جسی دلن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جسی دِلِن
پُرتره جسی دِلِن
نام هنگام تولدجسی بایرُن دِلِن
زادهٔ۶ ژانویهٔ ۱۹۶۶ ‏(۵۸ سال)
نیویورک سیتی، نیویورک، ایالات متحده
محل تحصیلدانشگاه نیویورک
سال‌های فعالیت۱۹۷۳–حال حاضر
شناخته‌شده برایVideography, فیلم
همسر(ها)Susan Traylor
فرزندان۲
والدینباب دِلِن
سارا لاونس
خویشاوندانیاکوب دِلِن (برادر)
وبگاه

جِسی بایرون دِلِن (به انگلیسی: Jesse Byron Dylan) (زاده ۶ ژانویه ۱۹۶۶) کارگردان و مدیر تولید فیلم آمریکایی است. او بنیانگذار شرکت تولید رسانه Wondros and Lybba است که یک سازمان غیرانتفاعی است. او همچنین عضو شورای روابط خارجی[۱] و TED است.[۲] او پسر باب دِلِن نوازنده و سارا لوندز مدل سابق و برادر جاکوب دیلن خواننده و ترانه‌سرا است.

اوایل زندگی و تحصیلات[ویرایش]

دِلِن در شهر نیویورک متولد شد و پسر ارشد باب دیلن موسیقیدان و سارا لوندز دِلِن است. پدر و مادر او از خانواده‌های یهودی هستند. خواهر و برادر او عبارتند از آنا لیا (متولد ۱۱ ژوئیه ۱۹۶۷)، ساموئل اسحاق آبراهام (متولد ۳۰ ژوئیه ۱۹۶۸) و یاکوب لوک (متولد ۹ دسامبر ۱۹۶۹).[۳] علاوه بر این، پدرش دختر سارا از ازدواج قبلی، ماریا لوندز (متولد. ۲۱ اکتبر ۱۹۶۱) را به فرزندی پذیرفت. باب و سارا دِلِن زمانی که جسی ۱۱ ساله بود از هم جدا شدند.[۴]

دِلِن در مدرسه فیلم دانشگاه نیویورک تحصیل کرد.[۵]

فعالیت‌ها[ویرایش]

دِلِن کار خود را با کارگردانی موزیک ویدیو برای مشتریانی از جمله تام ویتس، الویس کاستلو، تام پتی، لیتا فورد، Public Image Limited و لنی کراویتز آغاز کرد.[۶] دِلِن همچنین به خاطر ارائه عکس روی جلد آلبوم ماشین استخوانی ویتز در سال ۱۹۹۲ معروف است.[۷]

بله ما می‌توانیم[ویرایش]

در سال ۲۰۰۸، او موزیک ویدیوی «Yes We Can» را که برنده جایزه امی will.i.am شده بود، با الهام از کمپین باراک اوباما برای ریاست جمهوری کارگردانی کرد.[۸] این فیلم در سه روز ساخته شد و بیش از ۳۰ نفر از طرفداران مشهور سخنرانی امتیازدهی اولیه باراک اوباما در نیوهمپشایر را می‌خواندند. "Yes We Can" که در ابتدا در یوتیوب منتشر شد، تنها چند روز پس از انتشار بیش از ۲۶ میلیون بازدید داشت و در سال ۲۰۱۲ توسط AdAge به عنوان یکی از تأثیرگذارترین تبلیغات سیاسی در تمام دوران شناخته شد.[۹]

کارهای دیگر[ویرایش]

کار کارگردانی فیلم بلند او شامل کمدی‌هایی مانند لگدزنان و جیغ‌کشان با بازی ویل فرل و رابرت دووال، عروسی آمریکایی و چه ارتفاعی است. از دیگر پروژه‌های بلند می‌توان به مستند Crips and Bloods: Made in America اشاره کرد که فرهنگ باندها و خشونت‌های سیستمی را در جنوب لس آنجلس بررسی می‌کند. او این فیلم را برای کارگردان استیسی پرالتا تهیه کرد که اولین بار آن را در جشنواره فیلم ساندنس سال ۲۰۰۸ به نمایش گذاشت. دِلِن همچنین یک مجموعه تلویزیونی اصلی به نام «مکالمه با ریکی جی» را تولید و کارگردانی کرد که بر اساس تدبیر هنرمند دستی ریکی جی ساخته شده بود.[۱۰]

