جنگ دوم کشمیر
| جنگ هند و پاکستان ۱۹۶۵ | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخشی از مناقشه کشمیر | |||||||||
 نقشه جغرافیای سیاسی کشمیر که توسط سیا ترتیب داده شده‌است، ۲۰۰۴ | |||||||||
| |||||||||
| طرف‌های درگیر | |||||||||
 هند |
 پاکستان | ||||||||
| فرماندهان و رهبران | |||||||||
|
ساروپالی رادهاکرشنن (رئیس‌جمهور هند)  جنرال. جایانتو چاندری(فرمانده کل ارتش هند) ارتشبد هربکش خان(فرمانده سپاه یکم هند) ارتشبد جاگندر دیلون(فرمانده سپاه XI)  مارشال ارجان سینگ(فرمانده نیروی هوایی هند)  دریابد باسکار سومن(فرمانده نیروی دریای هند) |
 ایوب خان(رئیس‌جمهور پاکستان)  مارشال موسی خان(فرمانده کل ارتش پاکستان) ارتشبد بختیار رانا(فرمانده سپاه یکم پاکستان) ارتشبد عتیق‌الرحمان(فرمانده سپاه VI)  مارشال ملک نورخان(فرمانده نیروی هوایی پاکستان)  دریادار افضل زمان(فرمانده نیروی دریای پاکستان) | ||||||||
| قوا | |||||||||
|
۷۰۰٬۰۰۰ پیاده‌نظام (تمام ارتش)[۱] |
۲۶۰٬۰۰۰ پیاده‌نظام (تمام ارتش)[۱] | ||||||||
| تلفات و خسارات | |||||||||
|
گزارش سازمان‌ملل گزارش هند گزارش پاکستان |
گزارش سازمان‌ملل[۴] گزارش پاکستان
گزارش هند | ||||||||
جنگ هند و پاکستان ۱۹۶۵ اوج مناقشه هند و پاکستان بود که بین آوریل ۱۹۶۵ تا سپتامبر ۱۹۶۵ اتفاق افتاد. این درگیری پس از عملیات جبل الطارق پاکستان، که برای نفوذ نیروها به جامو و کشمیر برای ایجاد شورش علیه حکومت هند طراحی شده بود، آغاز شد. هند با شروع حمله نظامی گسترده به پاکستان غربی مقابله به مثل کرد. جنگ هفده روزه باعث ایجاد هزاران تلفات در هر دو طرف شد و شاهد بزرگترین درگیری خودروهای زرهی و بزرگترین نبرد تانک پس از جنگ جهانی دوم بود. پس از اعلام آتش‌بس از طریق قطعنامه ۲۱۱ شورای امنیت پس از مداخله دیپلماتیک اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده آمریکا و صدور اعلامیه تاشکند، خصومت بین دو کشور پایان یافت. بیشتر جنگ توسط نیروهای زمینی این کشورها در کشمیر و در امتداد مرز هند و پاکستان انجام شد. این جنگ بیشترین جمع‌آوری نیرو را در کشمیر از زمان چندپارگی هند در سال ۱۹۴۷ شاهد بود، تعدادی که فقط در جریان درگیری‌های نظامی ۲۰۰۱–۲۰۰۲ بین هند و پاکستان تحت الشعاع قرار گرفتند. بیشتر نبردها توسط نیروهای پیاده‌نظام و یگان‌های زرهی مخالف، با پشتوانه قابل توجه نیروهای هوایی و عملیات دریایی انجام می‌شد.[۱۷][۱۸][۱۹][۲۰][۲۱][۲۲][۲۳][۲۴][۲۵][۴]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ Rakshak, Bharat. "Page 15" (PDF). Official History. Times of India. Archived from the original (PDF) on 9 June 2011. Retrieved 14 July 2011.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ T. V. Paul 1994, p. 107.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ ۳٫۵ ۳٫۶ SIngh, Lt.Gen Harbaksh (1991). War Despatches. New Delhi: Lancer International. p. 7. ISBN 978-81-7062-117-1.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ ۴٫۴ ۴٫۵ ۴٫۶ ۴٫۷ Thomas M. Leonard (2006). Encyclopedia of the developing world. Taylor & Francis. pp. 806–. ISBN 978-0-415-97663-3. Retrieved 14 April 2011.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Tucker, Spencer (2004). Tanks: An Illustrated History of Their Impact. ABC-CLIO. p. 172. ISBN 978-1-57607-995-9.
