اشراف پاپی

اشراف درگاه پاپ یا اشراف پاپی افرادی هستند که در سریر مقدس دارای جایگاه اشرافی باشند.

از گذشته‌ها، مانند بسیاری از کشورهای اروپایی دیگر، ممالک تحت امر پاپ که حوزه قضایی پاپ بودند هم، دارای اشراف سرزمینی بودند و با اشراف سایر ایالت‌های ایتالیا متحد می‌شدند و ازدواج می‌کردند.

قبل از ۱۸۷۰[ویرایش]

از قرن ۱۵ تا ۱۸ میلادی، خانواده‌های متنفذ ایالات و شهرهای سراسر ایتالیا از طریق مجمع انتخاب پاپ به خانواده‌های دارای مناصب قدرت می‌پیوستند یا از طریق کسب جایگاه کلیسایی، به درجات اشرافی ارتقا می‌یافتند. این خانواده‌ها آزادانه با اشراف‌زادگان ازدواج می‌کردند. مانند سایر خانواده‌های نجیب‌زاده، آن‌هایی که هم پول و هم قدرت پاپی داشتند، می‌توانستند کمون یا زمین‌های دیگر بخرند و در نتیجه راه خود را برای ایجاد نظام خانواده‌ای پدرسالارانه و اشرافی را باز کنند.

پاپ‌ها معمولاً اعضای خانواده‌های برجسته را به مقام کاردینال ارتقا می‌دادند و به ویژه در کلیسا به پسران دوم و سوم اشراف که ارث نمی‌بردند، مقام می‌بخشیدند. پاپ‌ها همچنین اعضای خانوادهٔ خودشان - به ویژه اقوام نسبی خود - را به جایگاه ویژه کاردینال-برادرزاده ارتقا می‌دادند. خانواده‌های سرشناس می‌توانستند برای پسرانشان کوریا بخرند و مرتباً این کار را انجام می‌دادند، به این امید که پسر در رتبه‌های کلیسا ارتقاء یابد و اسقف کاردینال یا حتی پاپ شود و از این طریق بتواند به بالاتر بردن جایگاه خاندان و خانواده‌اش کمک کند.^[۱]

دوره بین قرن ۱۵ تا ۱۸ به دلیل خویشاوندسالاری پاپ‌ها مشهور بود و بسیاری از خانواده‌ها مانند باربرینی‌ها و پامفیلی‌ها از داشتن یک خویشاوند پاپ بهره زیادی بردند. گاهی خانواده‌هایی که قبلاً به مشاغل کشاورزی یا تجاری مشغول بودند، تنها طی یک یا دو نسل بعد از آن که یکی از بستگانشان به عنوان پاپ انتخاب می‌شد، به اشراف رومی تبدیل می‌شدند.^[۱]

۱۸۷۰–۱۹۴۶[ویرایش]

پس از این که پادشاهی ایتالیا توانست ایالات پاپی را ضمیمه کشور متحد ایتالیا کند و در سال ۱۸۷۰ شهر رم را تصرف کرد، پادشاهی جدید اشراف موجود در قلمرو جدید خود را به رسمیت شناخت. پاپ به عنوان یک " زندانی در واتیکان " باقی ماند و توسط خانواده‌های به اصطلاح " اشراف سیاه " حمایت می‌شد که به جای سلطنت ایتالیا به پاپ وفادار مانده بودند. معاهده لاتران به این اختلاف پایان داد.

به مناسبت امضای لاتران در سال ۱۹۲۹، دولت ایتالیا حاکمیت سریر مقدس را به رسمیت شناخت و قدرت پاپ در اعطای عناوین اشرافی را تأیید کرد. همچنین عناوین اعطا شده توسط پاپ تا آن تاریخ و تمامی القاب بعدی را معادل القاب اشرافی در پادشاهی ایتالیا به رسمیت شناخت. این قانون تا زمان لغو سلطنت ایتالیا در سال ۱۹۴۶ به قوت خود باقی مانده‌بود. در سال ۱۹۶۹ شورای ایالتی ایتالیا تعیین کرد که مقررات معاهده لاتران در مورد به رسمیت شناختن عناوین پاپی که در قانون اساسی ایتالیا گنجانده شده بود، همچنان معتبر باشد و بنابرین استفاده از این القاب اشرافی در ایتالیا هنوز قانونی است. با این حال، هیچ تمهیدی برای استفاده از آن‌ها در گذرنامه‌های ایتالیایی، کارت‌های شناسایی یا ثبت احوال مدنی در نظر گرفته نشده‌است.

