پرش به محتوا

لشنی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

طایفه لشنی طایفه ای پارس تبار و بر اساس متون و سنگ قبر های قدیمی بومی استان فارس است که در زمان زندیه بخشی از این طایفه وارد ایل لک تبار زند شدند و با پسوند زند شناخته می‌شوند و بخشی نیز وارد ایل قشقایی شده و به زبان ترکی سخن میگویند اما زبان اکثریت مردم این طایفه فارسی است.

لشنی
مناطق با جمعیت چشمگیر
 ایران: ساکن در استان فارس،لرستان
زبان‌ها
فارسی،ترکی
دین
شیعه


خاستگاه

[ویرایش]

نظریه اشتباه آن بوده که این ایل به همراه زندیه از لرستان به فارس آمده اند اما متون قدیمی همانند مجمل التواریخ از میرزا محمد خلیل مرعشی صفوی و همچنین سنگ قبر های قدیمی در روستاهای اطراف ارسنجان از سال ۱۰۰۱ هجری اثبات می‌کند این طایفه بومی فارس و پارس تبار است.

جمعیت

[ویرایش]

براساس تخمین های دورۀ قاجاریه، جمعیت لشنی های در تهران حدود ۱۰۰ خانوار و استان فارس در اواخر آن دوره بالغ بر ۱۵۰۰ خانوار بود.[۱]

منشا مهاجران اولیه رودهن

[ویرایش]
  1. مردم شناسی ایران،هنری فیلد،(ص۲۶۶).