دیالکتیک روشنگری
نویسنده(ها) | ماکس هورکهایمر تئودور آدورنو |
---|---|
عنوان اصلی | Dialektik der Aufklärung |
کشور | آلمان |
زبان | آلمانی |
موضوع(ها) | فلسفه جامعهشناسی |
تاریخ نشر | ۱۹۴۷ |
انتشار به انگلیسی | ۱۹۷۲ |
گونه رسانه | Paperback |
شمار صفحات | ۳۰۴ |
شابک | شابک ۰−۸۰۴۷−۳۶۳۳−۲ |
شماره اوسیالسی | ۴۸۸۵۱۴۹۵ |
۱۹۳ ۲۱ | |
کتابخانه کنگره | B3279.H8473 P513 2002 |
دیالکتیک روشنگری (به آلمانی: Dialektik der Aufklärung) کتابی است نوشتهٔ ماکس هورکهایمر و تئودور آدورنو که در سال ۱۹۴۷ منتشر شد. این کتاب مهمترین اثر نظریهٔ انتقادی است که به بررسی وضع رواناجتماعیای میپردازد که مکتب فرانکفورت آن را شکستِ روشنگری میداند.
ترجمه به فارسی[ویرایش]
این اثر در سال ۱۳۸۳ توسط مراد فرهادپور و امید مهرگان به فارسی برگردانده شده و انتشارات گام نو آن را منتشر کردهاست. خسرو ناقد در کتاب سنجش دیالکتیک روشنگری (نشر نی) به بررسی و نقد برخی از نظریههای ماکس هورکهایمر و تئودور آدورنو پرداخته و افزون بر این در پیوست کتاب خود خطاها و کاستیهای ترجمهٔ فارسی کتاب را نیز نشان دادهاست.[نیازمند منبع]
موضوع[ویرایش]
موضوع اصلی کتاب توضیح این مطلب است که هدف اصلی روشنگری آزاد کردن انسان از اختناق سیاسی و بدبختی اقتصادی و مادی بودهاست؛ ولی روشنگری خود تبدیل به اسطورهای شدهاست که همراه با بدبختی و فلاکت است. از منظر آدورنو و هورکهایمر پروژهٔ عقلانی روشنگری به تسلط تکنولوژی بر جهان و اسیر و بنده شدن فرد در نظامهای توتالیتر منجر شدهاست.[۱].
فهرست کتاب[ویرایش]
- مفهوم روشنگری
- ضمیمهٔ ۱: ادیسئوس یا اسطورهٔ روشنگری
- ضمیمهٔ ۲: ژولیت یا روشنگری و اخلاق
- صنعت فرهنگسازی: روشنگری به مثابه فریب تودهای
- عناصر یهودیستیزی: مرزهای روشنگری
- یادداشتها و طرحها
- ضمیمهی پایانی: الگوی کلی فرهنگ توده[۲]
منابع[ویرایش]
- ↑ موج چهارم، رامین جهانبگلو، ترجمهٔ منصور گودرزی، نشر نی، چاپ چهارم ۱۳۸۴، ص ۷۵.
- ↑ http://www.radiozamaneh.com/226543