شدرغو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شدرغو از آلات ذوات الاوتار است. این ساز در چین متداول بوده، دسته‌ای بلند داشته و نیمه کاسهٔ آن با پوست پوشیده شده‌بود و چهار سیم داشته که سه تای آن مثل بربط، کوک می‌شده‌است.[۱] به هر یک از نغمه‌های ۳۶۰ گانه‌ای که اهل ختای (چین) برای شدرغو ساخته‌اند، کوک گفته می‌شود.[۲]

پانویس[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • وجدانی، بهروز (۱۳۷۶). فرهنگ موسیقی ایران. تهران: سازمان میراث فرهنگی کشور. شابک ۹۴۶-۶۰۲۷-۱۱-۳ مقدار |شابک= را بررسی کنید: checksum (کمک).