جایزه رنودو
جایزه تئوفراست رنودو یا جایزه رنودو (به فرانسوی prix Théophraste-Renaudot or prix Renaudot)، جایزه ادبی فرانسوی است که در سال ۱۹۲۶ بوسیله ۱۰ نفر منتقد هنری پایه‌گذاری شد که منتظر نتایج جایزه گنکور بودند.
| سال | نام برنده | نام اثر | یادداشت |
|---|---|---|---|
| ۱۹۲۶ | آرماند لونل | ||
| ۱۹۲۸ | آندره اوبی | ||
| ۱۹۲۹ | مارسل امه | ||
| ۱۹۳۱ | فیلیپ اریا | ||
| ۱۹۳۲ | لویی-فردینان سلین | سفر به انتهای شب | |
| ۱۹۳۶ | لوئی آراگون | محله‌های زیبا | |
| ۱۹۴۰ | ژول روا | ||
| ۱۹۴۴ | روژه پیرفیت | ||
| ۱۹۴۵ | آنری بوسکو | ||
| ۱۹۴۷ | ژان کرول | ||
| ۱۹۴۹ | لوئی گییو | ||
| ۱۹۵۷ | میشل بوتور | دگرگونی | |
| ۱۹۵۸ | ادوار گلیسان | مارمولک | |
| ۱۹۶۳ | ژان ماری گوستاو لوکلزیو | صورت جلسه | |
| ۱۹۶۵ | ژرژ پرک | چیزها | |
| ۱۹۶۸ | یامبو اوئولوگم | تکلیف توأم با خشونت | |
| ۱۹۷۷ | آلفونس بودار | مبارزان خوشبختی ناچیز | |
| ۱۹۸۴ | آنی ارنو | جایگاه | |
| ۱۹۹۱ | دن فرانک | جدایی | |
| ۲۰۰۰ | احمدو کوروما | الله مجبور نیست | |
| ۲۰۰۱ | مارتین لوکوز | آسمانی | |
| ۲۰۰۳ | فیلیپ کلودل | ||
| ۲۰۰۴ | ایرن نمیروفسکی | تعقیب فرانسوی | |
| ۲۰۰۶ | آلن مابانکو | ||
| ۲۰۰۷ | دانیل پناک | غم مدرسه | |
| ۲۰۰۸ | تیرنو موننمبو | شاه کاهل | |
| ۲۰۰۹ | فردریک بگبدر | یک داستان فرانسوی | |
| ۲۰۱۰ | ویرژینی دپانت | ||
| ۲۰۱۱ | امانوئل کارر | لیمونوف | |
| ۲۰۱۲ | شوللاستیک موکاسونگا | نوتردام نیل | |
| ۲۰۱۳ | یان موا | تولد | |
| ۲۰۱۴ | داوید فوئنکینوس | شارلوت | |
| ۲۰۱۵ | دلفین دو ویگان | هیچ مانعی در برابر شب | |
| ۲۰۱۶ | دلفین دو ویگان | بر اساس یک داستان واقعی | |
| ۲۰۱۷ | الویه گوئز | ناپدید شدن ژوزف مِنژِل | |
| ۲۰۱۸ | والری مانتو | شیار | |
| ۲۰۱۹ | سیلون تسون | پلنگ برفها | |
| ۲۰۲۰ | ماری هلن لافون | داستان پسر | |
| ۲۰۲۱ | آملی نوتومب | اولین خون |