جرئت اندیشیدن داشته باش: تفاوت میان نسخهها
جز ارژنگ صفحهٔ جرئت اندیشیدن داشته باش را به جرأت اندیشیدن داشته باش که تغییرمسیر بود منتقل کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:KantWasIstAufklärung.png|thumb|صفحهٔ نخست مقالهٔ آلمانی «[[در پاسخ به پرسش: روشنگری چیست؟]]» از [[کانت]]]] |
[[پرونده:KantWasIstAufklärung.png|thumb|صفحهٔ نخست مقالهٔ آلمانی «[[در پاسخ به پرسش: روشنگری چیست؟]]» از [[کانت]]]] |
||
'''جرأت |
'''جرأت اندیشیدن داشته باش!''' {{لاتین|Sapere aude}} عبارتی است که در اصل توسط [[هوراس]] بهکار رفته بود و با تأکید [[ایمانوئل کانت]] در مقالهٔ مشهور [[روشنگری چیست؟]]، بهشعار [[جنبش روشنگری]] بدل شد. |
||
اصل این سخن از هوراس، شاعر و ادیب رومی است که در رسائل (صفحات ۱، ۲ و ۴۰) بهکار رفت. این سخن، شعار ''جمعیت دوستداران حقیقت'' قرار گرفت که در سال ۱۷۳۶ با هدف گسترش فلسفهٔ [[لایبنیتس]] — [[ولف]] بنیاد گذاشته شدهبود.<ref>بار: ۱۳۸۶، ص ۳۱</ref> |
اصل این سخن از هوراس، شاعر و ادیب رومی است که در رسائل (صفحات ۱، ۲ و ۴۰) بهکار رفت. این سخن، شعار ''جمعیت دوستداران حقیقت'' قرار گرفت که در سال ۱۷۳۶ با هدف گسترش فلسفهٔ [[لایبنیتس]] — [[ولف]] بنیاد گذاشته شدهبود.<ref>بار: ۱۳۸۶، ص ۳۱</ref> |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
کانت در ابتدای مقالهٔ «در پاسخ به پرسش: روشنگری چیست؟»، این جمله را شعار روشنگری مینامد:<ref>[http://www.mahmag.org/farsi/philostudies.php?itemid=1392 در پاسخ به پرسش: روشنگری چیست؟ نوشتهٔ ایمانوئل کانت ترجمهٔ یدالله موقن]</ref><ref>در ترجمهٔ آرینپور، از متن اصلی آلمانی، چنین آمده است: (بار: ۱۳۸۶، ص ۳۱) {{نقل قول|روشننگری، خروج آدمی است از نابالغیِ بهتقصیرِ خویشتنِ خود. [...] بهتقصیر خویشتن است این نابالغی، وقتی که علت آن نه کمبود فهم، بلکه کمبود اراده و دلیری در بهکار گرفتن آن باشد بدون هدایت دیگری. «دلیر باش (Sapere aude!{{چر}}) در بهکار گرفتن فهم خویش»؛ این است شعار روشننگری.}}</ref> |
کانت در ابتدای مقالهٔ «در پاسخ به پرسش: روشنگری چیست؟»، این جمله را شعار روشنگری مینامد:<ref>[http://www.mahmag.org/farsi/philostudies.php?itemid=1392 در پاسخ به پرسش: روشنگری چیست؟ نوشتهٔ ایمانوئل کانت ترجمهٔ یدالله موقن]</ref><ref>در ترجمهٔ آرینپور، از متن اصلی آلمانی، چنین آمده است: (بار: ۱۳۸۶، ص ۳۱) {{نقل قول|روشننگری، خروج آدمی است از نابالغیِ بهتقصیرِ خویشتنِ خود. [...] بهتقصیر خویشتن است این نابالغی، وقتی که علت آن نه کمبود فهم، بلکه کمبود اراده و دلیری در بهکار گرفتن آن باشد بدون هدایت دیگری. «دلیر باش (Sapere aude!{{چر}}) در بهکار گرفتن فهم خویش»؛ این است شعار روشننگری.}}</ref> |
