زاویه ارنست

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زاویه ارنست (به انگلیسی: Ernst angle) کمیتی در فیزیک پزشکی است[۱]، و بر طبق تعریف، به زاویه تکان بهینه جهت بیشینه سازی نسبت سیگنال به نوفه برای یک زمان استراحت اسپین-لاتیس و زمان اکو داده شده در ردیف تصویرسازی گرادیان اکو را گویند[۲]:

Cos(ΘE) = exp(-TR/T1)

که T1 زمان استراحت اسپین-لاتیس و TE زمان اکو، و ΘE زاویه تکان مربوطه می‌باشد.

منابع[ویرایش]

  1. Medcyclopaedia - Ernst angle[پیوند مرده]
  2. Functional MRI: An Introduction to Methods. Peter Jezzard, Paul M. Matthews, Stephen M. Smith. Oxford University Press. 2003. ISBN 0-19-852773-X pp.85-86 pp.97