پوییماندرس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بیوماندریس (به انگلیسی: Boimandris) یک فصل از متون هرمس است که به زبان یونانی نوشته شده‌است. در این کتاب عبارت مصری Peime-nte-rê معادل "دانش دوباره" یا " درک دوباره ". گرفته شده‌است. نوشته‌های هرمسی شامل رساله‌ها و مباحثاتی هستند که عمدتاً جنبه گنوسی دارند.

یکی از معروف‌ترین این رساله‌ها، پوییماندرس (به انگلیسی: Poimandres) (نگهبان آدمیان – قدرت مطلق – اقتدار کلی – عقل کل) نام دارد. نوشتن این رساله طی مکاشفه‌ای به واسطه «قدرت مطلق» میسر شده‌است.

در این رساله آمده‌است، ادراک انسان سطوح مختلفی از جهان مادی و تا ملکوتی دارد.

در رساله هرمسی (پویی ماندرس) آمده‌است که انسان از آغاز در عالم روشنی بود، آرام و شادی‌بخش، سپس هبوط از جهان روشن و کلام مقدس لوگوس (Logos) در طبیعت.

منظور از روشنی، همان خدای مطلق است.

خدای مطلق یا عقل کل، آفریننده است؛ و معرفت به واسطه اوست که بر آدمیان کشف می‌گردد.

پس، انسان «به یاری تعقل می‌تواند دریابد که به جهانِ بی مرگی تعلق دارد و علت میرندگی او، تمرکز به طبیعت و جهان ماده است، هر آن کس که این آگاهی را دریابد، به سعادت می‌رسد.»[۱]

منابع[ویرایش]

  • ویکی‌پدیا انگلیسی مدخل Poimandres
  1. نک به: مهرداد بهار، اسماعیل‌پور، ابوالقاسم، ادبیات مانوی، تهران: نشر کارنامه، در آستانه انتشار،1381 ص 151-15۳ - اسماعیل‌پور مطلق، ابوالقاسم؛ کیش گنوسی و عرفان مانوی مجله: نامه مفید - تابستان 1381 شماره 30 علمی پژوهشی/ISC (20 صفحه - از 77 تا 96)

پیوند به بیرون[ویرایش]