محصولات فیبر
محصولات فیبر (به انگلیسی: Fiber crops) محصولات زراعی هستند که برای استفاده از الیاف آنها پرورش می‌یابند، که به‌طور سنتی برای تهیه کاغذ، پارچه یا طناب استفاده می‌شوند.[۱]
محصولات فیبر غلظت زیادی از سلولز دارند. الیاف ممکن است مانند ویسکوز از نظر شیمیایی اصلاح شوند و برای ساختن ابریشم مصنوعی و سلفون بکار بروند. در سال‌های اخیر، دانشمندان علم مواد تمرکز و تلاش خود را در مورد استفاده بیشتر از این الیاف در مواد کامپوزیتی را آغاز کرده‌اند. با توجه به اینکه سلولز عامل اصلی مقاومت فیبرهای گیاهی است، این همان چیزی است که دانشمندان به دنبال بهبود برای ایجاد انواع بهتر الیاف هستند.
محصولات فیبر به‌طور کلی بعد از یک فصل زراعی قابل برداشت هستند، و مانند درختان، که به سالها زمان برای پرورش و برداشت آنها برای تولید موادی مانند فیبر خمیر کاغذ لازم ندارند. به هر شکل، تولید محصولات فیبر از نظر عملکرد فنی، تخریب محیط زیست یا هزینه تولید از فیبر خمیر چوب بهتر است.[۲]
در مورد استفاده از محصولات فیبر برای ساخت پالپ (خمیر کاغذی که کاربرد در تولید کاغذ و دستمال کاغذی و .. دارد) چندین اشکال وجود دارد.[۳] یکی در دسترس بودن فصلی موارد است. در حالی که می‌توان به‌طور مداوم درختان را برداشت کرد، بسیاری از محصولات مزرعه یک بار در طول سال برداشت می‌شوند و باید به گونه ای نگهداری شوند که محصول تا زمان مصرف پوسیده نشود. با توجه به اینکه بسیاری از کارخانه‌های تولید خمیر کاغذ روزانه به چند هزار تن منبع فیبر نیاز دارند، ذخیره این میزان مواد اولیه می‌تواند یک مسئله مهم باشد.
از نظر گیاه‌شناسی، الیاف حاصل از بسیاری از این گیاهان، الیاف ناحیه پوست هستند. این الیاف از بافت فلوئوم (بافت آبکش) گیاه حاصل می‌شوند. الیاف دیگر گیاهان زراعی الیاف سخت / برگ (از کلیت دسته‌های عروقی گیاه) هستند و الیاف سطح (از بافت اپیدرمی گیاه حاصل می‌شوند).[۱]
منابع فیبر[ویرایش]
قبل از صنعتی شدن تولید کاغذ، رایج‌ترین منبع فیبر الیاف بازیافت شده از پارچه‌های استفاده شده به نام دستمال بود. پارچه موصوف از رامی، کنف، کتان و پنبه بود.[۴] فرایندی برای از بین بردن جوهرهای چاپی از کاغذ بازیافتی توسط حقوقدان آلمانی جاستوس کلاپروت در سال ۱۷۷۴ اختراع شد. امروزه این روش جوهر زدایی نام دارد. تا زمان ساخت خمیر کاغذ در سال ۱۸۴۳ نگذشت که تولید کاغذ تنها وابسته به بازیافت مواد پارچه‌ای بماند.
برای استفاده در تولید، داشتن منبعی از فیبر لازم است. ابتدا باید فیبر از گیاه استخراج شود. این کار به روش‌های مختلفی بسته به طبقه‌بندی فیبر انجام می‌شود. الیاف چوبی از طریق واکنش شیمیایی جمع می‌شوند که در آن میکرو اورگانیزمها برای از بین بردن بافتهای نرم گیاه استفاده می‌شوند و در انتها فقط فیبر باقی خواهد ماند. الیاف سخت عمدتاً از طریق دکورتیکیشن جدا می‌شوند که در این روش بافتهای غیر فیبری با دست یا دستگاه جدا می‌شوند. سرانجام، الیاف سطحی از طریق ماشین پنبه‌پاک‌کن جمع می‌شوند که در آن دستگاه فیبرها را از سایر مواد گیاهی جدا می‌کند.
ابعاد فیبر[ویرایش]
| منبع خمیر | طول فیبر، میلی‌متر | قطر فیبر، میکرومتر |
|---|---|---|
| چوب نرم | ۳٫۱ | ۳۰ |
| چوب سخت | ۱٫۰ | ۱۶ |
| نی گندم | ۱٫۵ | ۱۳ |
| نی برنج | ۱٫۵ | ۹ |
| چمن اسپارتو | ۱٫۱ | ۱۰ |
| رید | ۱٫۵ | ۱۳ |
| باگاس | ۱٫۷ | ۲۰ |
| بامبو | ۲٫۷ | ۱۴ |
| پنبه | ۲۵٫۰ | ۲۰ |
پانویس[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Fiber crop». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ ژوئن ۲۰۲۰.
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Levetin, Estelle; McMahon, Karen (2012). Plants and Society. New York, NY: McGraw-Hill. p. 297. ISBN 978-0-07-352422-1.
- ↑ "Agripulp: pulping agricultural crops". Archived from the original on 15 August 2016. Retrieved 2007-10-03.
- ↑ "Nonwood Alternatives to Wood Fiber in Paper". Archived from the original on 2007-07-08. Retrieved 2007-10-03.
- ↑ Göttsching, Lothar; Pakarinen, Heikki (2000), "1", Recycled Fiber and Deinking, Papermaking Science and Technology, vol. 7, Finland: Fapet Oy, pp. 12–14, ISBN 952-5216-07-1
پیوند به بیرون[ویرایش]
- دسترسی به الیاف گیاهی Waynesword بایگانی‌شده در ۱۴ نوامبر ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine ۲۰۱۰-۱۱-۲۳