بارسینه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بارسینه
کلیر بوم و ریچارد برتون در نقش بارسینه و اسکندر مقدونی
زادهٔ۳۶۳ پیش از میلاد
درگذشت۳۰۹ پیش از میلاد
شناخته‌شده برایمعشوقه اسکندر مقدونی
فرزندانهراکلس مقدونی

بارسینه (یونانی: Βαρσίνη؛ حدود ۳۶۳ تا ۳۰۹ پیش از میلاد) دختر آرتاباز دوم، ساتراپ ایرانی فریگیه هلسپونت و یک زن یونانی رودسی که خواهر سرداران یونانی، منتور و ممنون بود، می‌باشد.[۱] بارسینه در آغاز همسر دایی‌اش منتور شد و پس از مرگ وی با دایی دوم خود، ممنون ازدواج کرد.

در سال ۳۳۴ پیش از میلاد، سالی که اسکندر به ایران حمله کرد، ممنون بارسینه و فرزندانش را برای اظهار وفاداری خود به عنوان گروگان به سوی داریوش سوم روانه کرد و در سال بعد، هنگامی که مقدونیان دمشق را تصرف کردند، بارسینه به دست اسکندر افتاد. ادعا می‌شود که بارسینه از اسکندر باردار شد و هراکلس را زاد. رابطه او با اسکندر بسیار مشکوک است - از پنج منبع اصلی، فقط پلوتارک و ژوستین از بارسین به عنوان معشوقه اسکندر یاد می‌کنند. آریان نیز یک بار به بارسینه اشاره می‌کند- نه اینکه او معشوقه اسکندر باشد، بلکه اسکندر در ازدواج دسته‌جمعی شوش دختر بارسینه و منتور را به عقد نئارخوس درمی‌آورد. احتمالاً روابط بارسینه و اسکندر برای توجیه پدر و مادردار بودن هراکلس ساخته شده‌است.

نئارخوس که داماد بارسینه بود، پس از دوازده سال از مرگ اسکندر در سال ۳۲۳ پیش از میلاد، از ادعای هراکلس برای تاج و تخت پشتیبانی کرد، پس او در آن زمان هفده ساله بود؛ این به این معنی است که او حدود ۵ سال پس از ملاقات احتمالی بارسینه و اسکندر در دمشق در سال ۳۳۳ پیش از میلاد، زاده شده‌است. با مقایسه نوشته‌های دیودور و ژوستین، به نظر می‌رسد که او در پرگامون در کنار مادرش بزرگ شده‌است و اینکه او نیز در سال ۳۰۹ پیش از میلاد به سرنوشت پسرش دچار و توسط پلی‌پرخون و به تحریک کاساندر، کشته شده‌است. گاه بارسینه با استاتیرا، دختر داریوش سوم و همسر اسکندر، که ممکن است «بارسینه» نامیده می‌شده، اشتباه گرفته می‌شود.[۲]

خواهران بارسینه[ویرایش]

بارسینه در میان ده دختر اردباز (آرتاباز) بزرگترین دختر او بود. به فرمان اسکندر، دو خواهر دیگر بارسینه، اردونی (ارتونیس Artonis)، با اومنس اهل کاردیا (Eumenes) و اردکامه (ارتاکاما Artacama)، با پتوله مایوس (Ptolemaîos Sōtḗr) از سرداران سپاه مقدونی، بیوگانی نمودند.

پانویس[ویرایش]

  1. Carney, Elizabeth Donnelly (2000). Women and Monarchy in Macedonia (به انگلیسی). University of Oklahoma Press. p. 101. ISBN 978-0-8061-3212-9.
  2. پلوتارک، Parallel Lives, "Alexander", 21, "Eumenes", 1; Diodorus, Bibliotheca, xvii. 23, xx. 20, 28; Curtius Rufus, Historiae Alexandri Magni, iii. 13, x. 6; Justin, Epitome of Pompeius Trogus, xi. 10, xiii. 2, xv. 2; Pausanias, Description of Greece, ix. 7

منابع[ویرایش]