لوسین پتی-برتون

لوسین پتی-برتون
مشخصات فردی
نام کامل	Lucien Georges Mazan
نام مستعار	Lucien Petit-Breton
زاده	۱۸ اکتبر ۱۸۸۲; ، فرانسه
درگذشت	۲۰ دسامبر ۱۹۱۷ (۳۵ سال); تروا، فرانسه
اطلاعات تیم
نوع مسابقات	جاده
نقش	رکابزن
تیم(های) حرفه‌ای
۱۹۰۵	ژس سیکل
۱۹۰۶–۱۹۰۸	پژو
۱۹۰۹	لنیانو
۱۹۱۰	آلسیون
۱۹۱۱	فیات
۱۹۱۱	لا فرانسواز
۱۹۱۲	پژو
۱۹۱۳–۱۹۱۴	اوتوماتا
۱۹۱۴	آتالا
قهرمانی‌های مهم
	گرند تورها تور دو فرانس رده‌بندی اصلی (۱۹۰۷، ۱۹۰۸) ۷ مرحله (۱۹۰۷، ۱۹۰۸) جیرو دیتالیا ۱ مرحله (۱۹۱۱) مسابقات دوچرخه‌سواری کلاسیک میلان–سانرمو (۱۹۰۷) پاریس–تور (۱۹۰۶) Paris–Brussels (۱۹۰۸)
	Infobox last updated on; ۲۳ مه ۲۰۱۲

لوسین ژرژ مازان ملقب به لوسین پتی-برتون (تلفظ می‌شود [ly.sjɛ̃ pə.ti.bʁə.tɔ̃]؛ ۱۸ اکتبر ۱۸۸۲ – ۲۰ دسامبر ۱۹۱۷) رکابزن حرفه‌ای اهل فرانسه بود که در رشتهٔ دوچرخه‌سواری پیست و جاده فعالیت می‌کرد. او توانست در سال‌های ۱۹۰۷ و ۱۹۰۸ برندهٔ تور دو فرانس شود.

آغاز زندگی[ویرایش]

پتی-برتون در پلسه در دپارتمان لوآر-آتلانتیک که بخشی از برتانی است، زاده شد. در شش سالگی به همراه خانواده به بوئنوس آیرس رفت. در شانزده سالگی در بخت‌آزمایی برندهٔ یک دوچرخه شد و دوران دوچرخه‌سواری او آغاز شد. پدر لوسین از او می‌خواست شغلی واقعی داشته باشد. لوسین نیز برای فریب دادن پدرش با نام مستعار لوسین برتون در مسابقات شرکت می‌کرد. مدتی بعد، برای آن که با یک رکابزن دیگر که همین نام را داشت، اشتباه گرفته نشود، نام مستعار خود را به لوسین پتی-برتون تغییر داد.

فعالیت حرفه‌ای[ویرایش]

نخستین پیروزی قابل توجه پتی-برتون در مسابقات قهرمانی دوچرخه‌سواری پیست آرژانتین رقم خورد؛ ولی در سال ۱۹۰۲ به عضویت ارتش فرانسه درآمد و به فرانسه بازگشت. در سال ۱۹۰۵ رکورد تازه‌ای به مسافت ۴۱٫۱۱۰ کیلومتر برای یک‌ساعت رکابزنی به ثبت رساند. در همان سال، برای نخستین بار وارد مسابقات دوچرخه‌سواری جاده شد و تور دو فرانس را با رتبهٔ پنجم به پایان رساند. در سال ۱۹۰۶ برندهٔ پاریس–تور شد و در تور به رتبهٔ چهارم دست یافت.

در سال ۱۹۰۷ پتی-برتون برندهٔ نخستین دورهٔ میلان–سانرمو شد. در تور همان سال، تا پایان مرحلهٔ پنجم، بخت کمی برای قهرمانی داشت. در مراحل سوم تا پنجم، در رتبه‌های نهم و دهم قرار گرفت و امتیاز زیادی را از دست داد؛ ولی با عملکرد خوب در مراحل ششم تا هشتم و پیروزی مرحلهٔ نهم، به رتبهٔ دوم رسید. در مرحلهٔ دهم، برگزار کنندگان تور، امیل ژرژ را که رهبر مسابقه بود، به دلیل عوض کردن دوچرخه با هم‌تیمی خود در مرحلهٔ نهم، جریمه کردند و در رتبهٔ آخر (۴۸) قرار دادند. به این ترتیب، پتی-برتون به صدر رده‌بندی اصلی رسید. او در مرحلهٔ ۱۱ نیز پیروز شد و تا پایان تور توانست از برتری خود دفاع کند و با ۱۰ امتیاز اختلاف با گوستاو گاریگو قهرمان تور ۱۹۰۷ شود.^[۱]

