ایران پسر رستم
ایران پسر رستم پسر آزادخو مرزبان سیستان به هنگام گشوده شدن به دست عرب‌ها بود. در سال ۲۳ هجری پس از پناه آوردن یزدگرد به سیستان، لشکر گران عرب به سرداری «مشاجع» که به پیگرد یزدگرد گماشته شده بود نتوانست از سد ایران پسر رستم بگذرد و شکست خورد (و پس از چند سال یزدگرد و حرم هزار نفری‌اش از سوی ایران پسر رستم تا مرو بدرقه شدند.) سپس عثمان «ربیع بن زیاد الحارثی» را در ۳۰ هجری به گشایش سیستان گماشت که او پس از گذر از هیرمند و ریگزار (دشت خوابگاه) با سپاهیان رستم رویارو شد که از هر دو سو شمار بسیاری کشته آمدند و به ویژه از عرب‌ها شمار بیشتری کشته شدند. سرانجام پیمان صلحی بسته شد که در واقع به معنی گشوده شدن سیستان به دست عرب‌ها بود. ایران پسر رستم هنگامی که به نزد سردار عرب «ربیع بن زیاد الحارثی» (که مردی دراز بالا و گندمگون بود با دندانهای بزرگ و لبهای قوی) برای بستن پیمان رفت او را به اهریمن همانند کرد و گفت «می‌گویند اهرمن به روز فرا دید نیاید، اینک اهرمن فرا دید من آمد که اندر این هیچ شک نیست.» آنها پیمان صلح را این چنین امضا کردند که ایران بن رستم «هر سال از سیستان هزار هزار (یک میلیون) درهم بدهد امیرالمؤمنین را و امسال هزار وصیف (غلام نابالغ) بخرم و بدست هریک جام زرین و بفرستم هدیه، وعهدها برین جمله بکردند و خطها بدادند و ربیع ز آنجا برخاست و بقصبه اندر شد ایمن.»[۱]
منابع[ویرایش]
- تاریخ ادبیات ایران - ذبیح‌الله صفا - پوشینهٔ ۱ صفحهٔ ۳۳ و ۳۴
- تاریخ سیستان چاپ تهران صفحهٔ ۸۲
