سودرو
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | هرمزگان |
| شهرستان | بندرعباس |
| بخش | بخش مرکزی |
| دهستان | تازیان |
| نام محلی | سودرو |
| نام‌های دیگر | بهشت فارس |
| مردم | |
| جمعیت | ۱۰۲۳ نفر |
| آب‌وهوا | |
| روزهای یخبندان سالانه | ۰ |
| اطلاعات روستایی | |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | -- |
سودرو، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان بندرعباس در استان هرمزگان ایران است.
جمعیت[ویرایش]
روستای سودرو در فاصله ۴۵ کیلومتری شمال غرب بندر عباس و در طول جغرافیائی ۵۵٫۹۶۱۸ درجه شرق و ۲۷٫۱۹۹۶ درجه شمال قرار گرفته‌است. ارتفاع آن از سطح دریا ۴٫۵متر می‌باشد. این روستا در دهستان تازیان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۹۶۲ نفر (۱۸۴خانوار) بوده‌است. قدمت روستا نزدیک به پانصد سال می‌باشد و پیدایش ان به عهد صفویه برمیگردد از آنجایی که اسناد و مدارک کتبی در مورد پیدایش روستا وجود ندارد و همه اطلاعات ما پیرامون پیدایش این روستا شفاهی بوده
و از داستانهای سینه به سینه‌یی است که از اجداد و پدران ما به ما رسیده‌است.
مراحل پیدایش روستای سودرو
اینطور به نظر می‌رسد که پیدایش سودرو طی چهار مرحله می‌باشد که به اختصار بیان خواهد شد.
مرحله اول: زندگی در منطقه معروف «سابی»
مرحله دوم: کوچ از منطقه سابی به منطقه «کلوکرده»
مرحله سوم: اسکان در مابین کنار سیاه و بدیری
مرحله چهارم: سکنی در جایگاه کنونی سودرو
توضیحات در مورد منطقه سابی:
«سابی» اسم منطقه ایی در نزدیکی کشار سرگپ و به فاصلهٔ ۶کیلومتری از شمال غربی سودرو می‌باشد.
قبیله و خانواده ایی که سودروی کنونی را ساخته‌اند نزدیک به بیش از چهارصد سال پیش در دوران اختناق
حکومت صفوی از منطقه ای نا معلوم به سابی وارد شده و به علت حاصلخیزی این منطقه و وجود آب شیرین
که با کندن چاه کم عمق حاصل می‌شد و نزدیکی به رودخانه آب شور در این منطقه این گروه که معلوم نیست
یک یا دو خانواده احتمالاً بیشتر نبودند در این مکان ساکن می‌شوند و مدت چندین سال در همان‌جا مانده و به کار کشاورزی و دامداری در حد خانواده کوچک مشغول می‌شوند ازآنجایی که رودخانه هر از چند گاهی به
علت طغیان و سیلاب دشتهای اطراف را تخریب می‌نمود این گروه و خانواده مذکور مصلحت را در کوچ از منطقه سابی می‌بینند و به طرف منطقه معروف «کلو کرده» رهسپار می‌شوند.
کوچ از سابی به منطقه کلو کرده:
اصطلاح «کلوکرده» به معنی تکه‌پاره‌های سفالی شکسته شده از کوزه، آفتابه سفالی، جهله، خمره و… است، از انجاییکه تکه‌پاره‌های سفالی در محدوده ۲ کیلومتری شمال غرب روستای سودرو کنونی
تا قبل از سیل سال ۱۳۷۱ بصورت پراکنده دبده می‌شد و این نشان دهنده قدمت منطقه از نظر زندگی انسانی بوده و به همین علت با نام منطقه کلوکرده شناخته می‌شود، کسانی که در روستای سودرو زندگی می‌کنند با نام منطقه «آهو چرو» و «شاه بند» شیخ آشنا هستند و این منطقه کلوکرده ما بین شاه بند شیخ و آهو چرو واقع بوده‌است؛ به هر ترتیب آن خانواده‌های اولیه بعد از فرار از سیلاب و طغیان رودخانه سالهای زیادی در این منطقه یعنی کلوکرده زندگی نموده و به دامداری و کشاورزی مشغول بوده‌اند.
بعد از گذر سالها احتمالاً نزدیکی به خانواده‌های اولیه بلندو در محدوده ۴ کیلومتری جنوب شرقی کلوکرده، این گروه از این منطقه کوچ و به طرف منطقه بدیری و کنار سیاه در ۴کیلومتری شمال شرقی کلوکرده رهسپار می‌شوند.
