هاسر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

هاسَر (در پهلوی: haasar، در اوستایی: hatra) یکای (واحد) طولی اوستایی برای اندازه‌گیری مسافت راه‌ها بوده است.

مقدار یک هاسر در دوره ساسانیان روشن نبود و آن را برابر یک فرسنگ یا کمتر از آن می‌دانستند. واحدهای طولی ایران باستان با فاصله‌های درون میدان‌های اسپریس مربوط بوده است و اسبدوانی از ورزش‌های اصلی ایرانیان به شمار می‌آمده است. در اصل اوستایی خود، یک هاسر برابر درازای یک اسپریس بوده است که محتملاً حدود ۷۰۰ متر برآورد می‌شده است.

منابع[ویرایش]

بهار، مهرداد: پژوهشی در اساطیر ایران (پاره نخست و دوم)، تهران، نشر آگه، چاپ سوم ۱۳۷۸. ص۶۷.