سرمایه صبور

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سرمایهٔ صبور نوعی سرمایه بلندمدت است که در سرمایه‌گذار انتظار بازدهی کوتاه‌مدت از آن ندارد؛ بلکه دریافت سود خود را تا مدت معینی به تعویق می‌اندازد. فلسفه سرمایهٔ صبور، توانمندسازی طبقه فقیر و ایجاد زمینهٔ برآورده کردن نیازهای اساسی آنهاست.[۱]

پانویس[ویرایش]

  1. صمیمی، مهدی؛ طاهری، مینا (۲۳ شهریور ۱۳۹۰). «مفهوم «سرمایه صبور» و نقش آن در کارآفرینی اجتماعی». روزنامه دنیای اقتصاد. از پارامتر ناشناخته |کد خبر= صرف‌نظر شد (کمک)