در سال ۱۹۰۸ پتی-برتون ابتدا برندهٔ پاریس–بروکسل شد. در تور دو فرانس، با پیروزی در مرحلهٔ دوم به صدر رده‌بندی رسید و برتری خود را تا پایان تور حفظ کرد. او در ۴ مرحلهٔ دیگر نیز پیروز شد و با اختلاف ۳۲ امتیاز با فرانسوا فابه، دومین بار پیاپی قهرمان تور دو فرانس شد. پتی-برتون در تیم قدرتمند پژو قرار داشت که چهار نفر اول تور، رکابزنان این تیم بودند. بنابراین در شرایط ساده‌تری نسبت به دورهٔ گذشته به قهرمانی دست یافت. پس از این پیروزی، پتی-برتون کتابی دربارهٔ زندگی خود نوشت و با موفقیت این کتاب، به نوشتن دربارهٔ دوچرخه‌سواری در روزنامه‌ها پرداخت. او در سال‌های بعد نتوانست موفقیت‌های پیشین را تکرار کند. تنها پیروزی مهم او در مرحلهٔ پنجم جیروی ۱۹۱۱ به دست آمد، هرچند که نتوانست آن مسابقه را به پایان برساند. در تور ۱۹۱۳ نیز با وجود آن که تا مرحلهٔ ۱۳ در رتبهٔ دوم قرار داشت، در مرحلهٔ بعد کناره‌گیری کرد.

در جنگ جهانی اول، پتی-برتون به عنوان راننده به ارتش فرانسه پیوست و در دسامبر ۱۹۱۷ در پی تصادف با یک گاری در نزدیکی تروا کشته شد.

پیش از آغاز جنگ جهانی، وارد کار فروش دوچرخه شد و دوچرخه‌های باکیفیتی تحت برند خودش تا دههٔ ۱۹۶۰ تولید می‌شد.

نتایج در گرند تورها[ویرایش]

گرند تور	۱۹۰۵	۱۹۰۶	۱۹۰۷	۱۹۰۸	۱۹۰۹	۱۹۱۰	۱۹۱۱	۱۹۱۲	۱۹۱۳	۱۹۱۴
جیرو دیتالیا	ناموجود	ناموجود	ناموجود	ناموجود	نرفت	ناتمام	ناتمام	نرفت	نرفت	نرفت
تور دو فرانس	۵	۴	۱	۱	نرفت	ناتمام-۷	ناتمام-۱	ناتمام-۲	ناتمام-۱۴	ناتمام-۹
ووئلتا اسپانیا	ناموجود	ناموجود	ناموجود	ناموجود	ناموجود	ناموجود	ناموجود	ناموجود	ناموجود	ناموجود

راهنما
۱	برنده
۲–۳	سه نفر اول
۴–۱۰	ده نفر اول
۱۱–	گذر از خط پایان
نرفت	در مسابقه شرکت نکرد
ناتمام-x	به پایان نرساند (انصراف در مرحله x)
DNS-x	آغاز نکرد (عدم شرکت در مرحله x)
اخراج	اخراج شد
ناموجود	مسابقه/رده‌بندی انجام نشد
بی‌رتبه	در رده‌بندی گنجانده نشد

منابع[ویرایش]

↑ «1907 Tour de France». BikeRaceInfo.

پیوند به بیرون[ویرایش]

لوسین پتی-برتون در Cycling Archives

[1] «1907 Tour de France». BikeRaceInfo.

[۱]