||
{{نقل قول|روشنگری خروج انسان از صغارتی است که خود بر خویش تحمیل کردهاست. صغارت، ناتوانی در بهکاربردن فهمِ خود بدون راهنمایی دیگری است. این صغارت، خودْ تحمیلی است اگر علت آن نه در سفیه بودن بلکه در فقدانِ عزم و شهامت در به کارگیری فهم خود بدون راهنمایی دیگری باشد. شعار روشنگری این است: Sapere aude «در به کار گیری فهم خود شهامت داشته باش»}} |
{{نقل قول|روشنگری خروج انسان از صغارتی است که خود بر خویش تحمیل کردهاست. صغارت، ناتوانی در بهکاربردن فهمِ خود بدون راهنمایی دیگری است. این صغارت، خودْ تحمیلی است اگر علت آن نه در سفیه بودن بلکه در فقدانِ عزم و شهامت در به کارگیری فهم خود بدون راهنمایی دیگری باشد. شعار روشنگری این است: Sapere aude «در به کار گیری فهم خود شهامت داشته باش»}} |
||
== پانویسها == |
== پانویسها == |
||
{{پانویس}} |
{{پانویس}} |
نسخهٔ ۳۰ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۲۲:۳۱
جرأت اندیشیدن داشته باش! (به لاتین: Sapere aude) عبارتی است که در اصل توسط هوراس بهکار رفته بود و با تأکید ایمانوئل کانت در مقالهٔ مشهور روشنگری چیست؟، بهشعار جنبش روشنگری بدل شد.
اصل این سخن از هوراس، شاعر و ادیب رومی است که در رسائل (صفحات ۱، ۲ و ۴۰) بهکار رفت. این سخن، شعار جمعیت دوستداران حقیقت قرار گرفت که در سال ۱۷۳۶ با هدف گسترش فلسفهٔ لایبنیتس — ولف بنیاد گذاشته شدهبود.[۱]
کانت در ابتدای مقالهٔ «در پاسخ به پرسش: روشنگری چیست؟»، این جمله را شعار روشنگری مینامد:[۲][۳]
روشنگری خروج انسان از صغارتی است که خود بر خویش تحمیل کردهاست. صغارت، ناتوانی در بهکاربردن فهمِ خود بدون راهنمایی دیگری است. این صغارت، خودْ تحمیلی است اگر علت آن نه در سفیه بودن بلکه در فقدانِ عزم و شهامت در به کارگیری فهم خود بدون راهنمایی دیگری باشد. شعار روشنگری این است: Sapere aude «در به کار گیری فهم خود شهامت داشته باش»
پانویسها
- ↑ بار: ۱۳۸۶، ص ۳۱
- ↑ در پاسخ به پرسش: روشنگری چیست؟ نوشتهٔ ایمانوئل کانت ترجمهٔ یدالله موقن
- ↑ در ترجمهٔ آرینپور، از متن اصلی آلمانی، چنین آمده است: (بار: ۱۳۸۶، ص ۳۱)
روشننگری، خروج آدمی است از نابالغیِ بهتقصیرِ خویشتنِ خود. [...] بهتقصیر خویشتن است این نابالغی، وقتی که علت آن نه کمبود فهم، بلکه کمبود اراده و دلیری در بهکار گرفتن آن باشد بدون هدایت دیگری. «دلیر باش (Sapere aude!) در بهکار گرفتن فهم خویش»؛ این است شعار روشننگری.
منابع
- ارهارد بار (گردآورنده)، روشننگری چیست؟ نظریهها و تعریفها، ترجمهٔ سیروس آرینپور، آگاه: تهران، ویراست دوم: ۱۳۸۶ (ویراست اول: ۱۳۷۶)