آسینه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آسینه یا آثرینه، مردی است که بی درنگ پس از به فرمانروایی رسیدن داریوش اول، در ایلام سر به شورش برداشت و خود را شاه ایلام خواند. این نام از زمانی که برای نخستین بار در سنگنبشته بیستون بازخوانی شده به شکل‌های گوناگونی ثبت شده‌است. آسینه در متن ایلامی به صورت ha-iš-ši-na و در اکدی a-ši-na آمده‌است.[۱]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • رجبی، پرویز (۱۳۹۴). «آسینه». دانشنامهٔ ایران. ج. ۴. تهران: بنیاد دایرةالمعارف بزرگ اسلامی. ص. ۹۰. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۳۲۶-۶۴-۱. دریافت‌شده در ۲ سپتامبر ۲۰۱۷.