تعادل تأملی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ایجاد شده به‌واسطهٔ ترجمهٔ صفحهٔ «Reflective equilibrium»
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۲۲ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۱۸

تعادل تأملی (به انگلیسی:Reflective equilibrium) حالتی از تعادل یا انسجام بین مجموعه ای از باورها است که از طریق فرآیند تعدیل و تنظیم متقابل مشورتی میان اصول کلی و قضاوت های خاص به دست می آید. نلسون گودمن (اگرچه که او از این اصطلاح استفاده نکرد) روش تعادل بازتابی را به عنوان رویکردی برای توجیه اصول[en ۱] منطق استقرایی [۱] معرفی کرد (این روش اکنون به عنوان روش گودمن[en ۲] شناخته می شود). [۲] اصطلاح تعادل تأملی توسط جان رالز ابداع شد و در نظریه عدالت او به عنوان روشی برای رسیدن به محتوای اصول عدالت رایج شد.

به گفته «Dietmar Hübner [de]» تفسیرات زیادی از این مفهوم وجودداشته که منجر به منحرف شدن قدرت مجاب سازی این مفهوم می‌شود.[۳]

برای مطالعه بیشتر


خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «en» وجود دارد، اما برچسب <references group="en"/> متناظر پیدا نشد. ().

  1. Daniels, Norman (14 October 2016). "Reflective equilibrium". Stanford Encyclopedia of Philosophy. Retrieved 27 December 2016.
  2. Eder, Anna-Maria A.; Lawler, Insa; Van Riel, Raphael (2018). "Philosophical methods under scrutiny: Introduction to the special issue philosophical methods" (PDF). Synthese. doi:10.1007/s11229-018-02051-2.
  3. Hübner, Dietmar (January 2017). "Three remarks on 'reflective equilibrium': on the use and misuse of Rawls' balancing concept in contemporary ethics". Philosophical Inquiry. 41 (1): 11–40. doi:10.5840/philinquiry20174112.