گتو هاوس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

گتو هاوس (به انگلیسی: Ghetto Houseجی-هاوس یا بوتی هاوس،[۱][۲][۳] زیرسبکی از سبک موسیقی شیکاگو هاوس است که از حدود سال ۱۹۹۲ به عنوان سبکی مجزا شناخته شده‌است.[۱] این سبک شامل قطعاتی است که با صداهای تولید شده بوسیلهٔ ماشین‌های درام ۸۰۸ و ۹۰۹ ساخته می‌شوند[۴] و در برخی مواقع شامل ترانه‌های صریح جنسی هستند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ John McDonnell (۳ نوامبر ۲۰۰۸). «Scene and heard: The ghetto house revival». به کوشش The Guardian Music Blog. دریافت‌شده در ۷ فروردین ۱۳۹۸.
  2. Nick Barat (۲۳ ژانویهٔ ۲۰۰۷). «Feature: On the Floor with Chicago's Juke DJs». به کوشش Fader. The Fader, Inc. دریافت‌شده در ۷ فروردین ۱۳۹۸.
  3. James Jimbo (۱۹ فوریهٔ ۲۰۱۷). «G-Love Mixtape Vol.17 featuring LouLou Players». MusicIs4Lovers. دریافت‌شده در ۷ فروردین ۱۳۹۸.
  4. Michelangelo Matos (۳ مهٔ ۲۰۱۲). «How Chicago house got its groove back». Chicago Reader. دریافت‌شده در ۷ فروردین ۱۳۹۷.