آنتونیو رانی‌یری

آنتونیو رانی‌یری
عکسی در سنین پیری از آنتونیو رانی‌یری
عضو مجلس نمایندگان پادشاهی ایتالیا
دوره مسئولیت ۱۸۶۱ – ۱۸۸۱
پادشاه	ویکتور امانوئل دوم، هامبرت اول
عضو سنای پادشاهی ایتالیا
دوره مسئولیت ۱۸۸۲ – ۱۸۸۸
پادشاه	هامبرت اول
اطلاعات شخصی
زاده	۸ سپتامبر ۱۸۰۶ ناپل (پادشاهی دو سیسیل)
درگذشته	۴ ژانویه ۱۸۸۸ (۸۱ سال) پورتیسی، ناپل (پادشاهی ایتالیا)
حزب سیاسی	چپ تاریخی
تخصص	نویسنده، استاد

مجسمه سنگ مرمر لئوپاردی، اثر میکل تریپیسیانو

آنتونیو رانی‌یری (۸ سپتامبر ۱۸۰۶ – ۴ ژانویه ۱۸۸۸) نویسنده، میهن‌پرست و سیاستمدار ایتالیایی بود که بیشتر به خاطر دوستی صمیمی دوران نوجوانانه‌اش با جاکومو لئوپاردی (۱۷۹۸–۱۸۳۷)، مشهورترین شاعر ایتالیایی قرن نوزدهم شناخته می‌شود.

زندگی‌نامه

سال‌های اول

آنتونیو رانی‌یری، اولین فرزند فرانچسکو رانی‌یری، یک مقام دولتی، و ماریا لوئیزا کانزو، در ۸ سپتامبر ۱۸۰۶ در ناپل (پادشاهی دو سیسیل) به دنیا آمد. آنتونیو رانی‌یری که از دوران نوجوانی لیبرال بود و مظنون به همکاری با کاربوناری‌ها بود، مجبور شد در سال ۱۸۲۷ ناپل را ترک کند و در سال بعد در فلورانس (دوک نشین بزرگ توسکانی)، شهری که برای پناهندگان سیاسی باز بود، ساکن شد.

دوستی با جاکومو لئوپاردی

در سال ۱۸۳۰ او به سراسر اروپا سفر کرد و سرانجام به ایتالیا بازگشت و زندگی مشترک هفت ساله خود را با جاکومو لئوپاردی آغاز کرد تا اینکه لئوپاردی درگذشت.

جنجال‌های درگذشت و خاکسپاری لئوپاردی

برای دفاع از خود در برابر اپیدمی وبا، در سال ۱۸۳۶ رانی‌یری به همراه لئوپاردی به توره دل گرکو (ناپل)، در خانه روستایی یکی از دوستانش نقل مکان کرد.

در ۱۴ ژوئن ۱۸۳۷، هنگامی که آنها به ناپل بازگشتند، طبق گفته رانی‌یری، لئوپاردی بر اثر ورم قلب درگذشت. البته این ظن قوی وجود دارد که شاعر بر اثر وبا مرده است و رانی‌یری دروغ گفته است تا مرگی دردناک را پنهان کند.

سال‌های آخر

در ۱۶ نوامبر ۱۸۸۲ سناتور پادشاهی ایتالیا شد. او در ۴ ژانویه ۱۸۸۸ در پورتیچی (ناپل) درگذشت.