بنیاد پژوهش‌های زنان ایران

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بنیاد پژوهش‌های زنان ایران (IWSF) یک بنیاد پژوهشی غیرانتفاعی با هدف برابری جنسیتی است که می‌کوشد آثار زنان در تاریخ ایران را حفظ کند و گسترش دهد.[۱]

به نوشتهٔ رؤیا کریمی مجد در رادیو فردا بنیاد پژوهش‌های زنان ایران را افسانه نجم‌آبادی، گلناز امین و اما دلخانیان در سال ۱۹۹۲ میلادی تأسیس کردند.[۱] اما پروین شهبازی در رادیو زمانه نوشته بنیاد در سال ۱۹۸۹ میلادی تأسیس شد و به جای اما دلخانیان از شهلا حائری به عنوان سومین مؤسس یاد کرده‌است.[۲] گلناز امین از آغاز مدیر ارشد اجرایی بنیاد بوده‌است و به نوشتهٔ رادیو فردا «سال‌هاست که بار اصلی بنیاد» بر دوش اوست.[۲]

بنیاد هر ساله کنفرانسی سه روزه را در یکی از شهرهای اروپا یا آمریکای شمالی برگزار می‌کند و یک نفر را به عنوان زن سال معرفی می‌کند.[۱] پروین شهبازی بنیاد را در انتخاب «موضوع‌های تابوشکن، پیشرو» خوانده‌است. شرکت‌کنندگان در کنفرانس مرکب از پژوهش‌گران و محققان هستند و برای حفظ تنوع در سخنرانان، هر فرد فقط پس از گذشت ۵ سال ممکن است دوباره برای سخنرانی دعوت شود.[۲]

به گفتهٔ گلناز امین، بنیاد از هیچ‌جایی کمک مالی نمی‌گیرد و صرفاً با ورودی ۱۰۰ دلاری کنفرانس روزگار می‌گذراند. هرچند بنیادهای مستقلی چون هاینریش بل، وقتی کنفرانس در آلمان برگزار شده به آن کمک کرده‌اند.[۱] اجارهٔ سالن، هزینه‌های سفر و سکونت سه روزه سخنرانان و هنرمندان، و چاپ سالنامه (تا سال ۲۰۱۳) بیشترین هزینه‌های برگزاری کنفرانس را تشکیل می‌دهند.[۲]

شب‌های کنفرانس‌ها برنامه‌های تفریحی از جمله موسیقی و هنرهای نمایشی برگزار می‌شود که مخاطبان فراوانی را جذب می‌کند.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ رؤیا کریمی مجد. ««فقیر» اما «مستقل»، بنیاد پژوهش‌های زنان ایران». رادیو فردا. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۱۱.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ ۲٫۶ ۲٫۷ پروین شهبازی. «آن نیمه دیگر: نگاهی به کنفرانس‌های بنیاد پژوهش‌های زنان ایران». رادیو زمانه. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۱۱.
  3. «گفتگوها در پیوند با بیست و پنجمین کنفرانس بنیاد پژوهش‌های زنان ایران/ شیدا بامداد». شهروند. ۲۰۱۴-۰۹-۰۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۱۱.
  4. «نشست بنیاد پژوهش‌های زنان ایران در دانشگاه مریلند». صدای آمریکا فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۱۱.
  5. «کنفرانس بنیاد پژوهش‌های زنان در استکهلم و آثار هنرمندان ایرانی». دویچه وله. ۲۰۱۸-۰۶-۰۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۱۱.
  6. نعیمه دوستدار. «حاشیه‌ای بر متن کنفرانس بنیاد پژوهش‌های زنان ایران». رادیو زمانه. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۱۱.

پیوند به بیرون[ویرایش]