- ↑ Van Creveld, 2012, pp. 286–287.
- ↑ "Official History of IAF in 65 War" (PDF). Archived from the original (PDF) on 29 September 2012. Retrieved 27 July 2012.
- ↑ Bharat-Rakshak.com "Archived copy". Archived from the original on 27 September 2013. Retrieved 11 February 2014.
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link) - ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ ۹٫۳ ۹٫۴ ۹٫۵ ۹٫۶ Nordeen, Lon O. (1985), Air Warfare in the Missile Age, Smithsonian Institution Press, pp. 149–151, ISBN 978-0-87474-680-8
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ 1965 War: A Different Legacy: ALL THINGS PAKISTAN. Pakistaniat.com (6 September 1965). Retrieved on 2011-04-14.
- ↑ 1965 War بایگانی‌شده در ۷ ژانویه ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine. Pakistan army (1 September 2009). Retrieved on 2011-04-14.
- ↑ The Sunday Tribune – Spectrum. Tribuneindia.com. Retrieved on 14 April 2011.
- ↑ Indo-Pakistan Wars بایگانی‌شده در ۸ مه ۲۰۰۹ توسط Wayback MachineThe Tribune 2 June 2005. 1 November 2009.
- ↑ Opinion: The Way it was 4: extracts from Brig (Retd) ZA Khan's book بایگانی‌شده در ۱۳ نوامبر ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine May 1998, Defence Journal
- ↑ Ayub misled nation in '65 war: Nur Khan بایگانی‌شده در ۲۱ مه ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine 8 September 2005 Khaleej Times
- ↑ Library of Congress Country Studies
- ↑ Hagerty, Devin (2005). South Asia in world politics. Rowman & Littlefield. p. 26. ISBN 978-0-7425-2587-0. Quote: The invading Indian forces outfought their Pakistani counterparts and halted their attack on the outskirts of Lahore, Pakistan's second-largest city. By the time the United Nations intervened on 20 September, Pakistan had suffered a clear defeat.
- ↑ Wolpert, Stanley (2005). India (3rd ed. with a new preface. ed.). Berkeley: University of California Press. p. 235. ISBN 978-0-520-24696-6. Quote: India, however, was in a position to inflict grave damage to, if not capture, Pakistan's capital of the Punjab when the cease-fire was called, and controlled Kashmir's strategic Uri-Poonch bulge, much to Ayub's chagrin.
- ↑ Kux, Dennis (1992). India and the United States: Estranged democracies, 1941–1991. Washington, DC: National Defense University Press. p. 238. ISBN 978-0-7881-0279-0. Quote: India had the better of the war.
- ↑ Dijink, Gertjan (2002). National Identity and Geopolitical Visions: Maps of Pride and Pain. Routledge. ISBN 978-1-134-77129-5.
The superior Indian forces, however, won a decisive victory and the army could have even marched on into Pakistani territory had external pressure not forced both combatants to cease their war efforts.
- ↑ McGarr, Paul. The Cold War in South Asia: Britain, the United States and the Indian Subcontinent, 1945–1965. Cambridge University Press, 2013. p. 331. ISBN 978-1-139-02207-1. "Satisfied that it had secured a strategic and psychological victory over Pakistan by frustrating its attempt to seize Kashmir by force, when the UN resolution was passed, India accepted its terms ... with Pakistan's stocks of ammunition and other essential supplies all but exhausted, and with the military balance tipping steadily in India's favour."
- ↑ Pakistan :: The Indo-Pakistani War of 1965. Library of Congress Country Studies, United States of America. April 1994. Retrieved 2 October 2010.
- ↑ Lyon, Peter (2008). Conflict between India and Pakistan: an encyclopedia. ABC-CLIO. p. 82. ISBN 978-1-57607-712-2. Retrieved 30 October 2011.
- ↑ David R. Higgins 2016.
- ↑ Rachna Bisht 2015.