تبعید چچن‌ها و اینگوش‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ایجاد شده به‌واسطهٔ ترجمهٔ صفحهٔ «Deportation of the Chechens and Ingush»
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۲۳ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۵۱

تبعید چچن ها و اینگوش ها ( چچنی: До́хадар, Махках дахар [۱] [۲] [۳] [۴] - «выселение، разрушение»، [۵] چچنی: Нохчий а, гӀалгӀай а махкахбахар به زبان اینگوشی: Мехка дахар ) که همچنین به عنوان عملیات عدس شناخته می شود ( روسی: Чечевица انتقال اجباری کل جمعیت وایناخ ( چچن و اینگوش ) قفقاز شمالی به آسیای مرکزی توسط شوروی در 23 فوریه 1944 در طول جنگ جهانی دوم بود . این اخراج به دستور لاورنتی بریا ، رئیس ان کا وه ده ، پس از تأیید جوزف استالین ، رهبر شوروی ، به عنوان بخشی از برنامه اسکان اجباری شوروی و انتقال جمعیتی انجام شد که بر چندین میلیون عضو اقلیت‌های قومی در اتحاد جماهیر شوروی بین دهه‌های 1930 و 1950 تأثیر گذاشت .

این اخراج حداقل از اکتبر 1943 آماده سازی شد و 19000 افسر و همچنین 100000 سرباز ان کا وه ده از سراسر اتحاد جماهیر شوروی در این عملیات شرکت کردند. این اخراج کل ملت های آنها و همچنین انحلال جمهوری خودمختار سوسیالیستی چچنی-اینگوش شوروی را در بر گرفت. پیامدهای جمعیتی این اخراج فاجعه بار و گسترده بود: از 496000 چچنی و اینگوش که تبعید شدند (طبق بایگانی شوروی؛ منابع چچنی تعداد اخراج شدگان را 650000 نفر اعلام کردند [۶] )، حداقل یک چهارم از بین رفتند. در مجموع، سوابق بایگانی نشان می دهد که بیش از صد هزار نفر در جریان دستگیری ها و حمل و نقل، و در سال های اولیه تبعید خود در قرقیزستان شوروی، قزاقستان شوروی و همچنین روسیه شوروی که برای اسکان اجباری به آنها فرستاده شدند مردند یا کشته شدند. منابع چچنی ادعا می کنند که 400000 نفر جان خود را از دست داده اند، در حالی که احتمال می رود تعداد بیشتری از اخراج ها وجود داشته باشد. [۶] درصد بیشتری از چچنی ها نسبت به هر گروه قومی دیگری که توسط انتقال جمعیت در اتحاد جماهیر شوروی مورد آزار و اذیت قرار گرفته بودند کشته شدند. [۷] چچنی ها در تمام آن مدت تحت نظارت اداری مقامات ان کا وه ده بودند.

تبعید 13 سال به طول انجامید و بازماندگان تا سال 1957، پس از اینکه مقامات جدید شوروی تحت رهبری نیکیتا خروشچف بسیاری از سیاست‌های استالین، از جمله تبعید کشورها را لغو کردند، به سرزمین مادری خود بازنگشتند. یک گزارش محلی نشان می‌دهد که حدود 432000 وایناخ تا سال 1961 در چچن-اینگوش شوروی اسکان داده شده‌اند، اگرچه در تلاش برای اسکان مجدد در قفقاز با موانع زیادی از جمله بیکاری، کمبود مسکن و درگیری‌های قومیتی با جمعیت محلی روسیه مواجه شدند. سرانجام چچن ها و اینگوش ها بازیابی پیدا کردند و اکثریت جمعیت را دوباره به دست آوردند. این اخراج زخمی دائمی در خاطره بازماندگان و فرزندانشان بر جای گذاشت. 23 فوریه امروز توسط اکثر اینگوش ها و چچن ها به عنوان روز تراژدی یاد می شود. بسیاری در چچن و اینگوشتیا مانند پارلمان اروپا در سال 2004، آن را به عنوان یک اقدام نسل کشی طبقه بندی می کنند.

تابلویی که مردم چچن، اوستی، چرکس و کاباردینی قفقاز را در قرن نوزدهم به تصویر می‌کشد و چچنی‌ها با مردی که در سمت راست قرار دارند نشان داده می‌شوند.
نقشه مناطق چچن و اینگوش قفقاز قبل از تبعید
برای اخراج چچنی ها و اینگوش ها از واگن های باری بسته استفاده شد
خانواده اینگوش در سوگ مرگ دخترشان در قزاقستان

بازگشت

بازگشت چچنی ها و اینگوش ها به وطن

در 16 ژوئیه 1956 هیئت رئیسه شورای عالی اتحاد جماهیر شوروی با صدور فرمانی محدودیت های وضعیت حقوقی چچن ها، اینگوش ها و کراچایی ها را در شهرک های ویژه لغو کرد. [۸] در ژانویه 1957، شورای وزیران شوروی فرمانی را تصویب کرد که به ملت های سرکوب شده اجازه می داد آزادانه در اتحاد جماهیر شوروی تردد کنند. [۹] چچن ها و اینگوش ها به این ترتیب به وضع قبل بازگشتند. [۱۰] تبعید آنها 13 سال به طول انجامید. [۱۱] برخی از آنها در سال 1954 به آرامی به قفقاز بازگشتند، اما توسط مقامات پس فرستاده شدند. تنها در سال 1956، بین 25000 تا 30000 چچنی و اینگوش به وطن خود بازگشتند، حتی برخی از آنها اجساد بستگان خود را حمل کردند. دولت شوروی سعی کرد به آنها خودمختاری را در داخل ازبکستان بدهد یا آنها را در سایر نقاط قفقاز اسکان دهد، اما بازگشت کنندگان مصرانه برای بازگشت به سرزمین مادری خود تلاش کردند. [۱۲]

نقشه جمهوری خودمختار سوسیالیستی چچن-اینگوش شوروی از 1957 تا 1991
بنای یادبود «9 برج» در نذران به یاد تبعید

استناد

منابع

  1. "Къам дохорх лаьцна дийцар берашна а дихкинера Нохчийчохь". Маршо Радио (به چچنی). 2014-02-24. Retrieved 2021-01-21.
  2. "Нохчийчохь долу хьал гайтаран куьзга ду Кутаев Руслан лаьцна латтор". Маршо Радио (به چچنی). 2014-07-02. Retrieved 2021-01-21.
  3. ""Хьахон мел дихки а, дазло и къематде"". Маршо Радио (به چچنی). 2016-02-23. Retrieved 2021-01-21.
  4. Хь. Даудова (2020-02-25). ""Хуьлуш лаьтташехь бакъхила йиш яц аьлла хетара…"". Даймохк (به چچنی). Retrieved 2021-01-21.
  5. Муса Мурадов (2017). ""В ссылку уезжали отдельные семьи, а вернулась нация"". Коммерсантъ. Retrieved 2021-01-21.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ Chanturiya, Kazbek (23 February 2017). "After 73 years, the memory of Stalin's deportation of Chechens and Ingush still haunts the survivors". OC Media. Retrieved 27 November 2019.
  7. Ther 2014.
  8. Polian 2004.
  9. Smith 2006.
  10. Bryan 1984.
  11. Brauer 2010.
  12. Cornell 2005.