دادبه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دادبــِه از نام‌های فارسی پسران و به معنای «بهترزاده» و «بهترآفریده» است. این نام در زمان هخامنشیان نیز به‌کار می‌رفته و صورت زبان پارسی باستان آن داتَوَهیَه (Dātavahyā) بوده‌است.[۱] این نام امروزه در این موارد کاربرد دارد:

افراد[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Tavernier, J. 2007. Iranica in the Achaemenid period (ca. 550-330 B.C.): lexicon of old Iranian proper names and loanwords, attested in non-Iranian texts. Leuven: Peeters. p.16.