گوانگ‌گه‌تو بزرگ
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
| گوآنگ‌گائتو بزرگ | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ته‌وانگ | |||||||||
 | |||||||||
| پادشاه گوگوریو | |||||||||
| سلطنت | مه ۳۹۱– اکتبر ۴۱۲ میلادی | ||||||||
| تاجگذاری | مه ۳۹۱ میلادی | ||||||||
| پیشین | گگوگ یانگ | ||||||||
| جانشین | جانگسو | ||||||||
| ولیعهد گوگوریو | |||||||||
| ولیعهدی | ژانویه ۳۸۶ - مه ۳۹۱ میلادی | ||||||||
| تاجگذاری | ژانویه ۳۸۶ میلادی | ||||||||
| پیشین | گوبو | ||||||||
| جانشین | گوریئون | ||||||||
| زاده | دامدئوک ۳۷۴ میلادی گونگناسئونگ | ||||||||
| درگذشته | ۴۱۳ (۳۸−۳۹ سال) میلادی گونگناسئونگ | ||||||||
| آرامگاه | گوگ‌گانگسانگ | ||||||||
| شهبانو | بانو یاک‌یئون | ||||||||
| فرزند(ان) | گوریئون شاهزاده نامشخص | ||||||||
| |||||||||
| کاخ سلطنت | گونگناسئونگ | ||||||||
| دودمان | گوگوریو | ||||||||
| پدر | گگوگ یانگ | ||||||||
| مادر | ملکه گویا | ||||||||
| پیشه | پادشاه | ||||||||
| پادشاه گوآنگ‌گائتو بزرگ | |
 آرامگاه گوآنگ‌گائتو بزرگ | |
| نام کره‌ای | |
|---|---|
| Hunminjeongeum | 광개토대왕 |
| هانجا | 廣開土大王 |
| لاتین‌نویسی اصلاح‌شده | Gwanggaeto-daewang |
| مک‌کیون–ریشاور | Kwanggaet'o-dewang |
| راهنما | [kwaŋ. ɡɛ.tʰo.dɛ.waŋ] |
| نام تولد | |
| Hunminjeongeum | 고담덕 |
| هانجا | 高談德 |
| لاتین‌نویسی اصلاح‌شده | Go Damdeok |
| مک‌کیون–ریشاور | Ko Tamdǒk |
| راهنما | [ko.dam.dʌk̚] |
| نام پسامرگ | |
| Hunminjeongeum | 국강상광개토경평안호태왕 |
| هانجا | 國岡上廣開土境平安好太王 |
| لاتین‌نویسی اصلاح‌شده | Gukgangsang-gwanggaetogyeong-pyeongan-hotaewang |
| مک‌کیون–ریشاور | Kukkangsang-kwanggaet'ogyŏng-p'yŏngan-hot'aewang |
| راهنما | [kuk̚.k͈aŋ.saŋ. ɡwaŋ. ɡɛ.tʰo. ɡjʌŋ.pʰjʌŋ.an. ɦo.tʰɛ.waŋ] |
| فهرست پادشاهان گوگوریو |
|---|
| سه امپراتوری |
|---|
|
۱- امپراتوری شیلا ۵۷ پ.م. — ۹۳۵ م. |
گوآنگ‌گائتو بزرگ[۱] (کره‌ای: 광개토대왕؛ (۳۷۴–۴۱۳، سلطنت ۳۹۱–۴۱۳) نوزدهمین پادشاه گوگوریو بود. نام پسامرگ کامل او به معنای «دفن‌شده در گوک‌گانگ‌سانگ، گسترش‌دهندهٔ گسترهٔ قلمرو،[۱] صلح‌آور،[۲] پادشاه والامقام» است و گاهی به اختصار «هوته‌وانگ» نامیده می‌شد.[۲] [۳][۴][۵]
تولد و پیشینه[ویرایش]
| برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
در زمان تولد گوآنگ‌گائتو، گوگوریو به اندازه گذشته قدرتمند نبود. در سال ۳۷۱، سه سال قبل از تولد گوآنگ‌گائتو، پادشاهی کره ای رقیب بکجه، تحت رهبری گون‌چوگو، گوگوریو را شکست داد، پادشاه گگوگوون را کشت و پیونگ یانگ را غارت کرد. بکجه به یکی از قدرت‌های مسلط در شرق آسیا تبدیل شد. نفوذ بکجه به شبه جزیره کره محدود نشد، بلکه از طریق دریا تا لیائوژی و شاندونگ در چین گسترش یافت و از دولت تضعیف شده چین سابق و کیوشو در مجمع الجزایر ژاپن استفاده کرد. گوگوریو تمایل داشت از درگیری با همسایه شوم خود پرهیز کند، و در عین حال روابط سازنده ای با چین سابق، ژیان‌بی و خاقانات روران ایجاد کرد تا از خود در برابر تهاجمات آینده دفاع کند و برای تغییر ساختار قانونی خود زمان بگذارد. و برای آغاز اصلاحات نظامی.
