محیط نوری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
در نورشناسی محیط نوری ماده ای است که نور و سایر امواج الکترومغناطیس در آن منتشر می شوند.
این محیط یک نوع محیط انتقال است.گذردهی و نفوذ پذیری محیط نحوه انتشار امواج الکترومغناطیسی را تعیین می کند.
محیط نوری می تواند جامد،مایع و گاز باشد.در محیط نوری نور می تواند از طریق جذب،انکسار،پراکندگی و
تغییر جهت به طور مختلف تأثیر پیدا کند.شیشه،آب،هوا و فیبر نوری مثال هایی از محیط نوری هستند.

خواص[ویرایش]

محیط نوری دارای مقاومت درونی طبیعی است که به طور ذیل تعیین می شود:

و به ترتیب میدان الکتریکی و میدان مغناطیسی هستند. در یک منطقه بدون هادی الکتریکی عبارت به صورت زیر ساده تر می شود:

برای مثال، در فضای ازاد مقاومت درونی به عنوان مقاومت مشخص فرآیند شناخته می شود و با نماد Z0 نشان داده می شود.

امواج از طریق یک محیط با سرعت انشار می یابند.. فرکانس است و طول موج،موج الکترو مغناطیسی است.این معادله همچنین می تواند به شکل زیر نوشته شود:

بسامد زاویه ای موج است و عدد موج است. در مهندسی برق نماد ثابت فاز نامیده می شود و گاهی اوقات جایگزین می شود. سرعت انتشار امواج الکترو مغناطیس در فضای آزاد یک حالت مرجع استاندارد دارد که با C0 نشان داده می شود.

ثابت الکتریکی و ثابت مغناطیسی است.

پانویس[ویرایش]