اسکان در منطقه شرق بدیری و همجوار با کنار سیاه:
هم‌اکنون در محدوده پانصد متری شرق سودرو قسمت‌هایی از زمین بزرگ ذراعی وجود دارد بنام «بدیری» این زمینهای ذراعی که احتمالاً ملک شخصی بنام «بدر» بوده و شاید هم از همین خانواده اولیه سازندگان سودرو باشد که بعد از کوچ از کوکرده به ابن محدوده کوچ نموده بودند.
در ۵۰۰متری شرق بدیری زمینهای ذراعی معروف به کنار سیاه وجود داردکه متعلق به اهالی روستای همجوار «بلندو» می‌باشد به احتمال نزدیک به یقین خانواده‌های سازندگان سودرو برای نزدیک به اجتماع بلندو به این منطقه کوچ می‌نمایند.
گروهی از افراد پیر و کهنسال قدمت بلندو را از سودرو بیشتر می‌دانند و عده ایی هم برعکس.
به هر ترتیب حضلت انسانها به سکنی گزیدن در کنار هم و زیست کلونی باعث این کوچ بوده و شاید هم دلایل دیگری موجود باشد از قبیل حاصلخیزی زمین‌ها، وضعیت خورهای آب و تپه‌های اطراف و …
این گروه مذکور که احتمالاً چندین خانواده بوده‌اند در این مکان به زندگی ادامه داده و با آباد کردن زمینهای معروف به بدیری و نخلستان «کلک سورخو» ادامه حیات داده و زندگی سپری می‌کنند، گز «لک» در منطق بدیری نماد قدمت است همان‌طور که می‌دانیم در دوران افشاریه و زندیه و قاجاریه زورگویی، هرج و مرج ودزدی و چپاول به علت ضعف حکومت مرکز و اصلاً خود حاکمان حکومت زیاد بوده که موج آن در این مناطق که تمامی جمعیت آن اهلسنت بوده‌اند زیادتر بوده، به همین علت گروهی از این مردم جلای وطن نموده و معروف است خانواده یا خانواده‌هایی از این مردم بدیری به هندوستان، سواحل مالابار مهاجرت می‌کنند و در آنجا سکنی می‌شوند لازم است ذکر شود بعد از قدرت گرفتن حکومت گورکانیان در هندوستان به زبان پارسی اهمیت ویژه ایی داده شد و عدهٔ زیادی از ایرانیان از جمله شاعران و … رهسپار هند گردیدند.
شواهدی از گذشته و گفتار گذشتگان موجود است که ثابت می‌کند عده ایی از منطقهٔ بدیری سودرو به هندوستان رفته و آنجا ساکن شده‌اند.
سکنی گزیدن و ساختن سودرو کنونی:
متأسفانه به علت نبود اسناد و مدارک کتبی و فقط وجود گفتار گذشتگان خیلی از موارد تاریخ و پیدایش سودرو بر اساس احتمال بیان می‌شود.
احتمالاً بعد از فراری شدن و کوچ عده ایی از منطقه بدیری به علت دزدی‌ها و چپاول‌ها سه خانواده باقیمانده از بدیری کوچ نموده ۵۰۰متر طرف غرب بدیری را انتخاب نموده و برای اولین بار کلنگ سودرو را بر زمین زده واسم سودرو را در تاریخ منطقه معروف می‌نماید. چگونگی انتخاب اسم سودرو
به احتمال قوی و براساس گفتار گذشتگان از زمان کوچ از بدیری و ساکن شدن سه خانوار در سودروی کنونی که نزدیک به ۳۰۰ سال از آن می‌گذرد و به سالهای ۱۱۰۰هجری شمسی که اوایل قرن ۱۲ هجری شمسی می‌باشد برمیگردد.
اسم سودرو نیز بر گرفته از ۳ خاتوار می‌باشد که سیصد سال پیش از بدیری کوچ نموده و بنیان سودرو را بنا می‌نهند. از ان زمان تا کنون مردم سودرو سرافراز و با نشاط مانند کوه‌های پولادین حیات سودرو را رقم می‌زنند.
کوه‌های پولادی، کوه‌های سر به فلک کشیده‌ای هستند از رشتهٔ سلسله جبال زاگرس که از محدوده جنوبی این روستا می‌گذرد و نماد قدرت و ایستادگی این مردم در طول دوران پانصد ساله حیات این مردمان می‌باشد.
منابع[ویرایش]
- «نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ ژانویه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱ ژانویه ۲۰۱۳.
| مرکز شهرستان | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخش |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||