جانشین گگوگوون، سوسوریم، سیاست خارجی مماشات و آشتی با بکجه را در پیش گرفت، و بر سیاست‌های داخلی برای گسترش بودیسم در سراسر سیستم‌های اجتماعی و سیاسی گوگوریو تمرکز کرد. علاوه بر این، به دلیل شکست‌هایی که گوگوریو از بکجه و همچنین ژیان‌بی مغول اولیه متحمل شده بود، سوسوریم اصلاحات نظامی را با هدف جلوگیری از چنین شکست‌هایی در آینده ایجاد کرد. ترتیبات داخلی سوسوریم زمینه را برای گسترش گوآنگ‌گائتو فراهم کرد.
جانشین سوسوریم، گگوگ یانگ، به هویان، ایالت جانشین یان سابق، در سال ۳۸۵ و بکجه در سال ۳۸۶ حمله کرد.
سلطنت[ویرایش]
| برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
به قدرت رسیدن و مبارزات علیه بکجه[ویرایش]
گوآنگ‌گائتو پس از مرگ گگوگ یانگ در سال ۳۹۱ جانشین پدرش، گوگوگ‌یانگ شد. پس از تاجگذاری گوآنگ‌گائتو، گوآنگ‌گائتو نام دوره‌ای یئونگ‌ناک (شادی ابدی) و عنوان ته‌وانگ (پادشاه عالی) را برگزید که معادل «امپراتور» بود، برابر با فرمانروایان امپراتوری چین بود.
در سال ۳۹۲، گوآنگ‌گائتو با ۴٫۰۰۰ سرباز حمله به بکجه را رهبری کرد و ۱۰ شهر محصور شده را تصرف کرد. در پاسخ، پادشاه آسین، پادشاه بکجه، در سال ۳۹۳ ضد حمله ای را به گوگوریو انجام داد اما شکست خورد. با وجود جنگ جاری، گوآنگ‌گائتو در سال ۳۹۳، ۹ معبد بودایی را در پیونگ یانگ تأسیس کرد. آسین یک بار دیگر در سال ۳۹۴ به گوگوریو حمله کرد، اما دوباره شکست خورد. پس از متحمل شدن چندین شکست در برابر گوگوریو، ثبات سیاسی بکجه شروع به فروپاشی کرد. در سال ۳۹۵، بکجه یک بار دیگر توسط گوگوریو شکست خورد و به سمت جنوب به پایتخت آن ویریه‌سونگ در رودخانه هان رانده شد. در سال بعد، در سال ۳۹۶، گوآنگ‌گائتو حمله به ویریه‌سونگ از طریق زمین و دریا، با استفاده از رودخانه هان، رهبری و بر بکجه پیروز شد. گوآنگ‌گائتو پایتخت بکجه را تصرف کرد و آسین شکست خورده تسلیم او شد، یک شاهزاده و ۱۰ وزیر دولت را تسلیم کرد.
فتوحات شمال[ویرایش]
در سال ۳۹۵، در حالی که لشکرکشی او علیه بکجه به سمت جنوب ادامه داشت، گوآنگ‌گائتو برای حمله به قبیله خیتان قبایلی به سمت غرب در رود لیائو، سفری انجام داد و ۳ قبیله و ۶۰۰ تا ۷۰۰ اردوگاه را نابود کرد. در سال ۳۹۸، گوآنگ‌گائتو مردم سوشن را در شمال شرقی تسخیر کرد، که اجداد تونگوسی ژورچن‌ها و منچو‌ها بودند.
