تیره زنگنه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زنگنه طایفه ایی از جانکی گرمسیر از باب کیان ارثی شاخه چهارلنگ از ایل بختیاری می‌باشد.[۱]

زنگنه (زنگوند)
مناطق با جمعیت چشمگیر
 ایران: ساکن در سرزمین بختیاری و استان خوزستان
زبان‌ها
لری بختیاری
دین
شیعه

نطنزی طایفه زنگنه را از نخستین طوایف لر به‌شمار می‌آورد

چون قوم لر در آن موضع (مانرود) بسیار شدند و بعد از آن هر قبیله به جهت علفخواری (چرای احشام) رو به موضعی نهادند، بعضی به لقب و بعضی به اسم موضعی که قرار گرفتند نام قبیله بدان مشهور شد، مثل روزبهانی، فضلی، داود عباسی، ایازکی، عبدالمالکی و ابوالعباسی که به نام پدر موسوم اند و سلوزی، جنگروی، لک، هسته، کوشکی، کارند، سنوبدی، الانی، زخوارکی، براوند (بیرانوند)، زنگنه، مانکره‌ای، رازی، سلگی و جودکی که به اسم مواضع خود مشهورند.[۲]

طایفه زنگنه از ایل چهارلنگ کیان ارثی می‌باشند که به زبان لری بختیاری صحبت می‌کنند.[۳][۴]

وجه تسمیه[ویرایش]

نام این تیره در برخی منابع به صورت زنگند (زنگوند) ذکر شده ممکن است به علت شباهت نام برخی این تیره را با ایل زنگنه اشتباه بگیرند.[۵]

طایفه زنگنه چهارلنگ شامل تش‌های زیر می‌شود:

۱ هزاروند

۲ عباسوند

۳ فرهادوند

۳ اوموند

۴ تدویی

۵ گیجوند

۶ گلابوند

۷ سلماوند

۸ شرفوند

۹ گراوند

منابع[ویرایش]

  1. «طوایف جانکی». ویکی شیعه. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۱-۱۸.
  2. نطنزی، منتخب التواریخ، ۵۳.
  3. «جانکی | دائرةالمعارف بزرگ اسلامی | مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی». www.cgie.org.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۱-۱۸.
  4. «جانکی دانشنامه بزرگ اسلامی - مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۱-۱۸.
  5. «معنی زنگنه - لغت‌نامه دهخدا». پرسش و پاسخ تخصصی لام تا کام. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۱-۱۸.