ژان-ژاک بنکس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ژان-ژاک بنکس
بنکس در سال ۱۹۸۹ میلادی
زادهٔ۸ اکتبر ۱۹۴۶
پاریس، فرانسه
درگذشت۱۳ ژانویهٔ ۲۰۲۲ (۷۵ سال)
ملیتفرانسه فرانسوی
پیشهکارگردان فیلم
سال‌های فعالیت۱۹۷۷ تا کنون

ژان-ژاک بینکس (فرانسوی: Jean-Jacques Beineix‎؛ زادهٔ ۸ اکتبر ۱۹۴۶ – ۱۳ ژانویهٔ ۲۰۲۲) کارگردان فیلم فرانسوی بود که آثارش اغلب به عنوان نمونه‌ای از به اصطلاح سینما دو نگاه دیده می‌شود. ژینت وینسدو، منتقد سینما، فیلم‌های ساخته شده توسط بینکس و دیگران را اینگونه تعریف کرده است: «فیلم‌های جوان‌محور با ارزش‌های تولیدی بالا... نگاه سینما دو نگاه به سرمایه‌گذاری بالای فیلم‌ها در زیبایی‌شناسی غیر طبیعی و خودآگاه اشاره دارد. میزانسن های دیدنی (مبتنی بر استودیو) و از نظر فنی درخشان آنها معمولاً در خدمت توطئه های رمانتیک قرار می گیرد. سینما دو نگاه همچنین شامل فیلم‌های لوک بسون و لئوس کاراکس بود. بسون، مانند بینکس، توسط منتقدان فیلم در طول دهه 1980 مورد انتقاد قرار گرفت، در حالی که کاراکس بسیار مورد تحسین قرار گرفت. در اواخر سال 2006، بینکس اولین جلد از زندگینامه خود را به نام Les Chantiers de la gloire (فقط به زبان فرانسوی) منتشر کرد. این عنوان فرانسوی فیلم Les Sentiers de la gloire به عنوان (راه های افتخار) استنلی کوبریک اشاره دارد.

اوایل زندگی و تحصیلات[ویرایش]

ژان ژاک بینکس پسر روبرت بینکس، مدیر یک شرکت بیمه، و مادلین مارشال بود. او دانشجوی لیسه کارنو و لیسه کندورسه در پاریس بود. پس از اخذ مدرک لیسانس، در دانشکده پزشکی ثبت نام کرد، اما پس از می 1968 ترک تحصیل کرد. او در آزمون ورودی رقابتی مدرسه فیلم پاریس Institut des hautes études cinématographiques (IDHEC) شرکت کرد، اما موفق نشد (رتبه نهایی او 21 بود).

کار حرفه ای[ویرایش]

ژان ژاک بینکس کار خود را در سال 1964 به عنوان دستیار کارگردان ژان بکر در مجموعه تلویزیونی فرانسوی معروف Les Saintes chéries آغاز کرد. او سه سال در این سریال ماند. در سال 1970 برای کلود بری و سال بعد برای کلود زیدی کار کرد. در سال 1972، او دستیار دوم کارگردان در درام «روزی که دلقک گریست» جری لوئیس بود.

در سال 1977، بینکس اولین فیلم کوتاه خود، Le Chien de M. Michel را کارگردانی کرد که جایزه اول جشنواره تروویل را به دست آورد. در سال 1980، بینکس اولین فیلم بلند خود، Diva را کارگردانی کرد که چهار جایزه سزار دریافت کرد. این فیلم همچنین در دوازدهمین جشنواره بین المللی فیلم مسکو شرکت کرد. دومین فیلم بلند او، ماه در ناودان، نامزد دریافت نخل طلای جشنواره کن در سال 1983 شد. این فیلم که در سال 1984 نامزد سه جایزه سزار شد، یک جایزه را در بخش بهترین طراحی تولید دریافت کرد.

در سال 1986، بینکس بتی بلو (نام اصلی: 37°2 le matin) را کارگردانی کرد که در آن بئاتریس دال و ژان هوگ آنگلاد به ایفای نقش پرداختند. در سال 1987، نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم خارجی اسکار شد، در همان بخش جوایز فیلم آکادمی بریتانیا در آن سال و گلدن گلوب. این فیلم جوایز جایزه بزرگ آمریکایی و محبوب‌ترین فیلم جشنواره جهانی فیلم مونترال را در سال 1986 دریافت کرد و در سال 1987 جایزه انجمن منتقدان فیلم بوستون را برای بهترین فیلم خارجی زبان دریافت کرد.همچنین جایزه بهترین پوستر را دریافت کرد، یکی از نُه سزار که برای آن نامزد شد.بینکس Roselyne et les lions را در سال 1989 کارگردانی کرد، IP5: L'île aux pachydermes در سال 1992، و Mortel Transfert در سال 2001. جشنواره بین‌المللی فیلم سیاتل در سال 1992 جایزه سوزن فضایی طلایی را برای بهترین کارگردانی برای بتی بلو و IP5: L'île aux pachydermes به بینکس اهدا کرد.

در سال 1984 بینکس شرکت تولید خود را به نام Cargo Films تشکیل داد تا استقلال هنری خود را حفظ کند. بتی بلو (37 درجه 2 در ماتین) اولین فیلم او بود که توسط کارگو تهیه شد و او تهیه کننده اجرایی تمام پروژه های آن شد. این شرکت فیلم‌های بلند و مستند در زمینه‌های مختلف از علم تا هنر، حقوق زنان و مشکلات اجتماعی تولید می‌کند. او با همکاری سازمان های علمی ملی مانند CNES و CNRS برای تولید فیلم های مستند همکاری کرد.

در سال 2008، بینکس یک فیلم شرکتی برای CNRS، 2 infinities (L2i) کارگردانی کرد. در اکتبر 2008 در جشنواره فیلم Imagine Science نیویورک به نمایش درآمد.

زندگی شخصی[ویرایش]

بینکس با همسرش اگنس ازدواج کرده بود. او یک فرزند به نام فریدا از رابطه قبلی خود با بازیگر والنتینا سائوکا دارد.

بینکس در 13 ژانویه 2022 در سن 75 سالگی درگذشت.

فیلم شناسی[ویرایش]

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]