بیداری‌های بزرگ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

لفظ بیداری‌های بزرگ ممکن است به ادوار متعددی از نوزایی مسیحی در تاریخ مذهبی آمریکا اشاره کند. مورخین و متألهین سه یا چهار موج شور مذهبی افزایش یافته را بین اوایل قرن هیجدهم و اواخر قرن نوزدهم شناسایی می‌کنند. مشخصهٔ هر یک از این «بیداری‌های بزرگ» نوزایی‌های گسترده به رهبری کاهنان مسیحیت انجیلی پروتستانتیسم، افزایش شدید علاقه به مذهب، یک حس عمیق گناه و رستگاری از سوی افراد تحت تأثیر، افزایش عضویت در کلیسای انجیلی، و تشکیل جنبش‌های دینی و مذاهب جدید است.

منابع[ویرایش]