صنعت خودروسازی آلمان

صنعت خودرو در آلمان با نیروی کار بالغ بر ۸۵۷٬۳۳۶ تن (در ۲۰۱۶) در این صنعت یکی از بزرگ‌ترین کارفرمایان صنعت در جهان است. این صنعت با داشتن خودروهای مدرن، به عنوان رقابتی‌ترین و نوآورترین خودروسازی در جهان تلقی می‌شود،^[۱] و چهارمین آمار تولید خودرو در جهان،^[۲] و چهارمین آمار تولید کل خودروهای سنگین جهان را داراست.

این صنعت با تولید سالانه نزدیک به شش میلیون و سهم ۳۱٫۵ درصدی در اتحادیه اروپا (۲۰۱۷) بزرگ‌ترین صنعت خودروسازی اروپا نیز است. از افتخارات این صنعت می‌توان به کسب رتبه ۴ و ۵ جایزه خودروی قرن توسط فولکس واگن بیتل و پورشه ۹۱۱ اشاره کرد.

تاریخچه[ویرایش]

تاریخ اولیه[ویرایش]

کارل بنز (که بعداً مرسدس بنز را راه اندازی کرد) و نیکولاس اوتو در اواخر دهه ۱۸۷۰ موتورهای چهار زمانه درون‌سوز را توسعه دادند، بنز طرح خود را در سال ۱۸۸۷ عملی کرد، که منجر ورود عرصه حمل و نقل به عصر مدرن شد. آلمان تا سال ۱۹۰۱ سالانه حدود ۹۰۰ خودرو، تولید می‌کرد.^[۳] در سال ۱۹۲۶، دایملر آگ از شرکت‌های کارل بنز و گوتلیب دایملر تشکیل شد و خودروهایی را تحت علامت مرسدس بنز تولید کرد. در سال ۱۹۱۶ ب‌ام‌و و تأسیس شد، اما تولید خودرو را تا سال ۱۹۲۸ آغاز نکرد و تولید را از ۱۹۲۸ آغاز کرد.

تحول صنعت خودرو آلمان در اواسط دهه ۱۹۳۰ پس از انتخاب حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان به قدرت اتفاق افتاد. نازی‌ها سیاستی را موسوم به ("موتوریزه")، سیاست حمل و نقل که آدولف هیتلر خود را یک عنصر کلیدی از تلاش برای مشروعیت بخشیدن به حکومت نازی با بالا بردن مردم استاندارد زندگی را آغاز کردند. علاوه بر توسعه صنعت ساخت اتومبیل، توسعه طرح‌های بزرگراهی (که اولین شبکه اتوبان‌های آلمان در سال ۱۹۳۵ به پایان رسید) نیز گسترش یافتند، شرکت فولکس‌واگن برای طراحی و ساخت یک خودروی قوی و ارزان طراحی شده بود، اولین محصول آن فولکس قورباغه‌ای بود که خط تولید آن، در سال ۱۹۳۷ راه اندازی شد. یک شهر جدید (معروف به وولفسبورگ از ۱۹۴۵) در اطراف کارخانه ایجاد شد تا نیروی کار عظیم آن را در خود جای دهد.