در سال ۴۰۰، در حالی که گوآنگ‌گائتو با نیروهای بکجه، گایا و وا در شیلا اشغال شده بود، ایالت ژیان‌بی هویان، که توسط قبیله مورنگ در لیائونینگ کنونی تأسیس شد، به گوگوریو حمله کرد. گوآنگ‌گائتو سربازان ژیان‌بی را دفع کرد. در سال ۴۰۲، گوآنگ‌گائتو تلافی کرد و قلعه برجسته ای به نام 宿軍城 در نزدیکی پایتخت هویان را فتح کرد. در سال ۴۰۵ و دوباره در سال ۴۰۶، بعداً سربازان یان به قلعه‌های گوگوریو در لیادونگ (遼東城 در ۴۰۵ و 木底城 در سال ۴۰۶) حمله کردند، اما هر دو بار شکست خوردند. گوآنگ‌گائتو تمام لیائودونگ را فتح کرد. با فتح لیادونگ، گوآنگ‌گائتو قلمرو باستانی گوجوسون را بازیابی کرد؛ گوگوریو تا اواسط اواخر قرن هفتم لیائودانگ را کنترل کرد.
در سال ۴۰۷، گوآنگ‌گائتو ۵۰٫۰۰۰ سرباز متشکل از پیاده‌نظام و سواره نظام را اعزام کرد و پیروزی بزرگی به دست آورد و نیروهای دشمن را کاملاً نابود کرد و حدود ۱۰٫۰۰۰ زره و تجهیزات جنگی بی شمار را غارت کرد. حریف را می‌توان به عنوان هویان، بکجه یا وا تفسیر کرد.
در سال ۴۱۰، گوآنگ‌گائتو به بویو در شمال شرقی حمله کرد.
مبارزات جنوب[ویرایش]
در سال ۴۰۰، شیلا، پادشاهی دیگر کره در جنوب شرقی شبه جزیره کره، از گوگوریو برای دفع تهاجم متفقین توسط بکجه، گایا و وا درخواست کمک کرد. گوآنگ‌گائتو ۵۰٫۰۰۰ سرباز فرستاد و ائتلاف دشمن را نابود کرد. پس از آن، گوآنگ‌گائتو بر شیلا به عنوان یک سوزرین تأثیر گذاشت، و گایا رو به زوال گذاشت و هرگز بهبود نیافت. در سال ۴۰۲، گوآنگ‌گائتو شاهزاده سیل‌سئونگ را که از سال ۳۹۲ به عنوان یک گروگان سیاسی در گوگوریو اقامت داشت، به خانه شیلا بازگرداند و او را به عنوان پادشاه شیلا منصوب کرد.
در سال ۴۰۴، گوآنگ‌گائتو حمله وا از مجمع‌الجزایر ژاپن را در مرز جنوبی منطقه ای که زمانی فرماندهی دایفانگ بود شکست داد و تلفات زیادی به دشمن وارد کرد.
مرگ[ویرایش]
گوآنگ‌گائتو در سال ۴۱۳ در سن ۳۹ سالگی بر اثر یک بیماری ناشناخته درگذشت. پسر ارشدش جانگسو جانشین او شد که تا ۹۸ سالگی به مدت ۷۹ سال بر گوگوریو حکومت کرد. طولانی‌ترین سلطنت در تاریخ شرق آسیا گفته می‌شود که فتوحات گوآنگ‌گائتو اوج تاریخ کره را نشان می‌دهد و یک امپراتوری بزرگ در شمال شرقی آسیا را ایجاد و تحکیم می‌کند و سه پادشاهی کره را تحت نفوذ او متحد می‌کند. گوآنگ‌گائتو ۶۴ شهر محصور شده و ۱۴۰۰ روستا را فتح کرد. به جز دوره ۲۰۰ ساله ای که با جانگسو شروع شد، کسی که بر قلمرو پدرش بنا کرد، و عصر طلایی بالهائه، کره هرگز پیش از این یا از آن زمان بر چنین سرزمین وسیعی حکومت نکرده بود. شواهد باستان‌شناسی وجود دارد که بر اساس کشفیات ویرانه‌های قلعه گوگوریو در مغولستان، حداکثر گستره گوگوریو حتی بیشتر در غرب مغولستان امروزی قرار دارد. گوآنگ‌گائتو نام دوره خود را، یئونگ‌ناک (شادی ابدی)، ایجاد کرد، و پادشاهان گوگوریو را با همتایان خود در سرزمین اصلی چین اعلام کرد.
