نوتنی در انسان
نوتنی در انسان (انگلیسی: Neoteny in humans) حفظ صفات نوجوانی تا بزرگسالی است. این روند در انسان به‌ویژه زمانی که با نخستی‌سانان غیرانسانی مقایسه می‌شود، بسیار تقویت می‌شود. ویژگی‌های نوتنی سر عبارتند از: جمجمه کروی[۱]؛ نازکی استخوان‌های جمجمه،[۲] کاهش برآمدگی ابرو، مغز بزرگ، پهن شدن و پهن شدن صورت. صورت بدون مو، مو در (بالای) سر، چشم‌های بزرگتر، شکل گوش، بینی کوچک، دندان‌های کوچک و فک بالا و فک پایین کوچک.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Bednarik RG (2011). The Human Condition. doi:10.1007/978-1-4419-9353-3. ISBN 978-1-4419-9352-6. (page 134), cited by:
Achrati A (November 2014). "Neoteny, female hominin and cognitive evolution". Rock Art Research. 31 (1): 232–238.
"In humans, neoteny is manifested in the resemblance of many physiological features of a human to a late-stage foetal chimpanzee. These foetal characteristics include hair on the head, a globular skull, ear shape, vertical plane face, absence of penal bone (baculum) in foetal male chimpanzees, the vagina pointing forward in foetal ape, the presence of hymen in neonate ape, and the structure of the foot. 'These and many other features', Bednarik says, 'define the anatomical relationship between ape and man as the latter's neoteny'". - ↑ Gould SJ (1977). Ontogeny and Phylogeny. Cambridge: Belknap Press.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Neoteny in humans». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ فوریه ۲۰۲۴.