سیندائه
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
| سیندائه | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| ته‌وانگ | |||||
| پادشاه گوگوریو | |||||
| سلطنت | ۱۶۵ - ۱۷۹ میلادی | ||||
| تاج‌گذاری | ۱۶۵ میلادی | ||||
| پیشین | چادائه | ||||
| جانشین | گگوکچئون | ||||
| زاده | بائکگو ۸۹ میلادی گونگناسئونگ | ||||
| درگذشته | ۱۷۹ میلادی گونگناسئونگ | ||||
| فرزند(ان) | بالگی نام مو یئو نوو گیه‌سو | ||||
| |||||
| دودمان | گوگوریو | ||||
| پدر | گو جائه‌سا | ||||
| پیشه | پادشاه | ||||
| فهرست پادشاهان گوگوریو |
|---|
سیندائه(هانگول:신대) با زادنام بائکگو(هانگول:백고) (۱۶۵ - ۱۷۹ میلادی)، هشتمین امپراتور گوگوریو، شمالی‌ترین در میان سه امپراتوری کره، بود. بر طبق نوشته‌های سامگوک ساگی، سیندائه برادر ناتنی ششمین فرمانروا، پادشاه تائجو، و هفتمین فرمانروا، پادشاه چادائه، بود. سایر نوشته‌ها، او را پسر تائجو یا چادائه معرفی کرده‌اند.
او تحت فرمانروایی سخت چادائه ساکت ماند و خود را در کوه ها پنهان شد. پس از ترور چادائه توسط میئونگنیم دپ‌بو، سیندائه توسط مقامات دربار دعوت شد تا بر تاج و تخت بنشیند. در آن زمان او قبلاً ۷۷ سال داشت. سامگوک یوسا نشان می دهد که سیندائه خود تائجو و چادائه را کشت تا پادشاه شود. او سعی کرد با وارد کردن پسر چادائه و سایر مخالفان در دولت خود، دادگاه را تثبیت کند. برای تقویت قدرت سلطنتی، او پست عالی وزیری گوکسانگ (國相) را ایجاد کرد و میونگنیم دپ‌بو را به این دفتر منصوب کرد.
در سال های ۱۶۹ و ۱۷۲، گوگوریو توسط چین مورد حمله قرار گرفت، اما با موفقیت به مقاومت برای کنترل مرز ادامه داد. گوگوریو با ژیان‌بی متحد شد و به مناطق یوجو و بیونگجو در سلسله هان چین حمله کرد. با این حال، اتحاد آنها هیچ پیروزی بزرگی به همراه نداشت. هان‌های بعدی در یازدهمین ماه سال ۱۷۲ به گوگوریو حمله کردند، اما توسط ارتش میونگنیم دپ‌بو در جواون (坐原) نابود شدند، موفق شدند قلمرو خود را به سمت غرب پادشاهی گسترش دهند.
در سال ۱۷۶، او دومین پسرش نامو را به عنوان ولیعهد (پادشاه بعدی گگوکچئون) نامید که سنت جانشینی پدری را تثبیت کرد. سیندائه در دوازدهمین ماه قمری سال ۱۷۹ در سن ۹۱ سالگی درگذشت.
پانویس[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «King Sindae of Goguryeo». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۶ اسفند ۱۳۸۷.