ضریب جذب مولی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ضریب جذب مولی (به انگلیسی: Molar absorption coefficient) یا ضریب تضعیف مولی (ε)[۱] معیاری برای نشان دادن این موضوع است که یک گونه شیمیایی با چه شدتی نور را در یک طول موج معین جذب و در نتیجه آن را ضعیف می‌کند. این ضریب یک خاصیت ذاتی برای یک مولکول محسوب می‌شود. واحد ضریب جذب مولی متر مربع در هر مول (m2/mol) است، اما در عمل، کمیت‌ها معمولاً بر حسب M -1 ⋅cm -1 یا L⋅mol -1 ⋅cm -1 بیان می‌شوند. دو واحد آخر هر دو برابر با 0.1 m2/mol هستند). بعضی اوقات از ضریب جذب مولی با عنوان ضریب خاموشی مولی و جذب مولی یاد می‌شود اما استفاده از این اصطلاحات جایگزین توسط آیوپاک منع شده‌است.[۲][۳]

منابع[ویرایش]

  1. "Chapter 11 Section 2 - Terms and symbols used in photochemistry and in light scattering" (PDF). Compendium on Analytical Nomenclature (Orange Book). IUPAC. 2002. p. 28.
  2. IUPAC, Compendium of Chemical Terminology, 2nd ed. (the "Gold Book") (1997). Online corrected version:  (2006–) "Extinction".
  3. IUPAC, Compendium of Chemical Terminology, 2nd ed. (the "Gold Book") (1997). Online corrected version:  (2006–) "Absorptivity".