برنامه کاوش ماه چین
برنامه کاوش ماه چین: مختصر نویسی (به چینی: zh-cn، 月)، چینی: 中国 探 月؛ پینیین: Zhōngguó Tànyuè)، و (به انگلیسی: Chinese Lunar Exploration Program) یا CLEP، یک برنامهٔ ماهواره‌ای چینی است که به عنوان پروژهٔ چانگ ای (چینی: 嫦娥 工程)؛ برگرفته از نام چینی الههٔ ماه نیز شناخته می‌شود، برنامه‌ای در حال انجام از مجموعه ماموریت‌های اکتشاف ماه به صورت رباتیک است که توسط سازمان ملی فضایی چین (CNSA) اداره می‌شود. این برنامه شامل استفاده از مدارگردهای ماه، فرودگر، سطح‌نورد و فضاپیمای نمونه‌آور است که با به‌کارگیری موشک‌های لانگ مارس پرتاب و اجرا می‌شود. راه‌اندازی‌ها و پروازها توسط سیستم‌های دوری‌سنجی (تله‌متری)، با استفاده از آنتن‌های رادیویی ۵۰ متری (۱۶۰ پاییِ) پیگیری و فرماندهی (TT & C)، در پکن و آنتن‌های ۴۰ متری (۱۳۰ پا) در کونمینگ، شانگهای و اورومچی نظارت می‌شوند؛ تا باهم، یک آنتن ۳۰۰۰ کیلومتری (۱۹۰۰ مایلی)(وی‌ال‌بی‌آی VLBI را تشکیل دهند.[۱][۲] یک برنامه کاربردی ویژهٔ زمینی اختصاصاً مسئولیت دریافت داده‌های دریافتی را بر عهده دارد.
زمین‌شناس و کیهان‌شیمی‌شناس اویانگ ژیوان (Oyyang Ziyuan)، در میان نخستین کسانی بود که جانب‌داری خود را، نه تنها از بهره‌برداری از ذخایر فلزی ماه مانند تیتانیوم بیان کرد، بلکه او از ایدهٔ دسترسی به هلیم-۳، که سوخت ایدئال (غیر پرتوزا) در آینده برای نیروگاه‌های اتمی هسته‌ای است، حمایت می‌کرد. او در حال حاضر به عنوان دانشمند اصلی برنامهٔ اکتشاف ماه چین فعالیت می‌کند.
نخستین فضاپیمای این برنامه، با پرتاب مدارگرد ماه چانگ ای ۱، که از مرکز راه‌اندازی ماهواره شیچانگ در ۲۴ اکتبر ۲۰۰۷ راه‌اندازی گردید آغاز شد،[۳] که از تاریخ اولیهٔ از پیش برنامه‌ریزی شده؛ ۱۷–۱۹ آوریل ۲۰۰۷، به تأخیر افتاده بود.[۴] مدارگرد دوم، چانگ ای ۲، در ۱ اکتبر ۲۰۱۰ راه اندازی شد.[۵][۶] چانگ ای ۳، که شامل یک سطح‌نشین و ماه‌نورد، در ۱ دسامبر ۲۰۱۳ راه‌اندازی شد و در ماه مه ۱۴ دسامبر ۲۰۱۳ با موفقیت در ماه فرود آمد. چانگ ای ۴، که شامل سطح‌نشین و ماه‌نورد بود، در ۷ دسامبر ۲۰۱۸ راه اندازی شد. همچنین یک مأموریت بازگرداندن نمونه، چانگ ای ۵، برای دسامبر ۲۰۱۹ برنامه‌ریزی شده‌است.[۷]
همان‌گونه که توسط نشان رسمی این برنامهٔ اکتشاف نشان داده‌شده، شکل یک هلال ماه نو خوشنویسی چینی شده با دو جای پای انسان در مرکز آن یادآور این نویسهٔ چینی؛ 月، برای «ماه»، هدف نهایی این برنامه است که راه را برای مأموریت پرواز فضایی انسان به ماه آماده می‌کند. چنین مأموریتی ممکن است در ۲۰۳۰–۲۰۲۵ رخ دهد.[۸]
منابع[ویرایش]
- ↑ (چینی) “嫦娥奔月”地面主干工程基本完成 云南天文台巨型射电追踪望远镜年底投入使用 بایگانی‌شده در ۲۰۰۷-۱۰-۲۷ توسط Wayback Machine
- ↑ «巨型望远镜送"嫦娥"飞月-望远镜,嫦娥-北方网-科技无限». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اكتبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۷ ژانویه ۲۰۱۹. تاریخ وارد شده در
|archive-date=را بررسی کنید (کمک) - ↑ ""嫦娥一号"发射时间确定 但未到公布时机". Xinhua News Agency. 2007-07-07. Archived from the original on March 15, 2012. Retrieved July 12, 2007.
- ↑ (چینی) 阅读文章 بایگانی‌شده در ۵ مارس ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine
- ↑ Stephen Clark (1 October 2010). "China's second moon probe dispatched from Earth". Spaceflight Now. Retrieved 1 October 2010.
- ↑ "China's 2nd lunar probe Chang'e-2 blasts off". Xinhua. 1 October 2010. Retrieved 1 October 2010.
- ↑ Nowakowski, Tomasz (9 August 2017). "Chine Eyes Manned Lunar Landing by 2036". Archived from the original on 12 November 2020. Retrieved 17 August 2017.
- ↑ "China considering manned lunar landing in 2025–2030".
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Chinese Lunar Exploration Program». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ ژانویه ۲۰۱۹.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ برنامه کاوش ماه چین موجود است. |