ن ب و برندگان رده‌بندی اصلی تور دو فرانس
۱۹۰۳–۱۹۱۹	۱۹۰۳: موریس گارین ۱۹۰۴: آنری کورنه ۱۹۰۵: لویی تروسلیه ۱۹۰۶: رنه پوتیه ۱۹۰۷–۰۸: لوسین پتی-برتون ۱۹۰۹: فرانسوا فابه ۱۹۱۰: اکتاو لاپیز ۱۹۱۱: گوستاو گاریگو ۱۹۱۲: اودیل دفری ۱۹۱۳–۱۴: فیلیپ تیس ۱۹۱۵–۱۸: جنگ جهانی اول ۱۹۱۹: فیرمن لامبو
۱۹۲۰–۱۹۳۹	۱۹۲۰: فیلیپ تیس ۱۹۲۱: لئون سیر ۱۹۲۲: فیرمن لامبو ۱۹۲۳: آنری پلیسیه ۱۹۲۴–۲۵: اوتاویو بوتکیا ۱۹۲۶: لوسین بویسه ۱۹۲۷–۱۹۲۸: نیکلاس فرانتس ۱۹۲۹: موریس ده واله ۱۹۳۰: آندره لدوک ۱۹۳۱: آنتونن مانی ۱۹۳۲: آندره لدوک ۱۹۳۳: ژرژ اسپشر ۱۹۳۴: آنتونن مانی ۱۹۳۵: رومن ماس ۱۹۳۶: سیلور ماس ۱۹۳۷: روژه لاپبی ۱۹۳۸: جینو بارتالی ۱۹۳۹: سیلور ماس
۱۹۴۰–۱۹۵۹	۱۹۴۰–۴۶: جنگ جهانی دوم ۱۹۴۷: ژان روبیک ۱۹۴۸: جینو بارتالی ۱۹۴۹: فائوستو کوپی ۱۹۵۰: فردیناند کوبلر ۱۹۵۱: هوگو کوبلت ۱۹۵۲: فائوستو کوپی ۱۹۵۳–۵۵: لویزون بوبه ۱۹۵۶: روژه والکوویاک ۱۹۵۷: ژاک آنکتیل ۱۹۵۸: شارلی گاول ۱۹۵۹: فدریکو بائامونتس
۱۹۶۰–۱۹۷۹	۱۹۶۰: گاستونه ننچینی ۱۹۶۱–۶۴: ژاک آنکتیل ۱۹۶۵: فلیچه جیموندی ۱۹۶۶: لوسین امار ۱۹۶۷: روژه پنژون ۱۹۶۸: یان یانسن ۱۹۶۹–۷۲: ادی مرکس ۱۹۷۳: لوئیس اوکانیا ۱۹۷۴: ادی مرکس ۱۹۷۵: برنار تونه ۱۹۷۶: لوسین وان ایمپه ۱۹۷۷: برنار تونه ۱۹۷۸–۷۹: برنار اینو
۱۹۸۰–۱۹۹۸	۱۹۸۰: یوپ سوتملک ۱۹۸۱–۸۲: برنار اینو ۱۹۸۳–۸۴: لوران فینیون ۱۹۸۵: برنار اینو ۱۹۸۶: گرگ لوموند ۱۹۸۷: استفن روچ ۱۹۸۸: پدرو دلگادو ۱۹۸۹–۹۰: گرگ لوموند ۱۹۹۱–۹۵: میگل ایندوراین ۱۹۹۶: بیارنه ریس ۱۹۹۷: یان اولریش ۱۹۹۸: مارکو پانتانی
۲۰۰۶–تاکنون	۱۹۹۹–۲۰۰۵: نتایج به دلیل دوپینگ لغو شد ۲۰۰۶: اسکار پریرو ۲۰۰۷: آلبرتو کونتادور ۲۰۰۸: کارلوس ساستره ۲۰۰۹: آلبرتو کونتادور ۲۰۱۰: اندی اشلک تور دو فرانس ۲۰۱۱: کدل ایونز ۲۰۱۲: بردلی ویگینز ۲۰۱۳: کریس فروم ۲۰۱۴: وینچنزو نیبالی ۲۰۱۵–۱۷: کریس فروم ۲۰۱۸: گرینت توماس

داده‌های کتابخانه‌ای
عمومی	ISNI 1 ویاف 1 ورلدکت
کتابخانه‌های ملی	فرانسه (داده‌ها) آلمان ایالات متحده آمریکا
سایر	کاربرد چندوجهی اصطلاحات موضوعی سوداک (فرانسه) 1

