وستلند وسکس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
وسکس
یک فروند HU.5 متعلق به نیروی دریایی بریتانیا
کاربری بالگرد
کشور سازنده بریتانیا
تولیدکننده وستلند ایرکرفت
وستلند هلیکوپترز
نخستین پرواز ۲۰ ژوئن ۱۹۵۸
معرفی‌شده در ۱۹۶۱
بازنشستگی ۲۰۰۳ (نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا)
کاربر اصلی نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا
نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا
نیروی دریایی سلطنتی استرالیا
Uruguayan Naval Aviation
ساخته‌شده ۱۹۵۸–۱۹۷۰
تعداد ساخته‌شده ۳۸۲
توسعه‌یافته از سیکورسکی اچ-۳۴

وستلند وسکس(به انگلیسی: Westland Wessex) یک بالگرد با موتور توربینی ساخت بریتانیایی است که از توسعه نمونه آمریکایی، یعنی سیکورسکی اچ-۳۴ ساخته شده‌است. این بالگرد به صورت تحت لیسانس توسط وستلند ایرکرفت (بعدها وستلند هلیکوپترز) توسعه داده و تولید شد. یکی از تغییرات اصلی این بالگرد نسبت به سیکورسکی اچ-۳۴، جایگزینی موتور پیستونی با موتور توربوشفت بود. مدل‌های اولیه از یک موتور گازل ناپیر استفاده می‌کردند، در حالی که تولیدات بعدی از یک جفت موتور د هاویلند گنوم استفاده می‌کردند.

وسکس در ابتدا برای نیروی دریایی سلطنتی (RN) و بعداً برای نیروی هوایی سلطنتی (RAF) تولید شد. تعداد محدودی نیز برای کاربرد غیرنظامی تولید شد و همچنین چند فروند برای صادرات تولید شد. وسکس به عنوان یک بالگرد جنگی ضد زیردریایی و چندمنظوره عمل می‌کرد. شاید بهترین استفاده شناخته شده از آن به عنوان بالگرد جستجو و نجات (SAR) باشد. این نسخه در سال ۱۹۶۱ وارد خدمت عملیاتی شد و قبل از بازنشستگی در بریتانیا بیش از ۴۰ سال عمر کرد.

مشخصات فنی (وسکس HC.2)[ویرایش]

داده‌ها از Westland Aircraft since 1915[۱]

ویژگی‌های کلی

  • خدمه: ۲ خلبان (نوع غیرنظامی وسکس ۶۰ به صورت تک خلبان در نظر گرفته شد[2[۲])
  • ظرفیت: ۱۶ نیرو یا ۸ برانکارد
  • طول: ۶۵ فوت ۱۰ اینچ (۲۰٫۰۷ متر)
  • ارتفاع: ۱۵ فوت ۱۰ اینچ (۴٫۸۳ متر)
  • وزن خالی: ۸٬۳۴۰ پوند (۳٬۷۸۳ کیلوگرم)
  • وزن ناخالص: ۱۳٬۵۰۰ پوند (۶٬۱۲۳ کیلوگرم)
  • پیشرانه هواگرد: 2 عدد موتورتوربوشفت رولز-رویس گنوم H.1200 Mk.110/111،‏ ۱٬۳۵۰ اسب بخار کوتاه (۱٬۰۱۰ کیلووات) در هر موتور (محدود تا ۱٬۵۵۰ اسب بخار کوتاه (۱٬۱۶۰ کیلووات) کلی[۳])
  • قطر روتور اصلی: ۵۶ فوت ۰ اینچ (۱۷٫۰۷ متر)
  • مساحت روتور اصلی: ۲٬۴۶۳ فوت مربع (۲۲۸٫۸ متر مربع)

عملکرد

  • حداکثر سرعت: ۱۳۲ مایل بر ساعت (۲۱۲ کیلومتر بر ساعت؛ ۱۱۵ گره)
  • سرعت کروز: ۱۲۲ مایل بر ساعت (۱۹۶ کیلومتر بر ساعت؛ ۱۰۶ گره)
  • بُرد: ۳۱۰ مایل (۲۶۹ مایل دریایی؛ ۴۹۹ کیلومتر) با سوخت استاندارد
  • حداكثر ارتفاع: ۱۲٬۰۰۰ فوت (۳٬۷۰۰ متر)
  • نرخ صعود: ۱٬۶۵۰ فوت بر دقیقه (۸٫۴ متر بر ثانیه)

همچنین ببینید[ویرایش]

توسعه های مرتبط

هواگردهای با عملکرد، پیکربندی یا دوره زمانی مشابه

منابع[ویرایش]

  1. ↑ James 1991, pp. 362, 364.
  2. ↑ Harrison Flight International 1 May 1969, p. 727.
  3. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Janes 65 p169 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).

