پروکسیما قنطورس سی
کشف[۱] | |
---|---|
کاشف | Damasso et al. |
محل کشف | هارپس |
تاریخ کشف | ژانویه ۲۰۲۰ |
طیفسنجی داپلر | |
ویژگیهای مداری | |
±۰٫۰۴۹ ۱٫۴۸۹ واحد نجومی[۲] | |
خروج از مرکز مداری | ±۰٫۰۱ ۰٫۰۴[۳] |
±۲۰ ۱۹۲۸ روز[۳] | |
انحراف | ±۱ ۱۳۳[۳] |
±۱ ۳۳۱[۳] | |
±۴ −۴[۳] | |
۴۵۶۲۰۲±۲۱ ۲[۳] | |
نیمدامنه | ±۰٫۲ ۱٫۱[۳] |
ستاره | پروکسیما قنطورس |
ویژگیهای فیزیکی | |
جرم | ±۱ ۷ جرم زمین[۳] |
دما | ۳۹ کلوین (−۲۳۴٫۲ درجه سلسیوس؛ −۳۸۹٫۵ درجه فارنهایت)[۱] |
پروکسیما قنطورس سی (انگلیسی: Proxima Centauri c) (که پروکسیما c یا آلفا قنطورس Cc نیز نامیده میشود)[۲] یک نامزد بحثبرانگیز[۴] سیاره فراخورشیدی است که ادعا میشود به دور ستاره کوتوله سرخ پروکسیما قنطورس که نزدیکترین ستاره به خورشید و بخشی از یک سامانه ستارهای سهگانه است در حال گردش است. . این سیاره تقریباً ۴٫۲ سال نوری (۱٫۳ پارسک؛ ۴۰ تریلیون کیلومتر؛ ۲۵ تریلیون مایل) از زمین در صورت فلکی قنطورس قرار دارد که آن را همراه با پروکسیما قنطورس بی و پروکسیما قنطورس دی، نزدیکترین سیارههای فراخورشیدی شناخته شدهٔ منظومه شمسی میکند.
پروکسیما قنطورس سی یک ابرزمین یا مینینپتون است که نزدیک به ۷ برابر جرم زمین است و هر ۱۹۲۸ روز (۵٫۲۸ سال) در حدود ۱٫۴۹ یکای نجومی (۲۲۳ میلیون کیلومتر؛ ۱۳۹ میلیون مایل) به دور ستارهٔ خود میچرخد.[۳] این سیارهٔ فراخورشیدی به دلیل جرم زیاد و فاصلهٔ آن از پروکسیما قنطورس، غیرقابل سکونت است و دمای تعادل آن تقریباً ۳۹ کلوین (۲۳۴٫۲- درجه سانتیگراد؛ ۳۸۹٫۵- درجه فارنهایت) است.[۱] این سیاره از دیدگاه یک ناظر زمینی از برابر ستارهٔ مادر خود عبور نمیکند.[۵]
وجود این سیاره برای اولین بار توسط ماریو داماسو اخترفیزیکدان ایتالیایی و همکارانش در آوریل ۲۰۱۹ گزارش شد. تیم داماسو متوجه حرکات جزئی پروکسیما قنطورس در دادههای سرعت شعاعی اثر داپلر از ابزار اکوی هارپس شده بود که نشاندهندهٔ احتمال چرخش سیارهٔ دوم به دور پروکسیما قنطورس است.[۶] این کشف در ژانویه ۲۰۲۰ منتشر شد.[۱]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ Damasso, Mario; et al. (January 2020). "A low-mass planet candidate orbiting Proxima Centauri at a distance of 1.5 AU". Science Advances. 6 (3): eaax7467. Bibcode:2020SciA....6.7467D. doi:10.1126/sciadv.aax7467. PMC 6962037. PMID 31998838.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Kervella, Pierre; Arenou, Frédéric; Schneider, Jean (March 2020). "Orbital inclination and mass of the exoplanet candidate Proxima c". Astronomy & Astrophysics. 635: L14. arXiv:2003.13106. Bibcode:2020A&A...635L..14K. doi:10.1051/0004-6361/202037551. S2CID 214713486.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ ۳٫۵ ۳٫۶ ۳٫۷ ۳٫۸ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref>
غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامBenedictMcArthur2020
وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ Artigau, Étienne; Cadieux, Charles; Cook, Neil J.; Doyon, René; Vandal, Thomas; et al. (June 23, 2022). "Line-by-line velocity measurements, an outlier-resistant method for precision velocimetry". The Astronomical Journal (published August 8, 2022). 164:84 (3): 18pp. arXiv:2207.13524. Bibcode:2022AJ....164...84A. doi:10.3847/1538-3881/ac7ce6.
- ↑ Gilbert, Emily A.; Barclay, Thomas; Kruse, Ethan; Quintana, Elisa V.; Walkowicz, Lucianne M. (2021), "No Transits of Proxima Centauri Planets in High-Cadence TESS Data", Frontiers in Astronomy and Space Sciences, 8: 190, arXiv:2110.10702, Bibcode:2021FrASS...8..190G, doi:10.3389/fspas.2021.769371
- ↑ Billings, Lee (April 12, 2019). "A Second Planet May Orbit Earth's Nearest Neighboring Star". Scientific American. Retrieved April 12, 2019.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Proxima Centauri c». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۷ دسامبر ۲۰۲۳.