لیبا[ویرایش]

در سال ۲۰۰۷، دِلِن یک سازمان غیرانتفاعی Lybba را راه اندازی کرد که بر جنبش مراقبت‌های بهداشتی منبع باز متمرکز بود. به گفته شرکت Fast، این پروژه «آخرین داده‌های پزشکی تأیید شده را با شبکه‌های اجتماعی ترکیب می‌کند تا به بیماران و متخصصان مراقبت‌های بهداشتی اجازه دهد تا تصمیمات آگاهانه بگیرند.»[۵] هدف این پروژه «ایجاد یک مخزن مرکزی آنلاین اطلاعات پزشکی» است.[۱۱] از زمان تأسیس، لیبا با شٌرکایی مانند شبکه مراقبت مزمن مشارکتی (C3N) و ابتکار سیستم‌های توسعه اولیه (EDSI) کار کرده‌است.[۱۲]

سوروس[ویرایش]

در سال ۲۰۲۰، دِلِن کارگردان و تهیه‌کننده اجرایی «سوروس» بود که تاریخچه شخصی و فعالیت‌های عمومی جورج سوروس، سرمایه‌گذار و بشردوست میلیاردر را بررسی می‌کرد.[۱۳]

زندگی شخصی[ویرایش]

دِلِن از سیزِن ترِیلا، که از او یک پسر[۱۴] و یک دختر دارد، جدا شده‌است.[۱۵]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ "Council on Foreign Relations". Council on Foreign Relations (به انگلیسی). Retrieved 2022-07-14.
  2. ↑ Apbspeakers.com بایگانی‌شده در ۲۰۱۱-۰۳-۰۹ توسط Wayback Machine
  3. ↑ Thakur, P. , The Most Important People of the 20th Century (vol 2): Artists & Entertainers (Ludhiana: Pradeep Thakur & Sons, 2010), p. 177.
  4. ↑ Caesar, Ed (22 September 2005). "Bob Dylan: Stories of the songs". Independent Digital News & Media. Retrieved 10 August 2017.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Fast Company, 100 Most Creative People In 2010, Fastcompany.com. Accessed February 7, 2011.
  6. ↑ Public Knowledge, Publicknowledge.org بایگانی‌شده در ۲۰۱۳-۰۱-۱۵ توسط Wayback Machine. Accessed February 7, 2011.
  7. ↑ "Bone Machine album credits". www.lib.ru. Retrieved 2007-11-23.
  8. ↑ Harvard Berkman Center event, Cyber.law.harvard.edu بایگانی‌شده در ۲۰۱۱-۰۷-۱۹ توسط Wayback Machine. Accessed February 7, 2011.
  9. ↑ Snyder, Pete (7 February 2012). "Forget the Super Bowl: Which Political Ad Was the All-Time MVP?". Ad Age. AdAge. Retrieved 10 August 2017.
  10. ↑ Fast Company, Most Creative People In Business In 2010, Speaker bio, Mostcreativepeople.com بایگانی‌شده در ۲۰۱۱-۰۷-۱۴ توسط Wayback Machine. Accessed February 7, 2011.
  11. ↑ Jesse Dylan, Bob Dylan's Son, Invigorates Open Source Health Care With Lybba, September 14, 2010, Acrossad.org بایگانی‌شده در ۲۰۱۰-۱۲-۰۳ توسط Wayback Machine. Accessed February 7, 2011.
  12. ↑ Lybba.org بایگانی‌شده در ۲۰۱۲-۰۷-۲۶ توسط Wayback Machine
  13. ↑ "Soros | A Film by Jesse Dylan". Soros | A Film by Jesse Dylan (به انگلیسی). Retrieved 2022-07-31.
  14. ↑ Greene, Andy (March 25, 2019). "Bob Dylan's Grandson Pablo Explains Why He Went From Rap to Folk Rock". Rolling Stone. Retrieved June 9, 2019.
  15. ↑ "Welcome to California: A film by Susan Traylor". Track 16 Gallery. Archived from the original on March 18, 2012. Retrieved February 7, 2011.[عدم مطابقت با منبع]

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جسی_دلن&oldid=38597492»