از سال ۱۹۴۶[ویرایش]

از زمان انتخاب پاپ جان بیست و سوم در سال ۱۹۵۸، عناوین اندکی اعطا شده‌است. در سال ۱۹۶۸، پل ششم اصلاحاتی در زمینه دادگاه‌های پاپی و خاندان پاپی اعمال کرد. در این زمان اعلام شد که اشرافیت پاپی دیگر یک نهاد تشکیل‌دهنده در خاندان پاپی نخواهد بود.

اگرچه اهدای عناوین خاص مانند شاهزاده، دوک، مارکی، کنت و بارون از آن زمان تاکنون ترک شده، ولی پاپ ژان پل دوم و پاپ بندیکت شانزدهم چند فرد برجسته را در طول رهبری خود به عنوان نجیب‌زادگی رسانیدند. ژان پل دوم در آغاز دوران پاپ شدن خود، چندین عنوان نجیب‌زاده به هموطنان لهستانیش اعطا کرد، اما این کار را بی‌سر و صدا و بدون ثبت نام افراد در اعمال کلیسای رسولی انجام داد.

پاپ‌ها به اعطای نشان‌های شوالیه و مدال‌های شایستگی به‌طور منظم ادامه می‌دهند ولی به استثنای «کنت کاخ مقدس لاتران»، دیگر عناوین اشرافی اعطا نمی‌کند.^[۲]

ساختار[ویرایش]

عناوین[ویرایش]

اشراف پاپی شامل عناوین شاهزاده، دوک، مارکی، کنت، ویکنت، بارون و شوالیه می‌شود.

کنت‌ها و کنتس‌های پاپی[ویرایش]

کنت / کنتس یکی از عناوین خاص است که پاپ به افراد اعطا می‌کند و این گونه حاکمیت موقت مناطقی از ولایات پاپی را به آن افراد می‌سپارد. عنوان کنت می‌تواند مادام‌العمر یا موروثی باشد. کنت از قرون وسطی به اشکال مختلف توسط پاپ‌ها و امپراتوران مقدس روم اعطا می‌شد و پاپ‌ها حتی پس از سال ۱۸۷۰، که ایالات پاپی دیگر جزئی از قلمرو حاکمیتی آنان نبود، به بخشیدن چنین القابی ادامه می‌دادند.

دریافت‌کنندگان چنین افتخاراتی هم ایتالیایی‌ها، به ویژه افراد نزدیک به پاپ (که برخی از بستگان پاپ بودند)، و هم کاتولیک‌های برجسته غیرایتالیایی، از جمله جان مک کورماک ایرلندی، جورج مک‌دونالد سرمایه‌دار آمریکایی، کاترین ای. پرایس بشردوست آمریکایی، و رز کندی (مادر جان اف کندی رئیس‌جمهور ایالات متحده) بودند.

کنت کاخ مقدس لاتران[ویرایش]

عنوان "کنت کاخ مقدس لاتران " افتخاری است که به‌طور رسمی و ad vitam به کسانی اعطا می‌شود که به عنوان خادمان دربار پاپی (که اکنون به عنوان آقایان حضرت عالی نامیده می‌شوند) شناخته شوند. علاوه بر این، این افتخار به‌طور جمعی به بخش‌های اسپانیایی فرقه مزار مقدس اورشلیم اعطا شده‌است. اعضای آن‌ها علاوه بر حق استفاده از عنوان Comital از چندین امتیاز هرالدیک نیز برخوردار هستند. این سنت را می‌توان تا دوران پس‌گیری اندلس ردیابی کرد و در آن زمان، چنین القابی نقش مهمی ایفا می‌کردند. به گفته لرد مانوئل د ماتا، کارشناس هرالدیک، اعضای اسپانیایی دارای لقب مجازند از عنوان کامل کنت کاخ مقدس لاتران و همچنین فقط عنوان کنت قبل از نام خود استفاده کنند. این حقوق در Memorias de la Academia Mallorquina de Estudios Genealógicos ثبت شده و توسط پادشاه اسپانیا آلفونسو سیزدهم تأیید شده‌است.^[۳]

