TAS2R9

TAS2R9
معین‌کننده‌ها
نام‌های دیگر	TAS2R9, T2R9, TRB6, taste 2 receptor member 9
شناسه‌های بیرونی	OMIM: 604795 HomoloGene: 88893 GeneCards: TAS2R9
الگوی گسترش RNA
	More reference expression data
هستی‌شناسی ژن
عملکرد ملکولی	• G protein-coupled receptor activity; • signal transducer activity; • taste receptor activity; • bitter taste receptor activity;
ترکیبات سلولی	• پوسته یاخته; • membrane; • integral component of membrane;
فرایند زیستی	• GO:0072468 ورارسانی پیام; • response to stimulus; • sensory perception of taste; • detection of chemical stimulus involved in sensory perception of bitter taste; • G protein-coupled receptor signaling pathway; • GO:0022610 biological process;
	منابع: آمیگو / کوئیک‌گو
هم‌ساخت‌شناسی
	50835
	ن/م
	ENSG00000273713; ENSG00000273086; ENSG00000121381
	ن/م
	Q9NYW1
	ن/م
	NM_023917
	ن/م
	NP_076406
	ن/م
	ویکی‌داده
مشاهده/ویرایش انسان

گیرندهٔ چشایی نوع ۲، عضو ۹ (انگلیسی: Taste receptor type 2 member 9) یک پروتئین است که در انسان توسط ژن «TAS2R9» کُدگذاری می‌شود.^[۲]^[۳]^[۴]

این ژن و پروتئینش در حسِ چشایی در انسان و شناخت مزه تلخی نقش دارند.

وجود پُلی‌مورفیسم در این ژن، با تشخیص مزهٔ تلخ در اسسولفام پتاسیم در ارتباط است.^[۵]

منابع[ویرایش]

↑ "Human PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
↑ Adler E, Hoon MA, Mueller KL, Chandrashekar J, Ryba NJ, Zuker CS (Apr 2000). "A novel family of mammalian taste receptors". Cell. 100 (6): 693–702. doi:10.1016/S0092-8674(00)80705-9. PMID 10761934.
↑ Matsunami H, Montmayeur JP, Buck LB (Apr 2000). "A family of candidate taste receptors in human and mouse". Nature. 404 (6778): 601–4. doi:10.1038/35007072. PMID 10766242.
↑ "Entrez Gene: TAS2R9 taste receptor, type 2, member 9".
↑ Allen AL, McGeary JE, Knopik VS, Hayes JE (2013). "Bitterness of the non-nutritive sweetener acesulfame potassium varies with polymorphisms in TAS2R9 and TAS2R31". Chem. Senses. 38 (5): 379–89. doi:10.1093/chemse/bjt017. PMC 3657735. PMID 23599216.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «TAS2R9». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ اکتبر ۲۰۱۸.

Kinnamon SC (2000). "A plethora of taste receptors". Neuron. 25 (3): 507–10. doi:10.1016/S0896-6273(00)81054-5. PMID 10774719.
Margolskee RF (2002). "Molecular mechanisms of bitter and sweet taste transduction". J. Biol. Chem. 277 (1): 1–4. doi:10.1074/jbc.R100054200. PMID 11696554.
Montmayeur JP, Matsunami H (2002). "Receptors for bitter and sweet taste". Curr. Opin. Neurobiol. 12 (4): 366–71. doi:10.1016/S0959-4388(02)00345-8. PMID 12139982.
Chandrashekar J, Mueller KL, Hoon MA, Adler E, Feng L, Guo W, Zuker CS, Ryba NJ (2000). "T2Rs function as bitter taste receptors". Cell. 100 (6): 703–11. doi:10.1016/S0092-8674(00)80706-0. PMID 10761935.
Zhang Y, Hoon MA, Chandrashekar J, Mueller KL, Cook B, Wu D, Zuker CS, Ryba NJ (2003). "Coding of sweet, bitter, and umami tastes: different receptor cells sharing similar signaling pathways". Cell. 112 (3): 293–301. doi:10.1016/S0092-8674(03)00071-0. PMID 12581520.
Fischer A, Gilad Y, Man O, Pääbo S (2005). "Evolution of bitter taste receptors in humans and apes". Mol. Biol. Evol. 22 (3): 432–6. doi:10.1093/molbev/msi027. PMID 15496549.
Go Y, Satta Y, Takenaka O, Takahata N (2006). "Lineage-Specific Loss of Function of Bitter Taste Receptor Genes in Humans and Nonhuman Primates". Genetics. 170 (1): 313–26. doi:10.1534/genetics.104.037523. PMC 1449719. PMID 15744053.

این یک مقالهٔ خرد زیست‌شناسی مولکولی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.