گرداب (استخر)
 | این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمی‌کند. |
.jpg)
گرداب یا هیدروماساژ یا جکوزی به گونه‌ای استخر کوچک یا وان گفته می‌شود که در بدنه آن لوله‌هایی تعبیه شده تا آب با یک موتور و از این لوله‌ها درون آن جریان پیدا کند. گرداب یک وان بزرگ پر از آب است که برای آب‌درمانی، آرامش و استراحت یا تفریح و لذت به کار می‌رود. برخی از گرداب‌ها جت‌های پرتوانی برای هدف‌های ماساژ دارند. این وان‌ها گاهی با نام تجاری جکوزی یا گاهی با عنوان اسپا نیز شناخته می‌شوند.
در تضاد به یک وان معمولی، یک گرداب به گونه‌ای طراحی شده‌است که می‌تواند بیش از یک تَن در یک زمان از آن استفاده کند، در بسیاری از مدل‌ها چهار تَن یا بیشتر پذیرایی می‌کند. وان داغ گرداب‌ها معمولانه بیرون در جا می‌گیرند، گرچه می‌توان آنها را درون در نیز نصب کرد. همچنین، آب در یک استخر گردابی با هر بار استفاده تغییر نمی‌کند، ولی با به‌کارگیری روش‌هایی مانند روش‌های بهداشتی به کار گرفته شده در استخر شنا، بهداشتی نگهداشته می‌شود.
تاریخچه
[ویرایش]نخستین حمام‌های گرم کالدراهایی بودند که برای گرم کردن آب سنگ‌های داغ در آنها قرار می‌دادند.[۱][۲] حمام‌های ایکاریا به‌طور خاص در هیدروتراپی از قرن چهارم قبل از میلاد مکانی محبوب بودند.[۳] بقایای حمام‌های مرمر تخریب شده همراه با یک قنات ماقبل تاریخ که در این منطقه کشف شده‌اند، شواهد قانع‌کننده‌ای از محبوبیت این مکان در دوران باستان ارائه می‌دهند.
در سال 737 میلادی اولین اونسن در ژاپن در نزدیکی ایزومو، شیمانه افتتاح شد و قرن‌ها بعد اولین ریکنان‌ها (مهمان‌خانه‌ها) برای ارائه غذا، اقامت و حمام با نام اوفورو ساخته شدند.[۴][۵][۶]
در روم باستان سه نوع حمام وجود داشت: خانگی (balnea)، خصوصی (balnea privata) و عمومی.[۷][۸] این عمل حمام کردن چنان رایج بود که لژیون‌های رومی در طول اشغال طولانی‌مدت خود در سرزمین‌های خارجی، حمام‌های مخصوص به خود را در چشمه‌های معدنی و حرارتی در سرزمین‌های تازه تسخیر شده ساختند.
در دهه 1940، حمام‌های هیدروماساژ که از اوفوروی ژاپنی الهام گرفته شده بودند، شروع به ظهور کردند. پمپ‌های هیدروتراپی توسط جکوزی معرفی شدند.[۹][۱۰] حمام‌های هیدروماساژ با بدنه فایبرگلاس تقریباً در سال 1970 ظاهر شدند و به‌زودی توسط بدنه‌های اکریلیک قالبی جایگزین شدند.
ایمنی
[ویرایش]توصیه می‌شود برای محافظت در برابر شوک الکتریکی دستگاه‌های حفاظت از جریان باقی‌مانده نصب شود. خطر بزرگ‌تر مرتبط با شوک الکتریکی در آب این است که فرد ممکن است بی‌حرکت و نتواند به تنهایی خود را نجات دهد یا به کمک بشتابد و در نتیجه غرق شود.
ماندن در آب با دمای بالاتر از دمای طبیعی بدن می‌تواند باعث خواب‌آلودگی شود که ممکن است به از دست دادن هوشیاری و در نهایت غرق شدن منجر شود. توصیه می‌شود که دمای آب هرگز از 40 درجه سانتی‌گراد تجاوز نکند. دمای 37 درجه سانتی‌گراد برای یک فرد بالغ سالم به‌عنوان ایمن در نظر گرفته می‌شود.
نگارخانه
[ویرایش]-
Bathers enjoying a hot tub in the winter in Keystone, Colorado -
Wood-fired hot tub at the Adirondack Canoe Classic, Saranac Lake, NY -
A hot tub at the Big White Ski Resort, Canada
منابع
[ویرایش]- ↑ «What Do You Call Your Caldera?». www.calderaspas.com. دریافت‌شده در ۱۵ اکتبر ۲۰۲۴.
- ↑ «Warming wellness rituals: from hot stones to lava shells». journal.slh.com. دریافت‌شده در ۱۵ اکتبر ۲۰۲۴.
- ↑ «Ikaria Ancient Springs». www.greeka.com. دریافت‌شده در ۱۵ اکتبر ۲۰۲۴.
- ↑ «Experience the traditions and tea culture of Japan». www.nakaumi.jp. دریافت‌شده در ۱۵ اکتبر ۲۰۲۴.
- ↑ «Looking back on the modern spa». www.serviceindustrynews.net. دریافت‌شده در ۱۵ اکتبر ۲۰۲۴.
- ↑ «Onsen vs Sento. The Public Baths of Japan, and What Makes Each Kind Special». www.japankuru.com. دریافت‌شده در ۱۵ اکتبر ۲۰۲۴.
- ↑ «Aqueducts and baths in Ancient Rome». www.dolcevitatrip.com. دریافت‌شده در ۱۵ اکتبر ۲۰۲۴.
- ↑ «What's the history of Ancient Roman Baths?». www.romecitytour.it. دریافت‌شده در ۱۵ اکتبر ۲۰۲۴.
- ↑ «Jacuzzi Suites». www.tubhotels.com. دریافت‌شده در ۱۵ اکتبر ۲۰۲۴.
- ↑ «Jacuzzi celebrates 60 years of hydrotherapy». www.supplyht.com. دریافت‌شده در ۱۵ اکتبر ۲۰۲۴.