عصب پایانی: تفاوت میان نسخه‌ها
ایجاد شده به‌واسطهٔ ترجمهٔ صفحهٔ «Terminal nerve» |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۱۸ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۱۳
| Cranial nerve zero | |
|---|---|
 Left The terminal nerve as it is shown on the ventral side of a dog-fish brain. (Topmost label) | |
| جزئیات | |
| شناسه‌ها | |
| لاتین | nervus terminalis |
| TA98 | A14.2.01.002 |
| TA2 | 6179 |
| FMA | 76749 |
عصب پایانی یا انتهایی (انگلیسی: Terminal nerve) که به عنوان عصب مغزی 0 (cranial nerve 0) نیز شناخته می شود، عصبی است که در طبقه بندی منی اعصاب مغزی به عنوان CN I تا CN XII گنجانده نشده است اما اکنون به طور کلی به عنوان عصب مغز دسته‌بندی می شود. این عصب در سال 1878 توسط دانشمند آلمانی گوستاو فریش در مغز کوسه ها کشف شد.در سال 1913 نیز برای اولین بار در انسان یافت شد. [۱] یک مطالعه در سال 1990 نشان داد که عصب انتهایی یک یافته رایج در مغز انسان بالغ است. [۲] [۳] این عصب به طور غیر رسمی با نام های دیگری از جمله عصب مغزی 13، عصب صفر، عصب N، [۴] و NT نامیده می شود. [۵]
ساختار
عصب انتهایی درست جلوی سایر اعصاب مغزی به صورت دو طرفه به صورت شبکه میکروسکوپی از دسته های عصبی محیطی بدون میلین در فضای زیر عنکبوتیه که شکنج رکتوس را می پوشاند ظاهر می شود. این شبکه در نزدیکی صفحه کریبریفرم ظاهر می شود و به سمت خلف به سمت سه‌گوشه بویایی ، شکنج بویایی داخلی و تیغه پایانی حرکت می کند. [۲]
این عصب اغلب در کالبدشکافی نادیده گرفته می شود، زیرا برای عصب مغزی به طور غیرعادی نازک است و اغلب با آشکار شدن مغز پاره می شود. [۴] تشریح دقیق برای تجسم عصب ضروری است. هدف و مکانیسم عملکرد آن هنوز قابل بحث است. در نتیجه، عصب صفر اغلب در کتاب های درسی آناتومی ذکر نشده است. [۱]
توسعه
گورخرماهی به عنوان یک مدل رشد در تحقیقات از سال 2004 استفاده شد. [۶]
ارتباط میان عصب انتهایی و سیستم بویایی به طور گسترده در جنین انسان مورد مطالعه قرار گرفته است. در طی آن مشخص شد که این عصب در مراحل 17 و 18 از منشا بویایی وارد مغز می شود. [۷]
کارکرد
اگرچه عصب انتهایی به بسیار نزدیک[۸]به پیاز بویایی ، جایی که بوها تجزیه و تحلیل می شوند، قرار گرفته، به آن متصل نیست؛ ولی اغلب به اشتباه به عنوان شاخه‌ای از عصب بویایی در نظر گرفته می شود. این واقعیت نشان می دهد که این عصب یا یک اندام بازمانده است یا ممکن است به حس فرومون ها مرتبط باشد. فرضیه فرومون ها با این واقعیت که عصب انتهایی به هسته‌های سپتال داخلی و جانبی و نواحی پره‌اپتیک پیوند دارد، پشتیبانی می‌شود، که همگی در تنظیم رفتار جنسی در پستانداران نقش دارند. [۱] همچنین یک مطالعه در سال 1987 نشان داد که جفت‌گیری در همستر وقتی عصب انتهایی قطع شود، کاهش می یابد. [۹]
تصاویر
-
سه شکل از عصب در قسمت زیرین مغز انسان -
مغز از پایین مشاهده می شود. شکنج رکتوس در مرکز قدامی دیده می شود.
همچنین ببینید
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲
Fields, R. Douglas (2007). "Sex and the Secret Nerve". Scientific American Mind. 18: 20–7. doi:10.1038/scientificamericanmind0207-20.
خطای یادکرد: برچسب
<ref>نامعتبر؛ نام «Sex and the Secret Nerve» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ ۲٫۰ ۲٫۱
Fuller GN, Burger PC (1990). "Nervus terminalis (cranial nerve zero) in the adult human". Clinical Neuropathology. 9 (6): 279–83. PMID 2286018.
The presence of an additional cranial nerve (the nervus terminalis or cranial nerve zero) is well documented in many non-human vertebrate species. However, its existence in the adult human has been disputed. The present study focused on the structure and incidence of this nerve in the adult human brain. The nerve was examined post-mortem in 10 adult brains using dissection microscopy, light microscopy, transmission electron microscopy, and . In all specimens, the nervus terminalis was identified bilaterally as a microscopic plexus of unmyelinated peripheral nerve fascicles in the subarachnoid space covering the gyrus rectus of the orbital surface of the frontal lobes. The plexus appeared in the region of the cribriform plate of the ethmoid and coursed posteriorly to the vicinity of the olfactory trigone, medial olfactory gyrus, and lamina terminalis. We conclude that the terminal nerve is a common finding in the adult human brain, confirming early light microscopic reports.
خطای یادکرد: برچسب<ref>نامعتبر؛ نام «ape» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ Berman, Laura (March 25, 2008). "Scientists discover secret sex nerve". TODAY.com. Archived from the original on June 27, 2019. Retrieved June 27, 2019.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱
Bordoni, Bruno; Zanier, Emiliano (March 13, 2013). "Cranial nerves XIII and XIV: nerves in the shadows". Journal of Multidisciplinary Healthcare. Dove Medical Press. 6: 87–91. doi:10.2147/JMDH.S39132. eISSN 1178-2390. ISSN 1178-2390. OCLC 319595339. PMC 3601045. PMID 23516138. خطای یادکرد: برچسب
<ref>نامعتبر؛ نام «Bordoni B, Zanier E 2013 87–91» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ Vilensky, JA (January 2014). "The neglected cranial nerve: nervus terminalis (cranial nerve N)". Clinical Anatomy. 27 (1): 46–53. doi:10.1002/ca.22130. PMID 22836597.
- ↑ Whitlock KE (September 2004). "Development of the nervus terminalis: origin and migration". Microscopy Research and Technique. 65 (1–2): 2–12. doi:10.1002/jemt.20094. PMID 15570589.
- ↑ Müller F, O'Rahilly R (2004). "Olfactory structures in staged human embryos". Cells Tissues Organs. 178 (2): 93–116. doi:10.1159/000081720. PMID 15604533.
- ↑ Von Bartheld CS (September 2004). "The terminal nerve and its relation with extrabulbar "olfactory" projections: lessons from lampreys and lungfishes". Microscopy Research and Technique. 65 (1–2): 13–24. doi:10.1002/jemt.20095. PMID 15570592.
- ↑ Wirsig, Celeste (11 August 1987). "Terminal nerve damage impairs the mating behavior of the male hamster". Brain Research. 417 (2): 293–303. doi:10.1016/0006-8993(87)90454-9. PMID 3308003.
