داریوش شهبازی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
داریوش شهبازی
داریوش شهبازی
زادهٔ۱۳۳۲ خورشیدی
تهران
ملیتایرانی
پیشهنویسنده، تاریخ پژوه
سال‌های فعالیتاز دهه شصت - تا اکنون
کارهای برجستهتاریخ سکه و برگهایی از تاریخ تهران
وبگاه

داریوش شهبازی تاریخ‌پژوه ایرانی است. وی از دهه شصت پس از تألیف «زندگی‌نامه میرزا تقی‌خان امیر کبیر» و «تاریخ سکه» با گردآوری بیش از یک میلیون فیش در پی تألیف و تدوین مجموعه‌ای بیست جلدی با نام «تهران نامه» است. مجموعه‌های «برگ‌هایی از تاریخ تهران» و «پرسه در دارالخلافه» از آثار وی چاپ و نشر یافته‌است. کتاب دوجلدی «روایاتی از تهران قدیم» از وی در دست چاپ است. تا کنون حدود دویست مقاله در نشریات گوناگون از او نشر یافته‌است.[۱]

داریوش شهبازی، زاده مهرماه ۱۳۳۲ در زرگنده تهران و پرورش‌یافته خانواده‌ای فرهنگ‌دوست و دانش‌پرور است که اصالتی فراهانی (و تفرشی) دارد. او دانش‌آموخته؛ لیسانس علوم؛ فوق لیسانس علوم تربیتی؛ فوق لیسانس مهندسی گرایش مدیریت ساخت است. او پژوهش و مطالعات خود را در حوزه تاریخ ایران و تهران‌شناسی به ویژه عصر قاجاریان و تاریخ تهران از دهه ۱۳۶۰ آغاز کرده و تا کنون به آن اشتغال دارد.

کتاب‌ها[ویرایش]

  • «تاریخ سکه دوره قاجاریه»، (۱۳۸۰)؛ بوره‌که‌ای.
  • «برگ‌هایی از تاریخ تهران»، ۴ جلدی. (۱۳۸۶)؛ بوره‌که‌یی.
  • «تهران‌نامه»، (۱۳۹۴)؛ آرش. (۱۳۹۷)؛ ماهریس.
  • «پرسه در دارالخلافه»، ۴ جلدی. (۱۳۹۴)؛ کتاب سرا»
  • «روایاتی از تهران قدیم»، 2 جلد، (۱۳۹۷)؛ سایبان هنر.
  • «تاریخ قشون قاجاریه»، (۱۳۹۷)؛ ماهریس.
  • «از الهیه تا دروازه غار»، (۱۳۹۷)؛ ماهریس.
  • «چرا قاجاریه فروپاشید»، (۱۳۹۷)؛ ماهریس.
  • «تهران‌نامه» جلد دوم، (۱۳۹۷)؛ ماهریس.
  • «پاتوق‌های تهران»، (۱۳۹۸)؛ سایه‌بان هنر.
  • «کمیته مجازات ترورهای تاریخی تهران قجری»، س(۱۳۹۸)؛ سایه‌بان هنر.
  • «سیاحانی که به ایران آمده‌اند»، 2 جلد، (۱۳۹۹)؛ ماهریس.

تهران‌نامه[ویرایش]

تهران‌نامه مجموعه‌ای است در حوزه تهران‌شناسی که ناظر بر تمامی جنبه‌های تاریخی، جغرافیایی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و غیره تهران است. این تألیف به ثبت و ضبط وقایع تاریخی و هر آن‌چه که به فرهنگ مردم این شهر تعلق دارد و در معرض فراموشی و نسیان است، می‌پردازد. در حقیقت این مجموعه موزه‌ای از گذشته تهران و تهرانیان (بلکه ایرانیان) است. اثری که می‌تواند هر پژوهشگر این حوزه را یاری رساند.

پانویس و منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

  1. گفتگوی روزنامه ایران ۶/۱۲/۸۴