ن ب و قهرمانان تور دوچرخه‌سواری میلان–سانرمو
۱۹۰۰–۱۹۱۹	لوسین پتی-برتون (۱۹۰۷) سیریل فان هاووارت (۱۹۰۸) لوئیجی گانا (۱۹۰۹) اوژن کریستف (۱۹۱۰) گوستاو گاریگو (۱۹۱۱) آنری پلیسیه (۱۹۱۲) اودیل دفری (۱۹۱۳) اوگو آگوستینی (۱۹۱۴) ازیو کورلایتا (۱۹۱۵) (۱۹۱۶, برگزار نشد) گائتانو بلونی (۱۹۱۷) کستانته جیراردنگو (۱۹۱۸) آنجلو گرمو (۱۹۱۹)
۱۹۲۰–۱۹۳۹	گائتانو بلونی (۱۹۲۰) کستانته جیراردنگو (۱۹۲۱) جووانی برونرو (۱۹۲۲) کستانته جیراردنگو (۱۹۲۳) پیترو لیناری (۱۹۲۴) کستانته جیراردنگو (۱۹۲۵–۱۹۲۶) پیترو چسی (۱۹۲۷) کستانته جیراردنگو (۱۹۲۸) آلفردو بیندا (۱۹۲۹) میکله مارا (۱۹۳۰) آلفردو بیندا (۱۹۳۱) آلفردو بووت (۱۹۳۲) لئارکو گوئرا (۱۹۳۳) جف دمویسره (۱۹۳۴) جوزپه اولمو (۱۹۳۵) آنجلو وراتو (۱۹۳۶) سزار دل کانسا (۱۹۳۷) جوزپه اولمو (۱۹۳۸) جینو بارتالی (۱۹۳۹)
۱۹۴۰–۱۹۵۹	جینو بارتالی (۱۹۴۰) پیرینو فاوالی (۱۹۴۱) آدولفو لئونی (۱۹۴۲) چینو چینلی (۱۹۴۳) (۱۹۴۴–۱۹۴۵, برگزار نشد) فائوستو کوپی (۱۹۴۶) جینو بارتالی (۱۹۴۷) فائوستو کوپی (۱۹۴۸–۱۹۴۹) جینو بارتالی (۱۹۵۰) لویزون بوبه (۱۹۵۱) لورتو پتروچی (۱۹۵۲–۱۹۵۳) ریک فان استنبرخن (۱۹۵۴) ژرمن دریک (۱۹۵۵) فرد ده بروینه (۱۹۵۶) میگل پوبلت (۱۹۵۷) ریک فان لوی (۱۹۵۸) میگل پوبلت (۱۹۵۹)
۱۹۶۰–۱۹۷۹	رنه پریوا (۱۹۶۰) رمون پولیدو (۱۹۶۱) امیل دامس (۱۹۶۲) ژوزف گروسار (۱۹۶۳) تام سیمپسون (۱۹۶۴) آری دن هارتوخ (۱۹۶۵) ادی مرکس (۱۹۶۶–۱۹۶۷) رودی آلتیگ (۱۹۶۸) ادی مرکس (۱۹۶۹) میشل دانچلی (۱۹۷۰) ادی مرکس (۱۹۷۱–۱۹۷۲) روژی د فلامینک (۱۹۷۳) فلیچه جیموندی (۱۹۷۴) ادی مرکس (۱۹۷۵–۱۹۷۶) یان راس (۱۹۷۷) روژی د فلامینک (۱۹۷۸–۱۹۷۹)
۱۹۸۰–۱۹۹۹	پیرینو گاواتنزی (۱۹۸۰) آلفونس د وولف (۱۹۸۱) مارک گومز (۱۹۸۲) جوزپه سارونی (۱۹۸۳) فرانچسکو موزر (۱۹۸۴) هنی کایپر (۱۹۸۵) شان کلی (۱۹۸۶) اریخ مخلر (۱۹۸۷) لوران فینیون (۱۹۸۸–۱۹۸۹) جانی بونو (۱۹۹۰) کلادیو کیاپوچی (۱۹۹۱) شان کلی (۱۹۹۲) مائوریتسیو فوندریست (۱۹۹۳) جورجو فورلان (۱۹۹۴) لوران ژالابر (۱۹۹۵) گابریله کولومبو (۱۹۹۶) اریک تسابل (۱۹۹۷–۱۹۹۸) آندری چمیل (۱۹۹۹)
۲۰۰۰–۲۰۱۹	اریک تسابل (۲۰۰۰–۲۰۰۱) ماریو چیپولینی (۲۰۰۲) پائولو بتینی (۲۰۰۳) اسکار فریره (۲۰۰۴) آلساندرو پتاکی (۲۰۰۵) فیلیپو پوتزاتو (۲۰۰۶) اسکار فریره (۲۰۰۷) فابیان کانچلارا (۲۰۰۸) مارک کاوندیش (۲۰۰۹) اسکار فریره (۲۰۱۰) متیو گاس (۲۰۱۱) سایمون گرنز (۲۰۱۲) گرالد تسیولک (۲۰۱۳) الکساندر کریستوف (۲۰۱۴) جان دگنکولب (۲۰۱۵) آرنو دمار (۲۰۱۶) میخاو کفیاتکوفسکی (۲۰۱۷) وینچنزو نیبالی (۲۰۱۸)