خاندان‌های نجیب‌زاده و اشراف[ویرایش]

نمونه‌هایی از خانواده‌های اشرافی ایتالیایی در ایالات پاپی:

Noble House	Coat of arms	Current head	Titles
House of Aldobrandini	House of Aldobrandini	Camillo Aldobrandini	Prince of Meldola and Sarsina
House of Barberini		Francesco Barberini	Prince of Palestrina Prince di Valmontone Duke of Monterotondo
House of Borghese		Scipione Virginio Flavio Giacomo Antonio Maria Borghese	Numerous titles
House of Borgia		Extinct in 1748	Numerous titles
House of Borromeo		Vitaliano XI Borromeo	Prince of Angera Marquess of Romagnano Count of Arona Count of Peschiera etc...
House of Braschi		Giovanni Angelo Theodoli-Braschi	Prince of the Holy Roman Empire Duke of Nemi Prince of Rocca Sinibalda Marquis of Belmonte Sabino Count of Falcino
House of Chigi		Mario Chigi	Prince of the Holy Roman Empire Duke of Ariccia Prince of Farnese Prince of Campagnano
House of Colonna		Marcantonio Colonna (Paliano line)	Prince assistant to the Papal throne Prince of Paliano Prince of Stigliano Prince of Carbognano etc...
House of Cybo		Extinct in 1790	Prince of the Holy Roman Empire Prince of Massa and Marquis of Carrara Duke of Massa e Prince of Carrara Duke and Marquis of Aiello etc...
House of Doria-Pamphili-Landi		Extinct in 2000	Prince of Melfi Prince of Borgotaro Prince of Meldola Duke of Montelanico Marquis of Torriglia
House of Mattei		Extinct in 1801	Duke of Giove
House of Medici		3 cadet branches	Grand Duke of Tuscany Duke of Florence Duke of Urbino Duke of Nemours Prince of Ottajano
House of Orsini		Domenico Napoleone Orsini	Prince Assistant to the Papal Throne Duke of Gravina Duke of Amalfi Duke of Bracciano کنت پیتیلیانو
House of Ruspoli		Francesco Ruspoli	Prince of the Holy Roman Empire Prince of Cerveteri Marquis of Riano Count of Vignanello

منابع[ویرایش]

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ Leopold von Ranke (2009), History of the popes; their church and state, Volume III, کالج ولزلی Library
↑ Philippe Levillain, ed. John W. O'Malley, tr. The Papacy: An Encyclopedia (2002) vol. ii s.v. "Nobility, Roman".
↑ de Mata, Manuel (1955). "Breve resena de la Orden del Santo Sepulcro presentada a S.M. el Rey D. Alfonso XIII el 25 de julio de 1904 por el Excmo. Sr. D. manuel de Mata". Memorias de la Academia Mallorquina de Estudios Genealógicos (به اسپانیایی). 1–4: 136–143.

[ranke-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ Leopold von Ranke (2009), History of the popes; their church and state, Volume III, کالج ولزلی Library

[2] Philippe Levillain, ed. John W. O'Malley, tr. The Papacy: An Encyclopedia (2002) vol. ii s.v. "Nobility, Roman".

[3] Mata, Manuel (1955). "Breve resena de la Orden del Santo Sepulcro presentada a S.M. el Rey D. Alfonso XIII el 25 de julio de 1904 por el Excmo. Sr. D. manuel de Mata". Memorias de la Academia Mallorquina de Estudios Genealógicos (به اسپانیایی). 1–4: 136–143.

[۱]

[۲]

[۳]