هسته (نوروآناتومی)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در نوروآناتومی، هسته (به انگلیسی: Nucleus) (حالت جمع آن nuclei است)، دسته از نورون‌ها در دستگاه عصبی مرکزی اند،[۱] که در عمق نیم‌کره‌های مغز و ساقه مغز قرار دارند.[۲] نورون‌های یک هسته، اغلب، اتصالات و عملکردهای مشابهی دارند.[۳] هر هسته به سایر هسته‌های تنه عصبی، از طریق دسته آکسون‌های (الیاف یا فیبرهای عصبی) بیرون آمده از اجسام سلولی، متصل شده‌است. در مقاطع آناتومیکی، هسته خود را به صورت ناحیه ای از ماده خاکستری، که اغلب با ماده سفید احاطه شده، نشان می‌دهد. مغز مهره‌داران شامل صدها هسته متمایز اند که از نظر اندازه و شکل متنوع می‌باشند. هسته، خود ممکن است ساختار داخلی پیچیده‌ای، همراه با انواع مختلفی از توده‌ها (زیرهسته‌ها) یا لایه‌های نورونی باشد.

مثال‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Moore, Keith; Dalley, Arthur (2005). Clinically Oriented Anatomy (5th ed.). LWW. pp. 47. ISBN 0-7817-3639-0. A collection of nerve cell bodies in the CNS is called a nucleus.
  2. Blumenfeld, Hal (2010). Neuroanatomy through clinical cases (2nd ed.). Sunderland, Mass.: Sinauer Associates. p. 21. ISBN 978-0-87893-613-7.
  3. Purves, Dale; Augustine, George J.; Fitzpatrick, David; Hall, William C.; LaMantia, Anthony-Samuel; White, Leonard E. (2012). Neuroscience (5th ed.). Sunderland, MA: Sinauer Associates, Inc. p. 15. ISBN 978-0-87893-695-3.