بویو پونگ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بویو پونگ
هانگول
부여풍
هانجا
扶餘豊
لاتین‌نویسی اصلاح‌شدهBuyeo Pung
مک‌کیون–ریشاورPuyŏ P'ung

بویو پونگ (به انگلیسی: Buyeo Pung) ( ۶۲۳ – ۶۶۸) شاهزاده بکجه، یکی از سه امپراتوری بود. او پسر اویجا آخرین پادشاه بکجه بود. زمانی که ارتش شیلا و تانگ در سال ۶۶۰ م به بکجه حمله کردند او در ژاپن گروگان بود، وی توانست ژاپنی‌ها را با خود متحد کند و علیه اتحاد تانگ و شیلا نیروی نظامی تشکیل دهد.[۱] او به‌طور غیررسمی خود را پادشاه بکجه نامید. او همراه با ارتش ژاپنی یاماتو و همراه با ژنرال آبه نو هیرافو به بکجه رفت. سپس او به نیروهای احیای بکجه به رهبری ژنرال بوکشین پیوست. ژنرال بوکشین به او لقب پونگ گانگ را داد. در سال ۶۶۴ م ارتش تانگ و شیلا در نبرد بک گانگ موفق به سرکوب ارتش ژاپن و نیروهای احیای بکجه شدند پس از این نبرد بکجه به‌طور کامل سقوط کرد. پس از این نبرد بویو پونگ به گوگوریو فرار کرد. پس از سقوط گوگوریو او توسط ارتش تانگ دستگیر شد و برای تبعید به جنوب چین فرستاده شد. هیچ اطلاعاتی دربارهٔ زندگی او در چین در دست نیست.

چند تن از برادران او در ژاپن ساکن شدند. یکی از برادران بویو پونگ به نام زنکو (zenkõ) لقب کورادانو کنیشی را از امپراتور ژاپن دریافت کرد.

منابع[ویرایش]

  1. Samguk Sagi (به کره‌ای). Archived from the original on 2007-09-27. 王子扶餘豊 嘗質於倭國者 立之爲王

▪سریال رؤیای فرمانروایی بزرگ