مرکز تحقیقات بین‌المللی بیابان دانشگاه تهران

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مجلهٔ بین‌المللی بیابان

مرکز تحقیقات بین‌المللی بیابان دانشگاه تهران یک مرکز پژوهشی مستقل در دانشگاه تهران، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است. این مرکز، در سال ۱۳۵۴، به منظور شناخت جامع مناطق کویری و بیابانی ایران از لحاظ طبیعی، انسانی، اجتماعی و مسائل مربوط به محیط زیست و نیز بالابردن سطح پژوهشی و علمی کشور، به منظور عمران مناطق کویری و بیابانی و بهبود وضع زندگی مردم این مناطق تأسیس شد.

در سال ۱۳۸۴ دانشکده‌های کشاورزی و منابع طبیعی و مرکز تحقیقات بین‌المللی همزیستی با کویر در چارچوب ساختار جدید دانشگاه تهران، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی را به وجود آوردند.[۱]

بر اساس مصوبه شورای دانشگاه از سال ۱۳۸۵، نام این مرکز، مرکز تحقیقات بین‌المللی همزیستی با کویر خوانده شد و از سال ۱۳۸۸، به عنوان مرکز تحقیقات بین‌المللی بیابان تغییر نام داده شد و مستقلاً زیر نظر دانشگاه تهران قرار گرفت.

بخش‌های پژوهش مرکز[ویرایش]

این مرکز دارای ۴ گروه پژوهشی و ۱۳ بخش و یک گروه آموزشی به شرح ذیل است.

- گروه پژوهشی علوم کشاورزی و منابع طبیعی

  • بخش پژوهش کشاورزی و دامپروری
  • بخش پژوهش منابع طبیعی
  • بخش پژوهش محیط زیست طبیعی

- گروه پژوهشی علوم زمینی

  • بخش پژوهش زمین
  • بخش پژوهش جغرافیا
  • بخش پژوهش اقلیم

- گروه پژوهشی علوم انسانی و هنر

  • بخش پژوهشی علوم اقتصادی و اجتماعی
  • بخش پژوهش باستان‌شناسی
  • بخش پژوهش معماری و شهرسازی
  • بخش پژوهش فرهنگ و هنر
  • بخش پژوهش بهداشت

- گروه پژوهشی فنی و مهندسی

  • بخش پژوهش معدن
  • بخش پژوهش منابع انرژی
  • بخش پژوهش عمران روستایی
  • آزمایشگاه سنجش از دور

گروه آموزشی مدیریت مناطق بیابانی[ویرایش]

این گروه آموزشی، در سال ۱۳۷۵ به وجود آمده است و در مقطع کارشناسی ارشد از طریق آزمون سراسری دانشجو می‌پذیرد.

  • رشته همزیستی با بیابان نیز از سال ۱۳۸۸ دانشجو می‌پذیرد.

برنامه جامع مرکز[ویرایش]

  • شناخت جامع مناطق کویری و بیابانی ایران از لحاظ طبیعی، انسانی، اجتماعی و زیست‌محیطی
  • اعتلای سطح پژوهش علمی در این زمینه به منظور عمران توسعه پایدار مناطق کویری و بیابانی و بهبود وضع زندگی مردم
  • بررسی ویژگی‌ها و پتانسیل‌های مناطق بیابانی و نیمه بیابانی کشور
  • بررسی عوامل مؤثر در بیابان‌زایی و تعیین معیارها و شاخص‌های بیابان‌زایی در سطح کلان کشور
  • مدلینگ مناطق بحرانی بیابانی در کشور
  • اولویت‌ها و راه کارهای مقابله با بیابان زایی
  • بررسی و مطالعه منابع آبی سطحی و زیرزمینی
  • شناسایی ارقام گیاهی سازگار یا مقاوم به شرایط بیابانی
  • بررسی شرایط و روند خشکسالی در کشور
  • بررسی قابلیت‌ها و پتانسیل‌های اکوتوریسم در مناطق بیابانی
  • بررسی ویژگی‌های اکولوژیکی و اکوفیزیولوژیکی گیاهان بومی مناطق بیابانی
  • بررسی و شناسایی خاک‌های مناطق بیابانی و پتانسیل یابی آنها
  • پتانسیل یابی مناطق مستعد کاربرد انرژی‌های نو[۲][۳]

دستاوردها[ویرایش]

اعضای هیئت علمی این مرکز تاکنون ۲۱۶ طرح تحقیقاتی را به انجام رسانیده‌اند که نتایج کار خود را در ۱۲۸ مقاله، در مجله‌های علمی – پژوهشی داخلی و ۸۸ سمینار ملی و بین‌المللی ارائه کرده‌اند. بعلاوه، ایستگاه‌های پژوهشی وابسته نظیر کاشان، سمنان، بیرجند و کرمان نیز به فعالیت‌های تحقیقاتی مشغول هستند. این مرکز تاکنون ۱۵ شماره‍ مجله دو فصلنامه علمی – پژوهشی بیابان را منتشر ساخته است. مجله بین‌المللی DESERT، در راستای رسالت خطیر مرکز تحقیقات بین‌المللی بیابان - دانشگاه تهران نسبت به ارتقاء و انتشار یافته‌های علمی کلیدی و همین‌طور تولید علم از سال ۱۳۷۵ اقدام به انتشار اولین و تخصصی‌ترین مجله علمی- پژوهشی در زمینه‌های مرتبط با بیابان نموده است. تعداد کل مجلات ۲۶ جلد و مقالات چاپ شده تا کنون ۲۴۴ مورد است. در حال حاضر این مجله به زبان انگلیسی منتشر می‌شود و به صورت دوفصلنامه، مقالات تحقیقی در زمینه‌های بیابان، منابع‌طبیعی، کشاورزی، آب، خاک، زمین‌شناسی، علوم گیاهی، سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی، سنجش از راه دور، اکولوژی، کشاورزی، اقلیم شناسی، معماری مناطق بیابانی و دانش‌های وابسته به مناطق خشک و نیمه‌خشک منتشر می‌شود.[۴]

  • مرکز تحقیقات بیابان دانشگاه تهران با برگزاری تورهای طبیعت‌گردی جامعه را با این رشته‌ها آشنا می‌کند.

منابع[ویرایش]

  1. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۹.
  2. http://iristech.ir/2016/12/11/مرکز-تحقیقات-بین-المللی-بیابان-دانشگا/[پیوند مرده]
  3. http://www.aftabir.com/companies/company/19609/مرکز-تحقیقات-بین‌المللی-همزیستی-با-کویر
  4. https://jdesert.ut.ac.ir/

پیوند به بیرون[ویرایش]