رسوایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

رسوایی را می‌توان به‌طور گسترده به عنوان واکنش‌های اجتماعی شدید مانند خشم، عصبانیت یا تعجب تعریف کرد، زمانی که اتهامات یا شایعات به دلایلی در مورد شخص یا افرادی که تصور می‌شود به نحوی از قانونی تخطی کرده‌اند پخش می‌شود یا ظاهر می‌شود. این واکنش‌ها معمولاً پر سر و صدا هستند و ممکن است متناقض باشند و اغلب تأثیرات منفی بر وضعیت و اعتبار شخص یا سازمان‌های درگیر دارند. رسوایی‌ها ممکن است سیاسی، جنسی، اخلاقی، ادبی یا هنری در نظر گرفته شوند اما اغلب از قلمرویی به قلمروی دیگر سرایت می‌کنند. اساس یک رسوایی ممکن است واقعی یا نادرست یا ترکیبی از هر دو باشد. [۱] در دوران معاصر، افشای یک وضعیت رسوایی اغلب توسط رسانه‌های جمعی انجام می‌شود.

رسانه‌های معاصر این ظرفیت را دارند که اطلاعات پیرامون یک رسوایی را بیش از قرون گذشته گسترش دهند. برخی از رسوایی‌ها توسط افشاگرانی (سوت‌زنانی) که اطلاعات خلافکاری‌ها را در می‌میابند فاش می‌شوند، نظیر ویلیام مارک فلت در زمان رسوایی واترگیت در دهه ۱۹۷۰ در ایالات متحده. چنین افشاگرانی ممکن است توسط قوانینی که برای به دست آوردن اطلاعات تخلفات و اقدامات مضر برای مؤسسات آنها استفاده می‌شود، محافظت شوند. [۲]

سیاسی[ویرایش]

یک رسوایی سیاسی زمانی رخ می‌دهد که فساد سیاسی یا سایر رفتارهای نادرست آشکار شود. سیاستمداران یا مقامات دولتی متهم به دست داشتن در اعمال غیرقانونی و فسادآور یا غیراخلاقی هستند. یک رسوایی سیاسی می‌تواند شامل زیر پا گذاشتن قوانین یا قوانین اخلاقی کشور باشد و ممکن است انواع دیگر رسوایی‌ها را دربرگیرد.[۳]

کسب و کار[ویرایش]

رسانه‌ها[ویرایش]

از زمان توسعه چاپ، رسانه‌ها قدرت بیشتری در افشای رسوایی‌ها داشته‌اند و از زمان ظهور رسانه‌های جمعی، این قدرت افزایش یافته‌است. رسانه‌ها همچنین ظرفیت حمایت ویا مخالفت با سازمان‌ها و بی‌ثبات کردن آن‌ها را دارند و از این طریق خود در رسوایی‌ها و همچنین گزارش‌های منتشر شده از آنها درگیر می‌شوند. [۴]

پس از رسوایی واترگیت در ایالات متحده، سایر کشورهای انگلیسی زبان پسوند «گیت» را به عاریت گرفته و آن را به رسوایی‌های خود اضافه کردند.[۵][۶][۷][۸][۹]

روزنامه‌نگاری[ویرایش]

رسوایی‌های روزنامه‌نگاری مربوط به حوادث یا اقدامات پرمخاطب است، خواه به صورت هدفمند یا تصادفی انجام شود. این می‌تواند در تضاد با اصول اخلاقی رایج و استانداردهای روزنامه‌نگاری باشد. همچنین می‌تواند مأموریت «ایده‌آل» روزنامه‌نگاری را نقض کند: انتشار «رویدادها و موضوعات خبری به‌طور دقیق و منصفانه». [۱۰]

تلویزیون[ویرایش]

رسوایی‌های جنسی[ویرایش]

رسوایی جنسی رسوایی است که شامل ادعاها یا اطلاعاتی در مورد فعالیت‌های جنسی احتمالاً غیراخلاقی است که علنی می‌شود. رسوایی‌های جنسی اغلب با روابط جنسی ستارگان سینما، سیاستمداران، ورزشکاران مشهور و دیگران در انظار عمومی مرتبط است و عمدتاً به دلیل برجسته بودن شخص درگیر، تصورات ریاکاری از سوی آنها، یا غیر هنجاری یا غیرعادی بودن به رسوایی تبدیل می‌شود. یک رسوایی جنسی ممکن است بر اساس واقعیت، محصول ادعاهای نادرست یا ترکیبی از هر دو باشد.

منابع[ویرایش]

  1. Davis 2014.
  2. Moeller 2008.
  3. Park, Hyun (December 2009). "Scandals in French History as Portrayed in Historic Encyclopedias". Zum.De. Archived from the original on 2014-08-24.
  4. Ehrat 2011.
  5. Trahair, R.C.S From Aristotelian to Reaganomics: A Dictionary of Eponyms With Biographies in the Social Sciences. Santa Barbara, Calif. : Greenwood Publishing Group, 1994. شابک ‎۰−۳۱۳−۲۷۹۶۱−۶
  6. Smith, Ronald D. and Richter, William Lee. Fascinating People and Astounding Events From American History. Santa Barbara, Calif. : ABC-CLIO, 1993. شابک ‎۰−۸۷۴۳۶−۶۹۳−۳
  7. Lull, James and Hinerman, Stephen. Media Scandals: Morality and Desire in the Popular Culture Marketplace. New York: Columbia University Press, 1997. شابک ‎۰−۲۳۱−۱۱۱۶۵−۷
  8. Hamilton, Dagmar S. "The Nixon Impeachment and the Abuse of Presidential Power," In Watergate and Afterward: The Legacy of Richard M. Nixon. Leon Friedman and William F. Levantrosser, eds. Santa Barbara, Calif. : Greenwood Publishing Group, 1992. شابک ‎۰−۳۱۳−۲۷۷۸۱−۸
  9. "El 'valijagate' sigue dando disgustos a Cristina Fernández | Internacional". EL PAÍS. 4 November 2008. Retrieved 28 July 2014.
  10. Reviews 2013.

پیوند به بیرون[ویرایش]