گوآنگ‌گائتو بزرگ یکی از دو فرمانروای کره است که نام او با عنوان «بزرگ» ضمیمه شده است، و دیگری سجونگ کبیر چوسان است که الفبای کره‌ای هانگول را برای ترویج سواد در میان مردم عادی ایجاد کرد و پیشرفت‌های زیادی در علم داشت.
گوآنگ‌گائتو توسط کره‌ای‌ها به عنوان یکی از بزرگ‌ترین قهرمانان تاریخ کره در نظر گرفته می‌شود و اغلب به عنوان نماد قدرتمند ملی‌گرایی کره ای در نظر گرفته می‌شود.
سنگ یادبود گوآنگ‌گائتو، بنای یادبودی به ارتفاع ۶٫۳۹ متر که توسط جانگسو در سال ۴۱۴ برپا شد، در اواخر قرن نوزدهم دوباره کشف شد. این یادبود سنگی حاوی اطلاعاتی دربارهٔ سلطنت و دستاوردهای گوآنگ‌گائتو بود، اما همه شخصیت‌ها و قسمت‌ها حفظ نشده‌اند. دانشمندان کره ای و ژاپنی در تفسیر آن اختلاف نظر دارند.
نیروی دریایی جمهوری کره ناوشکن‌های کلاس گوآنگ‌گائتو را که توسط صنایع سنگین دوو ساخته شده و به افتخار پادشاه نامگذاری شده است، اداره می‌کند.
مجسمه برجسته گوآنگ‌گائتو در کنار یک ماکت از سنگ یادبود گوآنگ‌گائتو در خیابان اصلی شهر گوری در استان گیونگ‌گی برپا شد.
در فرهنگ عامه[ویرایش]
- بازی شده توسط یو سونگ هو و به یونگ جون در مجموعه تلویزیونی سال ۲۰۰۷ ام‌بی‌سی، افسانه
- بازی شده توسط لی ته گون در مجموعه تلویزیونی سال ۲۰۱۱–۲۰۱۲ کی‌بی‌اس۱، گوآنگ‌گائتو فاتح بزرگ[۶]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Yi, Ki-baek (1984). A New History of Korea (به انگلیسی). Harvard University Press. pp. 38–40. ISBN 978-0-674-61576-2. Retrieved 11 October 2016.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ 한국의 세계문화유산 여행: 세계가 인정한 한국의 아름다움 (به کره‌ای). 상상출판. 2011-10-19. p. 209. ISBN 979-1-186-16314-6. Retrieved 19 November 2016.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Koerner, E. F. K.; Asher, R. E. (2014-06-28). Concise History of the Language Sciences: From the Sumerians to the Cognitivists (به انگلیسی). Elsevier. p. 54. ISBN 978-1-4832-9754-5. Retrieved 13 October 2016.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Haralambous, Yannis; Horne, P. Scott (2007-09-26). Fonts & Encodings (به انگلیسی). "O'Reilly Media, Inc.". p. 155. ISBN 978-0-596-10242-5. Retrieved 8 October 2016.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Selin, Helaine (2013-11-11). Encyclopaedia of the History of Science, Technology, and Medicine in Non-Western Cultures (به انگلیسی). Springer Science & Business Media. pp. 505–506. ISBN 9789401714167. Retrieved 27 July 2016.
- ↑ "Gwanggaeto, The Great Conqueror". KBS. Archived from the original on 2017-02-02. Retrieved 2016-06-15.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ گوانگ‌گه‌تو بزرگ موجود است. |
- (به کره‌ای) Campaigns of Gwanggaeto The Great
- تصویر گوآنگ‌گائتو بزرگ
- (به کره‌ای) An Attempt to Reconstruct the King's Southerly Conquest
- (به کره‌ای) [۱]
- ته‌وانگ
گوانگ‌گه‌تو بزرگ زادهٔ: ۳۷۴ درگذشتهٔ: ۴۱۳
| ||
| عنوان سلطنتی | ||
|---|---|---|
| پیشین: گگوگ یانگ |
پادشاه بزرگ گوگوریو ۳۹۱–۴۱۳ |
پسین: جانگسو |
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |
