میرزا محمدحسین وفای فراهانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

میرزا سید محمدحسین فراهانی (درگذشتهٔ ۱۲۱۲ ه‍.ق)،شاعر و سیاست‌مرد عصر زندیه، متخلص به وفا بوده‌است.[۱]

وی در سال ۱۱۸۰ ه‍.ق وارد دیوان کریم خان زند شد و نخستین باری که به وزارت رسید، در دوران صادق خان زند بود. بعدها نیز پس از درگذشت علیمرادخان زند توانست بار دیگر به وزارت جعفرخان و لطفعلی‌خان زند دست یابد. نهایتاً لطفعلی‌خان او را کنار نهاد و او راهی سفر حج شد. پس از سقوط زندیان، وارد دربار آقامحمد خان قاجار شد ولی به واسطهٔ پیری و ناتوانی جسمی از ادامهٔ خدمت دیوانی عذرخواهی کرد و از شاه اجازهٔ سفر به عتبات گرفت.

او در ۱۲۱۲ ه‍.ق در قزوین درگذشت. تنها فرزند او دختری بود که به ازدواج برادرزاده‌اش میرزا عیسی فراهانی درآمد و مادر قائم‌مقام فراهانی شد.[۲]

آثاری که از محمدحسین فراهانی به جای مانده‌است: مثنوی بر وزن هفت پیکر نظامی و دیوان شعر که قریب به چهار یا پنج هزار بیت است و منظومه عاشقانه فیروز و شوخ.

منابع[ویرایش]

  1. «دیوان وفای فراهانی (از میرزا محمدحسین حسینی فراهانی متخلص به وفا ق) - کتابخانه مجلس شورای اسلامی». www.lib.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۱۶.
  2. متشرعی، فری‌ناز. نسب‌نامه قائم‌مقام. پیام بهارستان، شماره یک و دو (۱۳۸۷): ص‌ص۳۷۶–۳۷۸