هوشنگ شروان
| هوشنگ | |
|---|---|
.jpg) مینیاتوری که عارف اردبیلی را در حال ارائه کار خود "فرهاد و شیرین" به شروانشاه هوشنگ نشان می دهد. | |
| شروانشاه | |
| سلطنت | ح. ۱۳۷۲ – 1382 |
| پیشین | کاووس یکم شروانشاه |
| جانشین | ابراهیم یکم شروانشاه |
| زاده | باکو |
| درگذشته | ۱۳۸۲ باکو |
| فرزند(ان) | بدون فرزند درگذشت |
| دودمان | دودمان کسرانی |
| پدر | کاووس یکم شروانشاه |
هوشنگ سی و دومین شاه شروان و آخرین عضو شاخه دودمان کسرانی شروان‌شاهان بود.
سلطنت[ویرایش]
او در سال ۱۳۷۲ میلادی جانشین پدرش کاووس یکم شروانشاه شد. وی تا آن زمان در دربار سلطان اویس جلایر بود.هوشنگ با سوءاستفاده از مرگ اویس جلایر، اقتدار خود را در شروان مجدداً اعلام کرد. او بدون موفقیت به عنوان واسطه بین جلایریان عمل کرد.[۱] نام سکه‌های وی همچنین سلطان حسین جلایر و سلطان احمد جلایر بود، به این معنی که بین سالهای ۱۳۷۴ و ۱۴۱۰ شروان‌شاهان فرمانروایان در نام بودند. وی مردی فرهیخته و شاعر بود. وی در سال ۱۳۸۲ توسط اشراف محلی برکنار و کشته شد. بدون هیچ مشکلی، نخستین پسر عموی خود که یک بار ابراهیم یکم شروانشاه را برکنار کرد، جانشین او شد.[۲]