کتابشناسی - فهرست کتب[ویرایش]

  • Allen, Patrick. Wessex. Airlife, 1988. شابک ‎۱−۸۵۳۱۰−۰۵۰−۱.
  • Ashworth, Chris. Encyclopedia of Modern Royal Air Force Squadrons. Wellingborough, UK: Patrick Stephens Limited, 1989. شابک ‎۱−۸۵۲۶۰−۰۱۳−۶.
  • Benson, Harry (2012). Scram. London: Arrow Books. ISBN 978-0-09956-882-7.
  • Burden, Rodney A. et al. Falklands: The Air War. British Aviation Research Group, 1986. شابک ‎۰−۹۰۶۳۳۹−۰۵−۷.
  • Crawford, Stephen. Twenty First Century Military Helicopters: Today's Fighting Gunships. Zenith Imprint, 2003. شابک ‎۰−۷۶۰۳۱−۵۰۴−۳.
  • Dunstan, Simon. Vietnam Choppers: Helicopters in Battle 1950–1975. Osprey Publishing, 2003. شابک ‎۱−۸۴۱۷۶−۷۹۶−۴.
  • Fowler, Will. Britain's Secret War: The Indonesian Confrontation 1962 – 66. Osprey Publishing, 2006. شابک ‎۱−۸۴۶۰۳−۰۴۸-X.
  • Grey, Jeffrey. A Military History of Australia. Cambridge University Press, 2008. شابک ‎۰−۵۲۱۶۹−۷۹۱−۳.
  • Harrison, Neil. "World's Biggest VTOL Carrier". Flight International, 1 May 1969, pp.  725–727.
  • Halley, James J. The Squadrons of the Royal Air Force. Tonbridge, Kent, UK: Air Britain (Historians) Ltd, 1980. شابک ‎۰−۸۵۱۳۰−۰۸۳−۹.
  • Halley, James Royal Air Force aircraft XA100 to XZ999 Tonbridge, Kent, UK: Air Britain (Historians) Ltd, 2001. شابک ‎۹۷۸−۰−۸۵۱۳۰−۳۱۱−۶ date=February 2018|bot=InternetArchiveBot|fix-attempted=yes}} Royal Air Force Historical Society, 18 October 2000.
  • James, Derek N. Westland Aircraft since 1915. London: Putnam, 1991. شابک ‎۰−۸۵۱۷۷−۸۴۷-X.
  • McGowen, Stanley S. Helicopters: An Illustrated History of their Impact. Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2005. شابک ‎۱−۸۵۱۰۹−۴۶۸−۷.
  • Motum, John. The Putnam Aeronautical Review. Naval Institute Press, 1991. شابک ‎۱−۵۵۷۵۰−۶۷۶−۰.
  • Ovcacik, Michal and Susa, Karel. Westland Wessex: Rotary Wings Line, 1st edition 1998, 4+ Publications, Prague Czech Republic, (in English) شابک ‎۸۰−۹۰۲۵۵۹−۰−۶.
  • Piggot, Peter. Royal Transport: An Inside Look at The History of British Royal Travel. Dundurn, 2005. شابک ‎۱−۵۵۴۸۸−۲۸۵−۰.
  • Plamondon, Aaron. The Politics of Procurement: Military Acquisitions in Canada and the Sea King Helicopter. UBC Press, 2010. شابک ‎۰−۷۷۴۸۵−۹۱۰−۵.
  • Ripley, Tim. 16 Air Assault Brigade: The History of Britain's Rapid Reaction Force. Casemate Publishers, 2008. شابک ‎۱−۸۴۴۱۵−۷۴۳−۱.
  • Robertson, Bruce. British Military Aircraft serials 1878–1987. Leicester, England:Midland Counties Publications, 1987. شابک ‎۰ ۹۰۴۵۹۷ ۶۱ X
  • Sturtivant, R; Ballance, T (1994). The Squadrons of The Fleet Air Arm. تن‌بریج، Kent, UK: Air-Britain (Historians) Ltd. ISBN 0-85130-223-8.
  • Taylor, John W. R. (editor). Jane's All The World's Aircraft 1965–66. London:Sampson Low, Marston, 1965.
  • Thetford, Owen. British Naval Aircraft since 1912. London: Putnam, 1978. شابک ‎۰−۳۷۰−۳۰۰۲۱−۱.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=وستلند_وسکس&oldid=37613361»