شرکت بین‌المللی کاربردهای علمی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
شرکت بین‌المللی کاربردهای علمی
Science Applications International Corporation
نوعشرکت سهامی عام
نماد سهام شرکتNYSESAIC
S&P 400
بنا نهاده۱۹۶۹؛ ۵۵ سال پیش (۱۹۶۹-خطا: زمان نامعتبر}}) (تاریخ اصلی)
۲۰۱۳؛ ۱۱ سال پیش (۲۰۱۳-خطا: زمان نامعتبر}}) (به صورت شرکت اسپین-آف لایدوس)
دفتر مرکزیرستون، شهرستان فرفکس، ویرجینیا، ایالات متحده آمریکا
محدودهٔ فعالیتسراسر جهان
خدماتمهندسی و فناوری اطلاعات
درآمد۴/۷ میلیارد دلار آمریکا (سالانه)[۱]
مجموع دارایی۴/۶ میلیارد دلار آمریکا[۱]
تعداد کارکنان۲۳,۱۲۷ (۲۰۱۸)[۱]
وبگاه
منابع / پانوشت‌ها
[۲][۳][۴]

شرکت بین‌المللی کاربردهای علمی یک شرکت مهندسی و فناوری اطلاعات در ایالات متحده آمریکا است[۵] که کار آن ارائه خدمات به حکومت فدرال ایالات متحده آمریکا و پشتیبانی در زمینه فناوری اطلاعات، خدمات می‌دهد.

تاریخچه[ویرایش]

شرکت بین‌المللی کاربردهای علمی را جان رابرت بیستر در سال ۱۹۶۹ (میلادی) بنیان‌گذاری کرد. سپس در ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۴ با حفظ نام، به یک شرکت با ارزش ۴ میلیارد دلار آمریکا اسپین-آف شد.[۶] درحالیکه شرکت مادر آن، نام خود را به لایدوس تغییر داد. به دنبال این جدایی، آنتونی جی. موراکو به جایگاه مدیر عامل اجرایی شرکت بین‌المللی کاربردهای علمی و جان پی. جامپر به جایگاه مدیر عامل اجرایی لایدوس رسید.[۷] انگیزه بنیادی برای اسپین-آف، تضاد منافع در آیین‌نامه مالکیت فدرال بود که به دلیل داشتن قراردادهای جاری، از حضور آن شرکت در مزایده‌ها برای قراردادهای تازه، جلوگیری می‌کرد.[۸][۹]

در ۴ مه ۲۰۱۵ شرکت بین‌المللی کاربردهای علمی، شرکت سیتور هلدینگز را به ارزش ۷۹۰ میلیون دلار خرید تا با استفاده از قراردادهای طبقه‌بندی‌شده، کارکنان دارنده تاییدیه امنیتی، و زیرساخت‌های امنیتی گسترده، حضور خود در صنعت اطلاعات را بیشتر کند.[۱۰] پیش از آن، شرکت مبادله کننده سهام اختصاصی لئونارد گرین و شرکا، صاحب سیتور هلدینگز بود.[۱۱]

در ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۸ شرکت بین‌المللی کاربردهای علمی، اعلام کرد شرکت انگلیتی را خریده است. انگلیتی، رقیب شرکت بین‌المللی کاربردهای علمی، در بخش پیمان‌کار عمومی خدمات به حکومت فدرال بود که با ادغام در شرکت بین‌المللی کاربردهای علمی، ارزش قراردادهای آن به ۲/۵ میلیارد دلار در ژانویه ۲۰۱۹ رسید.[۱۲]

عملیات[ویرایش]

شرکت بین‌المللی کاربردهای علمی، مدل عملیاتی ماتریسی دارد که در آن، بخش‌های خدماتی گوناگون، برای پیشبرد یک قرارداد مشخص، با یکدیگر همکاری می‌کنند.[۹][۱۳]

کارکنان[ویرایش]

دبورا لی جیمز، رئیس بخش فناوری و مهندسی شرکت بین‌المللی کاربردهای علمی، پس از گماشته شدن از سوی باراک اوباما به جایگاه دبیر نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا در ۲۰ دسامبر ۲۰۱۳ سوگند یاد کرد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ «Science Applications International». Fortune. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ نوامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۱-۰۱.
  2. Aitoro، Jill R. (سپتامبر ۲۷, ۲۰۱۳). «What to expect from Leidos and SAIC when they start trading Sept. 30». Washington Business Journal. دریافت‌شده در سپتامبر ۲۹, ۲۰۱۳.
  3. Aitoro، Jill R. (سپتامبر ۲۷, ۲۰۱۳). «Exclusive: John Jumper explains why the Leidos-SAIC split had to happen». Washington Business Journal. دریافت‌شده در سپتامبر ۲۶, ۲۰۱۳.
  4. «www.saic.com». دریافت‌شده در سپتامبر ۲۹, ۲۰۱۳.
  5. SAIC. «Contact Us – SAIC».
  6. Jayakumar، Amrita (سپتامبر ۲۷, ۲۰۱۴). «One year later: The tale of SAIC and Leidos». The Washington Post. دریافت‌شده در اکتبر ۱, ۲۰۱۴.
  7. «- The Washington Post». The Washington Post. دریافت‌شده در ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۶.
  8. Riekenberg، Philip (سپتامبر ۱۷, ۲۰۱۳). «SAIC: A Profitable Solution To A Conflict Of Interest». دریافت‌شده در ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۶.
  9. ۹٫۰ ۹٫۱ «One year later: The tale of SAIC and Leidos». The Washington Post. دریافت‌شده در ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۶.
  10. «SAIC Completes Acquisition of Scitor | SAIC». investors.saic.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ اکتبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۶.
  11. «Leonard Green & Partners – Past Investments». leonardgreen.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۲ اکتبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۶.
  12. https://www.reuters.com/article/us-engilityholdings-m-a-saic/u-s-government-contractor-saic-to-buy-engility-for-1-5-billion-idUSKCN1LQ1CG
  13. «SAIC " Simulation & Analysis». saic.com. دریافت‌شده در ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۶.

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]