باکره سوگوار

باکره سوگوار یا پیه‌تا (به ایتالیایی: Pietà) (تلفظ ایتالیایی:[pjeˈta]) ذهنیت پردازی جسم بدون جان عیسی در آغوش مریم است که در حال سوگواری می‌باشد. گاهی شخصیت‌های داغدار دیگری هم در این نما حاضر هستند. این مفهوم اولین بار در هنر آلمانی سده ۱۴ میلادی ظاهر شد و همچنین مضمون مریم عذرا و مسیح کودک در نگاره‌ها و تندیس‌های اواخر قرون وسطی رایج گردید. مجسمه باکره سوگوار اثر میکلانژ از مشهورترین نمونه این تجسم است. این مجسمه یکی از آثار استاد میکل‌آنژ بزرگ، یا میکل آنجلو است.^[۱]^[۲]^[۳]^[۴]

نگارخانه[ویرایش]

منابع[ویرایش]

↑ Arthur de Bles, 2004 How to Distinguish the Saints in Art by Their Costumes, Symbols and Attributes ISBN 1-4179-0870-X page 35
↑ Anna Jameson, 2006 Legends of the Madonna: as represented in the fine arts ISBN 1-4286-3499-1 page 37
↑ E.g. see Noël Quillerier's at Oratorio della Nunziatella
↑ William E. Wallace, 1995 Life and Early Works (Michelangelo: Selected Scholarship in English) ISBN 0-8153-1823-5 page 233

[1] Arthur de Bles, 2004 How to Distinguish the Saints in Art by Their Costumes, Symbols and Attributes ISBN 1-4179-0870-X page 35

[2] Anna Jameson, 2006 Legends of the Madonna: as represented in the fine arts ISBN 1-4286-3499-1 page 37

[3] E.g. see Noël Quillerier's at Oratorio della Nunziatella

[4] William E. Wallace, 1995 Life and Early Works (Michelangelo: Selected Scholarship in English) ISBN 0-8153-1823-5 page 233

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]