پیاده‌گذر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک پیاده‌گذر در هالیفاکس کانادا

پیاده‌گذر (انگلیسی: Pedway) مسیرهای پیاده‌روی هوایی یا زیرزمینی هستند که اغلب ساختمان بلندمرتبه شهری را به یکدیگر، سایر ساختمان‌ها، یا خیابان متصل می‌کنند. آنها امکان جابهجایی سریع و راحت بین ساختمان‌ها فراهم می‌کنند، به دور از ترافیک و هوای نامساعد.[۱] دو مورد از بزرگ‌ترین شبکه‌های گذرگاه‌های زیرزمینی در کانادا قرار دارند. شهر زیرزمینی مونترال در مونترآل و پت در تورنتو هر کدام حدود ۳۰ کیلومتر (۱۹ مایل) طول دارند و پیاده‌گذرهای زیرزمینی مرکز شهر تشکیل شده‌اند.

تاریخچه[ویرایش]

ایده مسیر عابر پیاده هوایی به آنتونیو سنت‌الیا، یک معمار ایتالیایی نسبت داده می‌شود که فعالیتش به دلیل مرگ در جنگ جهانی اول کوتاه شد. او شهر آینده را به عنوان برج‌های مرتفع که توسط مسیرهای عابر پیاده در سطوح مختلف به هم متصل می‌شوند، تصور می‌کرد.[۲]

نمونه‌ها[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Wainwright, Oliver (2 October 2018). [[۱](https://www.theguardian.com/cities/2018/oct/02/walkways-in-the-sky-the-return-of-londons-forgotten-pedways) "Walkways in the sky: the return of London's forgotten 'pedways'"]. The Guardian. Retrieved 7 October 2018. {{cite news}}: Check |url= value (help)
  2. Moore, Rowan (1 July 2018). [[۲](https://www.theguardian.com/artanddesign/2018/jul/01/london-wall-place-review-make-architects-high-walk-back-to-the-future-elevated-walkway) "London Wall Place review – a high walk back to the future"]. the Guardian (به انگلیسی). Retrieved 7 October 2018. {{cite news}}: Check |url= value (help)
  3. [۳](https://www.calgary.ca/bike-walk-roll/plus-15-network.html)

پیوند به بیرون[ویرایش]