آفرشن
ظاهر
آفرشن نام دستهای از سرودهها یا ستایشنامههای مانوی است.[۱]
این واژه در فارسی میانهٔ مانوی āfurišn به معنای ستایش، پرستش، شکرگذاری و دعا، و معادل آن در زبان پارتی āfrīwan است که با مفهومی غیر اصطلاحی و عمومی نیز به کار میرود.[۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ زرشناس، آفرشن، ۵۰۷.
- ↑ زرشناس، آفرشن، ۵۰۷.
منابع[ویرایش]
- زرشناس، زهره (۱۳۹۴). «آفرشن». دانشنامهٔ ایران. ج. ۴. تهران: بنیاد دایرةالمعارف بزرگ اسلامی. ص. ۵۰۷. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۳۲۶-۶۴-۱. دریافتشده در ۲ سپتامبر ۲۰۱۷.